آبراهه دو میدی
| آبراهه دو میدی Canal du Midi | |
|---|---|
 | |
| مشخصات | |
| طول | ۲۴۰ کیلومتر (۱۵۰ مایل)[۱] |
| Maximum boat length | ۳۰ متر (۹۸ فوت) |
| Maximum boat beam | ۵٫۵۰ متر (۱۸٫۰ فوت) |
| Locks | ۶۵ (originally ۸۶) |
| بیشترین ارتفاع از سطح دریا | ۱۸۹ متر (۶۲۰ فوت) |
| کمترین ارتفاع از سطح دریا | ۰ متر (۰ فوت) |
| Navigation authority | VNF |
| تاریخچه | |
| نام پیشین | کانال سلطنتی در لانگداک Canal royal en Languedoc |
| Modern name | Canal du Midi |
| مالک کنونی | State of France |
| مالک اولیه | Pierre-Paul Riquet |
| Principal engineer | Pierre-Paul Riquet |
| دیگر مهندس(ها) | سباستین لو پرتر دو ووبن، Louis Nicolas de Clerville, François Andréossy |
| تاریخ تایید | ۱۶۶۶ |
| آغاز ساخت‌وساز | ۱۶۶۷ |
| تاریخ نخستین استفاده | ۲۰ مه ۱۶۸۱ |
| تاریخ اتمام | ۱۵ مه ۱۶۸۱ |
| جغرافیا | |
| نقطهٔ آغاز | تولوز |
| نقطهٔ پایان | Étang de Thau |
| آغاز مختصات | ۴۳°۳۶′۴۰″شمالی ۱°۲۵′۰۶″شرقی / ۴۳٫۶۱۱۰۲°شمالی ۱٫۴۱۸۴۴°شرقی |
| پایان مختصات | ۴۳°۲۰′۲۴″شمالی ۳°۳۲′۲۳″شرقی / ۴۳٫۳۴۰۰۳°شمالی ۳٫۵۳۹۷۸°شرقی Les Onglous Lighthouse |
| شاخه‌ای از | Canal des Deux Mers |
| متصل به | Garonne Lateral Canal, La Nouvelle branch, Canal de Brienne, Hérault, and Étang de Thau |
| Summit: | Seuil de Naurouze |
| معیار ثبت | Cultural: i, ii, iv, vi |
| شمارهٔ ثبت | ۷۷۰ |
| تاریخ ثبت | ۱۹۹۶ |
آبراهه یا کانال دو میدی (به فرانسوی: Canal du Midi; تلفظ فرانسوی: [kanal dy midi] ; اکسیتان: Canal del Miègjorn [ka'nal del mjɛdˈd͡ʒuɾ]) یک کانال طولانی به درازای ۲۴۰ کیلومتر (۱۵۰ مایل) در جنوب فرانسه (فرانسوی: le Midi)است. این آبراهه در ابتدا کانال سلطنتی در لانگداک (فرانسوی: Canal royal en Languedoc) نام داشت که توسط انقلابیون فرانسه در سال ۱۷۸۹ به کانال دو میدی تغییر نام داد. این آبراهه یکی از بزرگ‌ترین کارهای ساختمانی قرن هفدهم به حساب می‌آید.[۲]
این آبراهه رودخانه گارون را به برکه تاو (Étang de Thau) در دریای مدیترانه متصل می‌کند و همراه با کانال گارون به طول ۱۹۳-کیلومتر (۱۲۰-مایل) , کانال دوکس-مرس را تشکیل می‌دهد و اقیانوس اطلس را به دریای مدیترانه متصل می‌کند.
به بیان دقیق، «کانال دو میدی» به بخشی که ابتدا از تولوز تا مدیترانه ساخته شد اشاره دارد - هدف پروژه کانال دوکس-مرس اتصال چندین بخش از آبراه‌های قابل کشتیرانی برای پیوستن دریای مدیترانه به اقیانوس اطلس است: ابتدا آبراهه دو میدی، سپس گارون که کم و بیش بین تولوز و بوردو قابل کشتیرانی بود، سپس آبراهه جانبی گارون که بعداً ساخته شد، و در نهایت مصب ژیرون پس از بوردو.
ژان باپتیست کولبر با فرمان سلطنتی در اکتبر ۱۶۶۶، با هدف توسعه تجارت گندم، تحت نظارت پیر پل ریکه، مجوز شروع کار این آبراهه را صادر کرد و ساخت و ساز آن از ۱۶۶۶ تا ۱۶۸۱ در زمان سلطنت لویی چهاردهم به طول انجامید. آبراهه دو میدی یکی از قدیمی‌ترین کانال‌های اروپا است که هنوز در حال کار است (نمونه اولیه آن کانال Briare است).
آبراهه دو میدی در سال ۱۹۹۶ به‌عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شد، زیرا مهندسی و طراحی هنری برجسته‌ای دارد، و در سال ۲۰۱۶ به‌عنوان یک بنای تاریخی بین‌المللی مهندسی عمران تعیین شد.[۳][۴]
مقدمه
[ویرایش]موقعیت و مشخصات آبراهه
[ویرایش]
پانویس
[ویرایش]- ↑ "Canal du Midi | Detailed Navigation Guide and Maps". French Waterways (به انگلیسی). Retrieved 2019-11-03.
- ↑ Ultimately the project cost from 17 to 18 million livres which at the time made it the second largest construction in the country after Versailles.
- ↑ "Canal du Midi". UNESCO World Heritage Centre. United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization. Retrieved 23 October 2021.
- ↑ "Canal du Midi Designated as International Historic Civil Engineering Landmark". American Academy of Water Resources Engineers. 30 August 2016. Retrieved 1 May 2021.
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Canal du Midi». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
 | این یک مقالهٔ خرد یک دریا ، دریاچه یا رودخانه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |