گریز یوسف از زلیخا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گریز یوسف از زلیخا
مجلس یوسف و زلیخا
هنرمندکمال الدین بهزاد
سال۸۹۳ هجری قمری
موضوعسعدی بوستان سعدی یوسف
جنبشمکتب هرات
ابعاد
۳۰ cm × ۲۰ cm (۱۲ اینچ × ۷٫۹ اینچ)
مکانموزه هنر اسلامی، قاهره، قاهره

گریز یوسف از زلیخا نام نگاره‌ای از کمال‌الدین بهزاد است. این نگاره، برای نسخه‌ای از کتاب بوستان سعدی در سال ۸۹۳ ه.ق به تصویر در آمده و واقعه‌ی گریختن یوسف از زلیخا را نشان می‌دهد. بهزاد برای فضاسازی این اثر علاوه بر اشعار سعدی از اشعار شاعر زمانه‌ی خودش جامی در وصف داستان یوسف و زلیخا نیز بهره برده‌است. در این اثر هشت بیت شعر وجود دارد که خوشنویسی آن به قلم سلطان علی مشهدی است.

ویژگی های اثر[ویرایش]

از ویژگی‌های بارز که در بیشتر نگارگری‌های این دوره یعنی مکتب هرات می‌توان مشاهده کرد، همزمانی مفهوم فضا و زمان است که بیرون و درون صحنه در یک قاب است که در این اثر نیز به خوبی دیده‌ می‌شود. ویژگی دیگر آن وجود جنبش و حرکت فراوان معماری کاخ زلیخا است. بیان هندسی پلکان و زوایای زیگزاگی با رنگهای متنوع باعث گردش بیشتر چشم می‌شود و تلویحا عبور یوسف از هفت حجره که برای رسیدن به اندرونی زلیخا را باید طی می‌کرد القا می‌کند. [۱] تزیینات هندسی و طرحهای اسلیمی از عوامل مهم در القای زیبایی در این نگاره است. [۲]

رنگ[ویرایش]

از نظرگاه رنگی بهزاد از رنگهای متضاد و مکمل مانند شنگرف و سرخ، زمردی، لاجوردی و آبی و سبز استفاده کرده‌است.[۳] در این نگاره اگرچه جامی و سعدی اشاره‌ای به رنگ لباس یوسف و زلیخا نکرده‌اند اما بهزاد از طریق تاثیر متقابل رنگهای مکمل یعنی سبز و شنگرف برای القای نمادین این دو شخصیت در رنگ لباسشان انتخاب کرده‌است. در فرهنگ نمادین رنگها، سبز نشانه‌ای از پیامبری و پاکی و پاکدامنی است. این رنگ علاوه بر استفاده در لباس یوسف در در و بادگیر کاخ هم استفاده شده‌است که شاید بتوان گفت مسیر گریز یوسف از زلیخا به سمت الوهیت و پناه بردن به خدا نشان ‌می‌دهد. در مقابل رنگ سرخ شنگرفی شهوانیت و نفسانیت زلیخا را القا می‌کند. [۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

علی اصغر شیرازی (زمستان ۱۳۸۴)، «بهشت زلیخا، جهنم یوسف (ع): نگاهی به نگاره بهزاد: گریز یوسف (ع) از زلیخا»، هنر و معماری : نشریه خیال، ش. ۱ عقیقی حاتمی پور، میثم؛رهیده، محمد رضا (تابستان ۱۳۹۴)، «واکاوی آثار کمال الدین بهزاد با دو رویکرد شکل گرایانه و نماد شناسانه»، نشریه رشد آموزش هنر، ش. ۴