کهنه‌لاهیجان
کهنه لاهیجان | |
|---|---|
روستا | |
 | |
 | |
| مختصات: ۳۶°۳۷′۵۳″ شمالی ۴۵°۶′۴۶″ شرقی / ۳۶٫۶۳۱۳۹°شمالی ۴۵٫۱۱۲۷۸°شرقی | |
| کشور | ایران |
| استان | آذربایجان غربی |
| شهرستان | پیرانشهر |
| بخش | مرکزی |
| دهستان | پیران |
| جمعیت | ۹۸۱ نفر (سرشماری ۹۵) |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۴۴–۴۴۱ |
کهنه لاهیجان، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان پیرانشهر در استان آذربایجان غربی کشور ایران.
روستای کهنه لاهیجان یک روستای خیلی کهن و قدیمی است حتی در این روستا قدمتی چند هزار ساله دارد و حکومت های از جمله ساسانیان و اشکانیان در آنجا حکم‌رانی کرده‌اند.
سرسبز بودن این منطقه توجه گردشگران زیادی را به خود جلب کرده است.
روستای کهنه لاهیجان به لحاظ مختصات فرهنگی و بخش‌بندی منطقه کُردنشین در زمره آبادی‌های مُکریان به حساب آورده می‌شود.
وضع طبیعی
[ویرایش]محل وقوع جغرافیایی
[ویرایش]کهنه لاهیجان در فاصله ۸ کیلومتری پیرانشهر و ۱۴۰ کیلومتری شهر ارومیه (مرکز استان) واقع شده است و از روستاهای نزدیک به شهر است.
ویژگی‌های اقلیمی
[ویرایش]آب و هوای این روستا در زمستان سرد و در تابستان معتدل میباشد.
منشاء نام‌گذاری
[ویرایش]این روستا که در زبان محلی کۆنە لاجان نامیده می شود به دلیل داشتن زمین های حاصلخیز، مراتع و چراگاه های مناسب دامداری، نزدیک بودن به شهر و داشتن آب فراوان برای کشاورزی و در کل مشابهت آن با شهر لاهیجان در شمال ایران و غرب استان گیلان به این نام نام‌گذاری شده است.
سابقه تمدن
[ویرایش]گنجینه سکه‌های ساسانی
[ویرایش]در سال ۱۳۸۵ و به دنبال فعالیت‌های خاکبرداری در قصبه کهنه‌لاهیجان در شهرستان پیرانشهر، کوزه‌ای حاوی سکه‌های نقره ساسانی کشف و یکهزار و ۲۶۷ سکه به اداره میراث فرهنگی پیرانشهر تحویل داده شد که این گنجینه ارزشمند اکنون در موزه ارومیه نگهداری می‌شود.[۱][۱][۲][۳]
تعداد سکه‌ها یکهزار و ۲۶۷ سکه مربوط به پادشاهان دوره ساسانی از جمله خسرو انوشیروان و خسرو پرویز است. همچنین این سکه‌ها بزرگترین گنجینه سکه خسرو دوم (خسرو پرویز) برای شناخت جغرافیای اداری روزگار ساسانی در جهان تا به امروز به‌شمار می‌رود.[۳]
وقایع تاریخی
[ویرایش]روز ۱۵ شهریور ۱۳۵۳ حداقل پانزده نفر بر اثر حمله هواپیماهای جنگنده میگ عراقی به «قریه کهنه لاهیجان» از توابع شهرستان پیرانشهر به درجه رفیع شهادت نائل آمده و چندین منزل با خاک یکسان شدند. در پی این حمله، دولت وقت ایران به شورای امنیت سازمان ملل شکایت برد و در یادداشت‌هایی جداگانه به سفارت عراق در تهران و به وزارت امور خارجه آن کشور، از حکومت بغداد تقاضای غرامت کرد. این حوادث ۶ ماه قبل از امضای پیمان الجزایر رخ داد.[۴]
ویژگی‌های جمعیتی
[ویرایش]جمعیت
[ویرایش]بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت این روستا ۹۵۷ نفر (۱۷۰ خانوار) بوده‌است.[۵] یکی از روستاهای مهاجرپذیر منطقه بوده و جمعیت آن رو به رشد می باشد.
زبان و گویش
[ویرایش]مردم این روستا به زبان کُردی، گویش کُردی مرکزی، لهجه مکریانی و زیرلهجه‌ی پیرانشهری سخن می‌‌گویند.
از نظر ساختاری و از نظر واژگانی، لهجه‌ی این روستا همانندی بسیاری با لهجه شهرهای مهاباد و نقده داشته و با لهجه شهرهای سردشت، بوکان و اشنویه کمی فرق دارد.
فرق لهجه روستای کهنه‌لاهیجان با شهرستانهای استان کردستان کاملا محسوس و نمایان میباشد و با لهجه استانهای کرمانشاه و ایلام فرق عمیق دارد.
اتنیک و نژاد
[ویرایش]از منظر اتنیکی، مردم این روستا از ایرانیان کُرد هستند و به لحاظ نژادی منسوب به شعبه‌ی ماد از نژاد آریا میباشند.
دین و مذهب
[ویرایش]در کهنه‌لاهیجان اکثریت مردم پیرو دین اسلام و مذهب اهل سنت (امام شافعی) میباشند.
ویژگی‌های فرهنگی
[ویرایش]مردم کهنه لاهیجان افرادی باایمان و متدین هستند و همواره در تمام امورات به یاری یگدیگر می شتابند و خود را در غم و شادی همدیگر شریک می دانند.
کشاورزی
[ویرایش]از آنجائیکه کهنه‌لاهیجان در دامنه کوه قرار گرفته و دارای آب فراوان است یکی از روستاهای مناسب برای کشاورزی است. محصول عمده کشاورزی روستا گندم و چغندر می باشد و این روستا دارای باغ های فراوان سیب و هلو و … می باشد.
