وزیر اعظم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

وزیر اعظم، مقامی بود که در امپراتوری‌های مسلمان برای وزیر ارشد دربار به کار گرفته می‌شد. این لقب برای اولین بار در دوره امپراتوری عباسی و بعداً در امپراتوری‌های مسلمان دیگر همچون؛ سلجوقیان، عثمانی، صفویان و گورکانیان مورد استفاده قرار گرفت. وزیر اعظم بعد از شاه یا پادشاه دومین شخص قدرتمند سیاسی و دارای مهر و موم مخصوص بوده‌است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • Imber, Colin (2002). The Ottoman Empire, 1300–1650: The Structure of Power. Palgrave Macmillan. ISBN 0-333-61387-2.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Grand vizier». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ اوت ۲۰۱۹.