محمدرضا محسنی ثانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محمد رضا محسنی ثانی
محسنی ثانی در ۱۳۹۳
نمایندهٔ دورهٔ دوازدهم مجلس شورای اسلامی
آغاز به کار
۷ خرداد ۱۴۰۳
حوزه انتخاباتیحوزهٔ انتخابیهٔ سبزوار
نمایندهٔ دورهٔ هشتم و نهم مجلس شورای اسلامی
دوره مسئولیت
۷ خرداد ۱۳۸۷ – ۶ خرداد ۱۳۹۵
حوزه انتخاباتیحوزهٔ انتخابیهٔ سبزوار
اطلاعات شخصی
زاده۱۳۳۱
سبزوار، ایران
پیشهنمایندهٔ دورهٔ هشتم مجلس شورای اسلامی
نمایندهٔ دورهٔ نهم مجلس شورای اسلامی
نمایندهٔ دورهٔ دوازدهم مجلس شورای اسلامی

محمدرضا محسنی ثانی (متولد ۱۳۳۱ در سبزوار)، نماینده حوزه انتخابیه سبزوار در دوره های هشتم، نهم و دوازدهم مجلس شورای اسلامی است. او کاندیدای مجلس دهم[۱] از حوزه انتخاباتی مشهد بود. وی در دوره هشتم مجلس شورای اسلامی نایب رئیس کمیسیون اجتماعی بود و در دوره نهم، ریاست کمیته امنیت – کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی را به عهده داشت.[۲] [۳] در انتخابات دور دوازدهم مجلس شورای اسلامی وی نماینده مردم سبزوار شد.

در سال ۱۳۷۹ با حکم دبیر شورای نگهبان به سمت مدیر کل نظارت و امور استان‌های شورای نگهبان منصوب شده و سپس در سال ۱۳۸۴، استاندار استان لرستان گردید.[۴]

سمت‌ها[ویرایش]

  • فرماندار شهرستان آمل (۱۳۵۹)
  • فرماندار شهرستان قم (۱۳۶۰)
  • فرماندار شهرستان دامغان (۱۳۶۵)
  • فرماندار مشهد (۱۳۷۱)

خانواده[ویرایش]

پسر او، احسان محسنی ثانی، مجری تبلیغات پدیدهٔ شاندیز بود.[۵][۶] دخترش زن پسر عباس واعظ طبسی است.[۷]


پانویس[ویرایش]

  1. «کاندیدای دوره دهم مجلس شورای اسلامی از مشهد». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ فوریه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱ فوریه ۲۰۱۶.
  2. «فهرست نمایندگان دورهٔ هشتم مجلس شورای اسلامی». وبگاه مجلس شورای اسلامی. بایگانی‌شده از اصلی (پی‌دی‌اف) در ۸ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۳.
  3. [http://majlestv.ir/-/محسنی-ثانی-محمدرضا[پیوند مرده]
  4. «تعیین آقای محمدرضا محسنی ثانی به عنوان استاندار استان لرستان». بایگانی‌شده از اصلی در ۸ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۴ ژانویه ۲۰۱۶.
  5. «متهمان اقتصادی با سوابق سیاسی». رادیو فردا. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ دسامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۱۹.
  6. «۱۹ متهم پدیده شاندیز به بیش از ۱۵۰ سال حبس محکوم شدند». بی‌بی‌سی. ۲۰۱۹-۰۷-۲۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۱۹.
  7. Boroujerdi and Rahimkhani, Postrevolutionary Iran, 605.

منابع[ویرایش]

  • Boroujerdi, Mehrzad; Rahimkhani, Kourosh (2018). Postrevolutionary Iran: A Political Handbook (به انگلیسی). Syracuse University Press.