پرش به محتوا

قرارداد اختیار فروش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قرارداد اختیار فروش، (به انگلیسی: put option) ابزاری در بازار بورس است، که به دارنده حق می‌دهد، که مقدار معینی از دارایی مندرج در قرارداد را، با قیمت توافقی در دوره زمانی مشخصی بفروشد. درحالی‌که خریدار قرارداد اختیار خرید، به امید افزایش قیمت، آن را خریداری می‌نماید، فروشنده قرارداد اختیار فروش، پیش‌بینی می‌کند، که قیمت در آینده، افزایش خواهد یافت.[۱][۲][۳][۴][۵][۶]

جستارهای وابسته

[ویرایش]


منابع

[ویرایش]
  1. "Financial Risk: Definition". Investopedia. Retrieved October 2011. {{cite web}}: Check date values in: |accessdate= (help)
  2. "In Wall Street Words". Credo Reference. 2003. Retrieved October 2011. {{cite web}}: Check date values in: |accessdate= (help)
  3. McNeil, Alexander J.; Frey, Rüdiger; Embrechts, Paul (2005). Quantitative risk management: concepts, techniques and tools. Princeton University Press. pp. 2–3. ISBN 978-0-691-12255-7.
  4. Horcher, Karen A. (2005). Essentials of financial risk management. John Wiley and Sons. pp. 1–3. ISBN 978-0-471-70616-8.
  5. Walter, James (March 1956). "Dividend Policies and Common Stock Prices". Journal of Finance. 11 (1): 29–41. doi:10.1111/j.1540-6261.1956.tb00684.x. Retrieved 20 October 2012.
  6. Brown, Christian; Abraham, Fred (October 2012). "Sum of Perpetuities Method for Valuing Stock Prices". Journal of Economics. 38 (1): 59–72. Archived from the original on 5 اكتبر 2012. Retrieved 20 October 2012. {{cite journal}}: Check date values in: |archive-date= (help)