شادهوار

شادهَوار ( انگلیسی: Shādhavar ) یا آرَس موجودی افسانه‌ای اشاره شده در رسالات حیوانات اسلامی قرون وسطی است که نوعی تشبیه از اسب تک‌شاخ است. قزوینی گفته است که این موجود در کشور روم زندگی می کند و دارای یک شاخ با ۴۲ حفره توخالی است که وقتی باد از میان آنها می گذرد صدای مطبوعی تولید می کند و حیوانات را به نشستن و شنیدن وا می دارد. شاخ این موجودات که گاهی به عنوان هدیه به پادشاهان داده می شده را می توان مانند نی نواخت. زمانی که از یک سو نواخته می شده، صدایی شادی آور تولید می کرده و زمانی که از سوی دیگر آن را می‌نواختند، نوا آنقدر غمناک بوده که مردم را به گریه می‌انداخته است.

محقق دَمیری تعداد حفره ها را به ۷۲ عدد افزایش داد و مستوفی شادهوار را گوشت‌خواری درنده ساخت. این تغییر را می توان نتیجه ادغام توصیف این موجود با موجودی دیگر از رساله قزوینی، سیرانس ( Sirânis ) دانست ؛ درنده ای که برای فریب دادن قربانیان خود آوازی را می خواند. جی. جیکوپ به شباهت های بین سیرانِس و سیرن ها در اساطیر یونان باستان اشاره کرده است.