جنگ استعماری پرتغال

; جنگ استعماری پرتغال
	بخشی از استعمارزدایی از آفریقا و جنگ سرد
تاریخ	۴ فوریه ۱۹۶۱ – ۲۵ آوریل ۱۹۷۴; (۱۳ سال، ۲ ماه و ۳ هفته)
موقعیت	آنگولای پرتغال، گینه پرتغالی و موزامبیک پرتغال
نتایج	استقلال آنگولا، کیپ ورد، گینه بیسائو، موزامبیک و سائوتومه و پرنسیپ: پیروزی ارتش پرتغال در آنگولا و موزامبیک. پرتغال تا انتهای درگیری (۱۹۷۴) کنترل کامل قلمرو آنگولا و تقریباً تمام موزامبیک را به دست می‌گیرد؛ نگهداری ستاد جنبش ملی گرایان و نهادهای سیاسی آن در کشورهای همسایه طی جنگ. استالامات نظامی یا شکست جزئی پرتغال در گینه نو پرتغال.; فرسایش سیاسی، اجتماعی و دیپلماتیک رژیم استادو نوو. سقوط رژیم استادو نوو (انقلاب کلاسیک; انقلاب میخک; خروج تمام نیروهای پرتغالی از آفریقا.;
تغییرات; قلمرو	مستعمره‌های آفریقایی پرتغال آزاد شدند . .
طرف‌های درگیر
استادو نوو Supported by: آفریقای جنوبی ; رودزیا ; مالاوی ;	جنبش خلق برای آزادی آنگولا-حزب کار; جبهه آزادیبخش ملی آنگولا; یونیتا; جبهه آزادیبخش ملی آنگولا; حزب آفریقا برای استقلال گینه و کیپ ورد; جبهه آزادی‌بخش موزامبیک; پشتیبانی توسط: اتحاد جماهیر شوروی ; کوبا ; چین ; ایالات متحده آمریکا ; زئیر ; الجزایر ; تونس ; تانزانیا ; زامبیا ; سنگال ; گینه ; Congo-Brazzaville ; اتحاد جماهیر عربی ; Bulgaria[نیازمند منبع] ;
فرماندهان و رهبران
Generally: آنتونیو ده الیویرا سالازار; مارسلو کائتانو; آمریکو توماس; Angola: فرانسیسکو دا کوستا گومز; Portuguese Guinea: آنتونیو دی اسپینولا; Otelo Saraiva de Carvalho; Mozambique: António Augusto dos Santos (1964–69); Kaúlza de Arriaga (1969–74);	Angola: آگوستینیو نتو; ژوزه ادوآردو دوس سانتوس; Lúcio Lara; Holden Roberto; جوناس ساویمبی; Portuguese Guinea: Amílcar Cabral; لوئیس کابرال; خوائو برناردو وییرا; Domingos Ramos; Pansau Na Isna; Francisco Mende; Mozambique: Eduardo Mondlane (1962–69); ژواکیم چیسانو (۱۹۶۲–۷۵); Filipe Samuel Magaia (1964–66); Samora Machel (1969–75);
قوا
۱۴۸٬۰۰۰ نیروهای ارتش پرتغال ۶۵٬۰۰۰ در آنگولا; ۳۲٬۰۰۰ در گینه پرتغال; ۵۱٬۰۰۰ در موزامبیک;	۳۸٬۰۰۰–۴۳٬۰۰۰ چریک ۱۸٬۰۰۰ در آنگولا; ۱۰٬۰۰۰ در گینه پرتغال; ۱۰–۱۵٬۰۰۰ در موزامبیک;
تلفات و خسارات
۸٬۸۲۷ کشته; ۱۵٬۵۰۷ مجروح;	حدود ۳۰٬۰۰۰ زحمی در آنگولا; حدود ۶٬۰۰۰ کشته; حدود ۴٬۰۰۰ زخمی در گینه; بیش از ۱۰٫۰۰۰ کشته در موزامبیک;
	تلفات غیرنظامی: ۵۰٬۰۰۰ کشته در موزامبیک;

جنگ استعماری پرتغال (پرتغالی: Guerra Colonial Portuguesa) یا جنگ برون مرزی پرتغال که در مستعمرات سابق به عنوان جنگ آزادیبخش نیز شناخته می‌شود، بین ارتش پرتغال و جنبش‌های ملی در مستعمره‌های آفریقایی پرتغال در سال‌های ۱۹۶۱ و ۱۹۷۴ صورت گرفته‌است. رژیم پرتغال در سال ۱۹۷۴ با یک کودتای نظامی سرنگون شد و این جنگ‌ها با سقوط این رژیم پایان یافت. این جنگ نزاعی ایدئولوژیک در مستعمره‌های پرتغال در آفریقا و دیگر کشورهای اطراف آن‌ها یا کشور پرتغال بوده‌است.

مستعمره‌های پرتغال[ویرایش]

جنگ‌های استعماری پرتغال در سه منطقه شامل آنگولا، گینه پرتغالی و موزامبیک خلاصه می‌شود ولی با این حال، برخی عقیده دارند که این جنگ‌ها را باید جنگ استقلال آنگولا، جنگ استقلال گینه بیسائو و جنگ استقلال موزامبیک دانست.

بر خلاف دیگر کشورهای اروپایی در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، پرتغال، از مستعمره‌های آفریقایی خود یا سرزمین‌های خارج از آن عقب‌نشینی نکرد زیرا این قلمروها از سال ۱۹۵۱ به آن تعلق داشتند. در دهه ۱۹۶۰، جنبش‌های استقلال طلبانه مسلح مانند: جنبش خلق برای آزادی آنگولا، جبهه آزادیبخش ملی آنگولا، اتحاد ملی برای استقلال آنگولا، حزب آفریقا برای استقلال گینه و کیپ ورد در گینه نو و جبهه آزادسازی موزامبیک در موزامبیک فعال شدند. در طول این سالها، پرتغال با افزایش مخالفانی که داشت با تحریم تسلیحاتی و سایر تحریم‌های تنبیهی اعمال شده توسط جامعه بین‌المللی مواجه شد. در سال ۱۹۷۳ این جنگ به دلیل تداوم، هزینه‌های مالی، بدتر شدن روابط دیپلماتیک با سایر اعضای سازمان ملل متحد و نقش منفی آن محکوم شد.

در آوریل ۱۹۷۴ این جنگ با کودتای نظامی به پایان رسید. بیرون رفتن پرتغال از مستعمره‌هایش منجر به خروج صدها هزار نفر از شهروندان پرتغالی و همچنین پرسنل نظامی اروپایی، آفریقایی و قومی مخلوط از سرزمین‌های سابق پرتغال و کشورهای جدید و مستقل آفریقایی منجر شد. این مهاجرت به عنوان یکی از بزرگترین مهاجرتهای مسالمت‌آمیز در تاریخ جهان محسوب می‌شود.

مستعمره‌ها، بعد از استقلال[ویرایش]

مستعمره‌های قبلی پرتغال بعد از استقلال با مشکلاتی جدی روبرو شدند. در جنگ‌های مخرب و خشونت‌آمیز در آنگولا و موزامبیک که چندین دهه طول کشید، میلیون‌ها نفر کشته شدند و تعداد زیادی پناهندگان آواره را ببار آورد. رکود اقتصادی اجتماعی، سلطه گری، فقدان دموکراسی و دیگر حقوق شهروندی و سیاسی ابتدایی، فساد، فقر، نابرابری و برنامه‌ریزی مرکزی باعث فروکش شدن تب انقلابی اولیه مردم شد. سطحی از نظم اجتماعی و توسعه اقتصادی مشابه آنچه که در دوران حاکمیت پرتغال یا در زمان جنگ‌های استعماری وجود داشت، به هدف سرزمین‌های مستقل تبدیل شد.

نتیجه استعمار[ویرایش]

در سال ۱۴۱۵ که پرتغال سئوتا را تصرف کرد اولین کشور مدرن اروپایی بود که در آفریقا مستعمره‌ای را پایه گذاری می کرد و حالا آخرین کشور اروپایی بود که آفریقا را ترک می‌گفت. مستعمره‌های اولیه پرتغال در آفریقا مانند آنگولا، موزامبیک، گینه بیسائو و کیپ ورد استقلال خود را بدست آوردند و به کشورهای دارای حاکمیت ملی تبدیل شدند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

جنگ مرزی جنوب آفریقا

منابع[ویرایش]

↑ "Afrikka" (PDF). Archived from the original (PDF) on 23 May 2013. Retrieved 12 May 2011.
↑ Cann, John P. (February 28, 1997). Counterinsurgency in Africa: The Portuguese Way of War, 1961-1974. Praeger; First Edition. pp. 11 to 14 [۱].
↑ A Guerra - Colonial - do Ultramar - da Libertação, 2nd Season (Portugal 2007, director Joaquim Furtado, RTP)
↑ Portugal since 1974, Encyclopædia Britannica
↑ Ultramar - da Libertação, 1st Season (Portugal 2007, director Joaquim Furtado, RTP
↑ Mia Couto, Carnation revolution, لو موند دیپلماتیک
↑ Mid-Range Wars and Atrocities of the Twentieth Century retrieved December 4, 2007

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Portuguese Colonial War». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۷.

پیوند به بیرون[ویرایش]

[njas.helsinki.fi-1] "Afrikka" (PDF). Archived from the original (PDF) on 23 May 2013. Retrieved 12 May 2011.

[2] Cann, John P. (February 28, 1997). Counterinsurgency in Africa: The Portuguese Way of War, 1961-1974. Praeger; First Edition. pp. 11 to 14 [۱].

[3] A Guerra - Colonial - do Ultramar - da Libertação, 2nd Season (Portugal 2007, director Joaquim Furtado, RTP)

[4] Portugal since 1974, Encyclopædia Britannica

[5] Ultramar - da Libertação, 1st Season (Portugal 2007, director Joaquim Furtado, RTP

[6] Mia Couto, Carnation revolution, لو موند دیپلماتیک

[stats-7] Mid-Range Wars and Atrocities of the Twentieth Century retrieved December 4, 2007

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۱]

[۷]