تیم ملی فوتبال برزیل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
این مقاله دربارهٔ تیم مردان برزیل است. برای تیم زنان، تیم ملی فوتبال زنان برزیل را ببینید.
برزیل
آرم پیراهن/لوگوی فدراسیون
لقب(ها)سلسائو (تیم ملی)
کانارینیو (قناری کوچک)
فدراسیونفدراسیون فوتبال برزیل
کنفدراسیونکونمبول (آمریکای جنوبی)
سرمربیدوریوال جونیور
کاپیتانتیاگو سیلوا[۱]
بیشترین بازی ملیکافو (۱۴۲)[۲][۳]
بیشترین گل ملینیمار (۷۹)[۴]
ورزشگاه خانگیورزشگاه ماراکانا
کد فیفاBRA
رنگ‌های خانگی
رنگ‌های مهمان
رده‌بندی فیفا
کنونی۵ کاهش۲ (۳۰ نوامبر ۲۰۲۳)
برترین۱ (۱۵۹ بار در ۸ نوبت[۵])
پایین‌ترین۲۲ (۶ ژوئن ۲۰۱۳)
نخستین بازی ملی
 آرژانتین 3–0 برزیل 
(بوئنوس آیرس، آرژانتین؛ ۲۰ سپتامبر ۱۹۱۴)[۶]
بهترین پیروزی
 برزیل ۱۴–۰ نیکاراگوئه 
(مکزیکو سیتی، مکزیک، ۱۷ اکتبر ۱۹۷۵)
بدترین شکست
 برزیل ۱–۷ آلمان 
(بلو هوریزونته، برزیل؛ ۸ ژوئن ۲۰۱۴)
جام جهانی
حضور۲۲ (نخستین حضور در ۱۹۳۰)
بهترین نتیجهقهرمان (۱۹۵۸، ۱۹۶۲، ۱۹۷۰، ۱۹۹۴، ۲۰۰۲)
کوپا آمریکا
حضور۳۷ (نخستین حضور در ۱۹۱۶)
بهترین نتیجهقهرمان (۱۹۱۹، ۱۹۲۲، ۱۹۴۹، ۱۹۸۹، ۱۹۹۷، ۱۹۹۹، ۲۰۰۴، ۲۰۰۷، ۲۰۱۹)
قهرمانی پان امریکن
حضور۳ (نخستین حضور در ۱۹۵۲)
بهترین نتیجهقهرمان (۱۹۵۲, ۱۹۵۶)
جام کنفدراسیون‌ها
حضور۷ (نخستین حضور در ۱۹۹۷)
بهترین نتیجهقهرمان (۱۹۹۷، ۲۰۰۵، ۲۰۰۹، ۲۰۱۳)

تیم ملی فوتبال برزیل (به پرتغالی: Seleção Brasileira) با نام مستعار سلسائو، به تیم ملی فوتبال مردان برزیل گفته می‌شود که زیر نظر فدراسیون فوتبال برزیل نهاد حاکم بر فوتبال در کشور برزیل اداره می‌شود. آن‌ها از سال ۱۹۲۳ به عضویت فیفا درآمده‌اند و از سال ۱۹۱۶ عضوی از کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی (کونمبول) هستند.

برزیل موفق‌ترین تیم ملی در جام جهانی فوتبال است که پنج بار قهرمان: ۱۹۵۸، ۱۹۶۲، ۱۹۷۰، ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲ شده است. سلسائو همچنین بهترین عملکرد کلی را در رقابت‌های جام جهانی، هم به نسبت و هم به صورت مطلق دارد. با رکورد ۷۶ پیروزی در ۱۱۴ مسابقه، ۱۲۹ تفاضل گل، ۲۴۷ امتیاز و ۱۹ باخت است. دارد.[۹][۱۰] برزیل تنها تیم ملی است که در تمام دوره‌های جام جهانی بدون غیبت یا بدون نیاز به پلی‌آف بازی کرده است، و تنها تیمی است که جام جهانی را در چهار قارهٔ مختلف: یک بار در اروپا (۱۹۵۸ سوئد)، یک بار در آمریکای جنوبی (۱۹۶۲ شیلی)، دو بار در آمریکای شمالی (۱۹۷۰ مکزیک و ۱۹۹۴ ایالات متحده) و یک بار در آسیا (۲۰۰۲ کرهٔ جنوبی/ژاپن) برده است. برزیل همچنین موفق‌ترین تیم در جام کنفدراسیون‌های فیفا است که چهار بار در سال‌های ۱۹۹۷، ۲۰۰۵، ۲۰۰۹ و ۲۰۱۳ قهرمان شده است. برزیل پس از کسب مدال طلا در مسابقات فوتبال بازی‌های المپیک ۲۰۱۶،[۱۱] به همراه فرانسه تنها کشورهایی هستند که در تمام مسابقات برگزارشدهٔ مردان فیفا در تمام رده‌های سنی قهرمان شده‌اند.[۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۱]

در جدول رده‌بندی فیفا، برزیل دارای بالاترین میانگین امتیاز الو، و چهارمین رتبهٔ اوج الو فوتبال در تمام دوران است که در سال ۱۹۶۲ تأسیس شد. در سیستم رده‌بندی فیفا، برزیل با ۱۳ بار، رکورد بیشترین رتبهٔ یک در رده‌بندی سالانهٔ فیفا را دارد. بسیاری از مفسران، کارشناسان و بازیکنان سابق تیم برزیل، تیم ملی برزیل در سال ۱۹۷۰ را بهترین تیم تمام دوران می‌دانند.[۱۶][۱۷][۱۸][۱۹][۲۰] در سال ۱۹۹۶، تیم ملی برزیل به رکورد ۳۵ بازی متوالی بدون شکست دست یافت، موفقیتی که آن‌ها به مدت ۲۵ سال به‌عنوان یک رکورد جهانی در اختیار داشتند.[۲۱]

تاریخچه[ویرایش]

سال‌های آغازین (۱۹۱۴–۱۹۲۲)[ویرایش]

نخستین تیم ملی برزیل، ۱۹۱۴
نخستین بازی برزیل در خانه مقابل اکستر سیتی در سال ۱۹۱۴

به‌طور کلی اعتقاد بر این است که بازی افتتاحیهٔ تیم ملی فوتبال برزیل، مسابقه‌ای در سال ۱۹۱۴ بین یک تیم منتخب ریو دو ژانیرو و سائو پائولو و اکستر سیتی بود که در ورزشگاه فلومیننزه برگزار شد. برزیل ۲–۰ با گل‌های اسوالدو گومز و عثمان پیروز شد، البته گاه ادعا می‌شود که آن بازی ۳–۳ مساوی شده است.[۲۲] برخلاف موفقیت‌های بعدی تیم ملی، حضورهای اولیه تیم ملی درخشان نبود. دیگر بازی‌های اولیه که در آن زمان انجام شد شامل چند بازی دوستانه مقابل آرژانتین (شکست ۳–۰)، شیلی (در ۱۹۱۶) و اروگوئه (در ۱۲ ژوئیهٔ ۱۹۱۶) بود. با این حال، با رهبری توانایی‌های گلزنی آرتور فریدنریش، آن‌ها در خانه در مسابقات قهرمانی آمریکای جنوبی در سال ۱۹۱۹ پیروز شدند و پیروزی خود را در خانهٔ خود در سال ۱۹۲۲ تکرار کردند.

سال‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۸ و نخستین جام جهانی[ویرایش]

جام جهانی ۱۹۳۰، نخستین جام جهانی بود که با حضور تیم برزیل در اروگوئه برگزار شد. برزیل در این جام، بولیوی را شکست داد اما به یوگسلاوی باخت و از مسابقات حذف شد.[۲۳] آنها برزیل در دور نخست جام جهانی ۱۹۳۴ در ایتالیا در برابر اسپانیا شکست خوردند، اما در جام جهانی ۱۹۳۸ در فرانسه به نیمه‌نهایی رسیدند و با نتیجهٔ ۲–۱ از ایتالیا قهرمان جام شکست خوردند. برزیل تنها تیم آمریکای جنوبی بود که در این مسابقات شرکت کرد.

تیم ملی برزیل با قهرمانی در جام ملت‌های آمریکای جنوبی ۱۹۴۹ که در برزیل برگزار شد، به یک دورهٔ ۲۷ سالهٔ ناکامی و عدم کسب عناوین رسمی، پایان داد.[۲۴] تا پیش از این مسابقات، آخرین قهرمانی برزیل به مسابقات قهرمانی آمریکای جنوبی در سال ۱۹۲۲ بازمی‌گشت که مسابقات آن دوره نیز در کشور برزیل بازی شده بود.[۲۴]

تیم ملی برزیل با لباس یکدست سفید در جام جهانی ۱۹۵۰. تصویر از آرشیو ملی برزیل

پس از آن، تیم برزیل برای نخستین بار با میزبانی جام جهانی ۱۹۵۰ به شهرت بین‌المللی دست یافت. این تیم در آخرین بازی دور نهایی، مقابل اروگوئه در ورزشگاه دو ماراکانای ریو برای قهرمانی در جام جهانی تنها به یک تساوی نیاز داشت. اروگوئه اما در یان بازی معروف به «ماراکانازو» برندهٔ مسابقه و جام شد. این شکست منجر به دوره‌ای عزای ملی در برزیل شد.[۲۵]

برای جام جهانی ۱۹۵۴ در سوئیس، تیم برزیل تقریباً به‌طور کامل بازسازی شد و رنگ لباس تیم نیز با طرحی جدید از آلدیر شلی از سفید یکدست به زرد، آبی و سبز با الهام از پرچم ملی برزیل، تغییر کرد تا ناکامی ماراکانازو فراموش شود. برزیل در این دوره به یک‌چهارم نهایی مسابقات رسید اما در این مرحله، در دیداری پر از درگیری و جنجال و یکی از زشت‌ترین مسابقات تاریخ فوتبال، معروف به نبرد برن، با نتیجهٔ ۴–۲ مغلوب تیم ملی مجارستان شد.[۲۶]

ظهور پله و دورهٔ طلایی نخست (۱۹۵۸–۱۹۷۰)[ویرایش]

تیم ملی برزیل در کوپا آمریکای ۱۹۵۹

برای جام جهانی ۱۹۵۸ برزیل با انگلستان، اتحاد جماهیر شوروی و اتریش همگروه شد. برزیل در نخستین بازی خود اتریش را ۳–۰ شکست داد، سپس با انگلستان ۰–۰ مساوی کرد. پیش از بازی، مربی ویسنته فئولا سه تعویض انجام داد که برای برزیل برای شکست شوروی بسیار مهم بود: زیتو، گارینشا و پله، از همان ابتدای بازی، آن‌ها بی‌امان فشار را ادامه دادند و پس از سه دقیقه که بعداً به عنوان «بهترین سه دقیقهٔ تاریخ فوتبال» توصیف شد، برزیل به برتری رسید. آن‌ها در این دیدار با نتیجهٔ ۰–۲ پیروز شدند. پله تنها گل بازی یک‌چهارم نهایی خود را مقابل ولز به ثمر رساند و در نیمه‌نهایی فرانسه را با نتیجه ۵–۲ شکست داد. سپس برزیل در فینال ۵–۲ سوئد را شکست داد و اولین قهرمانی خود در جام جهانی را به دست آورد و اولین کشوری شد که در خارج از قارهٔ خود قهرمان جام جهانی شد. پله با گریه این قهرمانی را «ملتی در حال رشد و بلوغ» توصیف کرد.[۲۷]

مدافع عنوان قهرمانی برزیل در جام جهانی فوتبال ۱۹۶۲

در جام جهانی ۱۹۶۲، برزیل دومین عنوان قهرمانی خود را با درخشش ستارهٔ خود گارینشا به‌دست‌آورد. پله در این دوره در جریان بازی گروهی دوم مقابل چکسلواکی مصدوم شد و نتوانست در بازی‌های بعدی این جام، به میدان برود.[۲۸][۲۹]

در جام جهانی ۱۹۶۶ برزیل بدترین عملکرد خود را در یک جام جهانی داشت. این تورنمنت به‌خاطر بازی‌های به‌شدت فیزیکی‌اش به یاد مانده و پله یکی از بازیکنانی بود که بیشتر تحت تأثیر این موضوع قرار گرفت. در مقابل پرتغال، چندین تکل خشن مدافعان پرتغال باعث شد پله این بازی و مسابقات را ترک کند. برزیل در این دیدار شکست خورد و برای نخستین بار از جام ۱۹۳۴ در دور نخست جام جهانی حذف شد و از آن زمان تاکنون، همواره موفق به صعود به مرحلهٔ حذفی این رقابت‌ها شده است. برزیل پس از ایتالیا در جام جهانی ۱۹۵۰ دومین مدافع عنوان قهرمانی جام بود که در دور نخست دورهٔ بعد، از مسابقات حذف می‌شد. پس از جام‌های جهانی ۱۹۹۸، ۲۰۰۲، ۲۰۱۰، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ تیم‌های ملی فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و آلمان نیز به این فهرست اضافه شدند. پس از پایان این مسابقات، پله اعلام کرد که نمی‌خواهد دوباره در جام جهانی بازی کند. با این وجود، او در جام جهانی ۱۹۷۰ به تیم ملی برزیل بازگشت.[۳۰]

تیم ملی برزیل، قهرمان جام جهانی ۱۹۷۰ که توسط بسیاری از مفسران برجسته به‌عنوان بهترین تیم فوتبال تاریخ شناخته می‌شود.

برزیل برای سومین بار در جام جهانی ۱۹۷۰ در مکزیک قهرمان جام جهانی شد. این تیم به‌عنوان بهترین تیم فوتبال در تمامی ادوار جام‌های جهانی شناخته می‌شود.[۳۱][۳۲][۳۳][۳۴] بازیکنان سرشناسی همچون پله، کارلوس آلبرتو تورس، جرزینیو، توستائو، ژرسون و ریولینو در این تیم توپ می‌زدند. برزیل در این مسابقات، هر شش بازی خود را در برابر تیم‌های چکسلواکی، انگلستان و رومانی (در مرحلهٔ گروهی) و در برابر پرو، اروگوئه و ایتالیا (در دور حذفی) بُرد. جرزینیو با هفت گل دومین گلزن برتر این جام جهانی بود و تنها بازیکنی است که در هر بازی در جام جهانی گلزنی کرده است. پله نیز این دوره را با زدن چهار گل به پایان رساند. برزیل برای سومین بار جام ژول ریمه را به‌دست‌آورد (نخستین تیم ملی که این کار را انجام داد) که به این معنی بود که آن‌ها این اجازه را داشتند که جام را نزد خود نگه دارند. پس از آن، جامی جدید برای جایگزینی آن جام ساخته شد. قهرمانی بعدی برزیل در جام جهانی، ۲۴ سال طول کشید.[۳۵]

سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۹۰[ویرایش]

پس از بازنشستگی پله و سایر ستارگان از تیم ۱۹۷۰ برزیل، این تیم نتوانست در جام جهانی ۱۹۷۴ آلمان غربی بر هلند غلبه کند و پس از شکست در برابر لهستان در دیدار رده‌بندی، در ردهٔ چهارم مسابقات قرار گرفت.[۳۶]

در مرحلهٔ دوم گروهی جام جهانی ۱۹۷۸، برزیل برای کسب مقام نخست و راهیابی به فینال با میزبان مسابقات یعنی آرژانتین در رقابت بود. برزیل در آخرین بازی خود در این گروه با نتیجهٔ ۳ بر ۱ لهستان را شکست داد و با تفاضل گل ۵+ به صدر جدول صعود کرد. آرژانتین تفاضل گل ۲+ داشت، اما در آخرین بازی خود در گروه، پرو را ۶–۰ شکست داد و به این ترتیب در دیداری مشکوک به تبانی که در نهایت اثبات نشد، راهی فینال مسابقات شد. برزیل در بازی رده‌بندی ایتالیا را شکست داد و به‌عنوان تنها تیم بدون شکست مسابقات، رتبهٔ سوم را به‌دست‌آورد.

در جام جهانی ۱۹۸۲، که در اسپانیا برگزار شد، برزیل با شکست ۳–۲ در بارسلونا در برابر ایتالیا، از مسابقات حذف شد. این مسابقه در ورزشگاه سریا برگزار شد و از آن با عنوان «تراژدی سریا» یاد می‌کنند.[۳۷][۳۸] تیم ۱۹۸۲ برزیل خط هافبکی قدرتمند متشکل از سوکراتس، زیکو، فالکائو و ادر داشت.[۳۹]

برزیل در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی در یک بازی کلاسیک توتال فوتبال با فرانسه تحت رهبری میشل پلاتینی دیدار کرد. بازی در وقت قانونی به تساوی ۱–۱ انجامید و پس از یک‌وقت اضافهٔ بدون گل، همه چیز به ضربات پنالتی ختم شد که برزیل با نتیجهٔ ۴–۳ شکست خورد.

پس از ۴۰ سال وقفه، برزیل در کوپا آمریکای ۱۹۸۹ قهرمان شد، که این چهارمین قهرمانی برزیل در چهار تورنمنت به میزبانی برزیل بود. این دستاورد به ۱۹ سال بدون کسب مقام قهرمانی برای برزیل پایان داد. آخرین قهرمانی برزیل به جام جهانی ۱۹۷۰ بازمی‌گشت.

در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا، مربیگری برزیل بر عهدهٔ سباستیائو لازرونی بود که در کوپا آمریکای ۱۹۸۹ مربی برزیل بود. برزیل در این دوره، تیمی فاقد خلاقیت بود اما به دور دوم راه یافت اما در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی در تورین در برابر رقیب اصلی و سنتی خود در آمریکای جنوبی یعنی آرژانتین تحت رهبری دیگو مارادونا با نتیجهٔ ۱–۰ شکست خورد.[۴۰]

دورهٔ طلایی دوم (۱۹۹۴–۲۰۰۲)[ویرایش]

برزیل ۲۴ سال را بدون قهرمانی در جام جهانی و حتی حضور در فینال این مسابقات سپری کرد. انتظار برزیلی‌ها در جام جهانی ۱۹۹۴ در ایالات متحده به پایان رسید، ستارگانی چون روماریو و ببتو در خط حمله، کاپیتان دونگا در خط میانی، کلودیو تافارل به‌عنوان دروازه‌بان و ژورژینیو در خط دفاع، در این تیم حضور داشتند و برزیلی‌ها برای چهارمین بار قهرمان جام جهانی شدند. برزیل در این مسابقات با نتیجهٔ ۱–۰ ایالات متحده را در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی شکست دادند. در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی در دالاس با نتیجهٔ ۳–۲ مقابل هلند پیروز شدند و در نیمه‌نهایی با نتیجهٔ ۱–۰ مقابل سوئد به پیروزی رسیدند.

بازی فینال این مسابقات در ورزشگاه رز بول پاسادنا در گرمای شدید انجام شد و با تساوی بدون گل به پایان رسید. خط دفاع ایتالیا در این دیدار با هدایت فرانکو بارزی توانست روماریو را مهار کند. در ضربات پنالتی با از دست رفتن آخرین پنالتی ایتالیا توسط روبرتو باجو برزیل قهرمان مسابقات شد.[۴۱]

برزیل در جام جهانی ۱۹۹۸ نایب قهرمان شد. برزیل در صدر گروه خود قرار گرفت و در دو دور بعدی پیروز شد، در نیمه‌نهایی پس از تساوی ۱–۱، هلند را در ضربات پنالتی شکست داد. بازیکن اصلی مسابقات رونالدو در مسیر صعود به فینال این مسابقات چهار گل به ثمر رساند و سه پاس گل داد.[۴۲] در دیدار فینال، فرانسه به رهبری زیدان با نتیجهٔ ۳–۰ پیروز شد.[۴۳]

هواپیمای تیم ملی برزیل، قهرمان جام جهانی ۲۰۰۲

برزیل با حضور "سه R " (رونالدو، ریوالدو و رونالدینیو)، پنجمین قهرمانی خود را در جام جهانی ۲۰۰۲ که در کرهٔ جنوبی و ژاپن برگزار شد، به‌دست‌آورد. برزیل در بازی‌های گروهی در کرهٔ جنوبی هر سه حریف خود را شکست داد و صدرنشین گروه شد. در بازی نخست برزیل در برابر ترکیه در اولسان، ریوالدو پس از این‌که هاکان اونسال از ترکیه توپ را به پاهای او زد، درحالی‌که صورتش را به نشانهٔ درد، گرفته بود، روی زمین افتاد. ریوالدو به‌دلیل تمارض محروم نشد اما به‌دلیل این حرکت، ۵۱۸۰ پوند جریمه شد و نخستین بازیکنی شد که به‌علت تمارض توسط فیفا مجازات می‌شود. برزیل در دیدارهای دور حذفی خود در ژاپن در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی بلژیک را با نتیجهٔ ۲ بر ۰ در کوبه شکست داد. برزیل در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی در شیزوکا، انگلستان را با نتیجهٔ ۲–۱ شکست داد و گل پیروزی‌بخش برزیل با یک ضربهٔ ایستگاهی غیرمنتظره توسط رونالدینیو از فاصلهٔ ۴۰ متری به ثمر رسید.[۴۴] برزیل در نیمه‌نهایی در برابر ترکیه در سایتاما ۱–۰ پیروز شد. فینال این دوره بین آلمان و برزیل در یوکوهاما برگزار شد و رونالدو در پیروزی ۲–۰ برزیل دو گل به ثمر رساند.[۴۵] رونالدو همچنین با ۸ گلِ زده، برندهٔ کفش طلا به‌عنوان بهترین گلزن مسابقات شد.[۴۶] موفقیت برزیل باعث شد که آن‌ها جایزهٔ جهانی لوریوس برای تیم سال را دریافت کنند.[۴۷]

Ronaldo_2002_cropped
رونالدوی برزیلی در جام جهانی ۲۰۰۲

برزیل قهرمان کوپا آمریکای ۲۰۰۴ شد. آن قهرمانی سومین قهرمانی آن‌ها در چهار دورهٔ اخیر این مسابقات از سال ۱۹۹۷ بود.[۴۸] برزیل همچنین در سال ۲۰۰۵ برای دومین بار قهرمان جام کنفدراسیون‌های فیفا شد.[۴۹] مربی برزیل کارلوس آلبرتو پریرا تیمش را با ترکیب ۴–۲–۲–۲ ساخته بود. تاکتیک حملهٔ این تیم با نام مستعار "چهارنفرهٔ جادوییً حول محور چهار بازیکن ساخته شد: رونالدو، آدریانو، کاکا و رونالدینیو.[۵۰]

سال‌های ۲۰۰۶ تا اکنون و ناکامی در جام‌های جهانی[ویرایش]

ورود به میدان بازیکنان برزیل و ژاپن در جام جهانی ۲۰۰۶

در جام جهانی ۲۰۰۶، برزیل در دو بازی نخست خود مقابل کرواسی (۱–۰) و استرالیا (۲–۰) پیروز شد. در آخرین بازی گروهی مقابل ژاپن، برزیل ۴–۱ پیروز شد. رونالدو دو بار گلزنی کرد و با رکورد بیشترین گل زده در تمام جام‌های جهانی برابری کرد. در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی، برزیل با نتیجهٔ ۳ بر ۰ غنا را شکست داد. گل رونالدو پانزدهمین گل او در تاریخ جام‌های جهانی بود و او رکورد قبلی ۱۴ گل را شکست. برزیل اما در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی مقابل فرانسه با گل تیری آنری ۱–۰ شکست خورد و حذف شد.[۵۱]

دونگا در سال ۲۰۰۶ به‌عنوان مربی جدید برزیل برگزیده شد.[۵۲] این تیم در کوپا آمریکای ۲۰۰۷ قهرمان شد و روبینیو کفش طلا را دریافت کرد و به‌عنوان بهترین بازیکن مسابقات انتخاب شد.[۵۳] دو سال بعد، برزیل قهرمان جام کنفدراسیون‌های فیفا در سال ۲۰۰۹ شد و ایالات متحده را با نتیجهٔ ۳–۲ در فینال شکست داد تا سومین عنوان قهرمانی خود در جام کنفدراسیون‌ها را به‌دست‌آورد.[۵۴] کاکا بهترین بازیکن تورنمنت شد و مهاجم لوئیس فابیانو جایزهٔ بهترین گلزن را از آن خود کرد.[۵۵]

کاکا در دیدار برابر شیلی در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی

در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی، برزیل در دو بازی نخست خود به ترتیب برابر کرهٔ شمالی (۲–۱) و ساحل عاج (۳–۱) پیروز شد. آخرین بازی برزیل مقابل پرتغال با تساوی ۰–۰ به پایان رسید. برزیلی‌ها در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی به مصاف شیلی رفتند و با نتیجهٔ ۳–۰ پیروز شدند اما در یک‌چهارم نهایی با نتیجهٔ ۲–۱ مغلوب هلند شدند.[۵۶]

در ژوئیهٔ ۲۰۱۰، منو منزس به‌عنوان سرمربی جدید برزیل انتخاب شد.[۵۷] در کوپا آمریکای ۲۰۱۱، برزیل در برابر پاراگوئه شکست خورد و در یک‌چهارم نهایی حذف شد.[۵۸] در ۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، برزیل در رده‌بندی فیفا در ردهٔ یازدهم قرار گرفت.

در نوامبر ۲۰۱۲، منو منزس برکنار شد و لوئیز فیلیپه اسکولاری جایگزین وی شد.[۵۹][۶۰]

جشن قهرمانی بازیکنان برزیل در جام کنفدراسیون‌های فیفا ۲۰۱۳. این تیم در پنج بازی این مسابقات، پنج پیروزی داشت.

در ۶ ژوئن ۲۰۱۳، برزیل در رده‌بندی فیفا در ردهٔ ۲۲ قرار گرفت که پایین‌ترین رتبهٔ آن‌ها در تاریخ بود.[۶۱] برزیل در فینال جام کنفدراسیون‌های ۲۰۱۳ به مصاف اسپانیا رفت[۶۲] و با نتیجهٔ ۳–۰ پیروز شد و چهارمین عنوان قهرمانی خود در جام کنفدراسیون‌ها را به‌دست‌آورد.[۶۳][۶۴] نیمار به‌عنوان بهترین بازیکن تورنمنت انتخاب شد و جایزهٔ توپ طلا و کفش برنز آدیداس را دریافت کرد و ژولیو سزار نیز جایزهٔ دستکش طلایی بهترین دروازه‌بان مسابقات را از آن خود کرد.[۶۵]

جام جهانی ۲۰۱۴[ویرایش]

در بازی افتتاحیهٔ جام جهانی ۲۰۱۴ مقابل کرواسی، دو گل نیمار و یک گل از اسکار باعث شد سلسائو در نخستین جام جهانی خود در زمین خود پس از ۶۴ سال، شروعی پیروزمندانه داشته باشد.[۶۶] این تیم سپس با مکزیک مساوی کرد و با پیروزی ۴–۱ در برابر کامرون، جواز حضور در مرحلهٔ حذفی این جام را دریافت کرد.[۶۷][۶۸] برزیل در مرحلهٔ یک‌شانزدهم به مصاف شیلی رفت و پس از تساوی ۱–۱ در ضربات پنالتی حریف خود را شکست داد و به دور بعد رفت.[۶۹]

صف‌آرایی برزیل در جام جهانی ۲۰۱۴ برابر کلمبیا. این بازی، آخرین بازی نیمار (ردیف جلو، نفر دوم از راست) در این مسابقات پس از مصدومیت و شکستگی مهره بود.

برزیل در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی دوباره با حریفی از آمریکای جنوبی روبه‌رو شد و کلمبیا را ۲–۱ شکست داد. در اواخر این بازی، نیمار پس از شکستگی مهره از زمین بیرون رفت و ادامهٔ این مسابقات را از دست داد.[۷۰]

سلسائو در ادامه با نتیجهٔ ۷ بر ۱ به آلمان باخت و بزرگ‌ترین شکست تاریخ برزیل در جام جهانی رقم خورد.[۷۱] برزیل در بازی رده‌بندی با نتیجهٔ ۳–۰ به هلند باخت.[۷۲][۷۳] پس از این مسابقات، اسکولاری استعفای خود را اعلام کرد.[۷۴]

بازگشت دونگا (۲۰۱۴–۲۰۱۶)[ویرایش]

دونگا، کاپیتان برزیل در قهرمانی جام جهانی ۱۹۹۴ و مربی برزیل بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶

در ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۵۱۴، دونگا به‌عنوان سرمربی جدید برزیل معرفی شد.[۷۵] در کوپا آمریکای ۲۰۱۵، برزیل در گروه C اول شد تا به مرحلهٔ حذفی صعود کند.[۷۶] آن‌ها در مرحلهٔ بعد در ضربات پنالتی به پاراگوئه باختند و حذف شدند.[۷۷]

در کوپا آمریکای قرن ۲۰۱۶، برزیل این مسابقات را با تساوی بدون گل مقابل اکوادور آغاز کرد و در بازی بعدی با نتیجهٔ ۷–۱ هائیتی را شکست داد.[۷۸] برزیل که برای صعود به مرحلهٔ حذفی مسابقات، تنها به یک تساوی نیاز داشت، با گلزنی رائول رویدیاز در دقیقهٔ ۷۵، یک باخت بحث‌برانگیز ۱–۰ مقابل پرو را متحمل شد.[۷۹] این شکست باعث شد برزیل برای نخستین بار از کوپا آمریکای ۱۹۸۷ در مرحلهٔ گروهی از مسابقات حذف شود.[۸۰][۸۱]

دورهٔ تیته (۲۰۱۶–۲۰۲۲)[ویرایش]

تیم ملی برزیل پیش از آغاز بازی گروهی خود مقابل کاستاریکا در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه
طرفداران برزیل در جام جهانی ۲۰۱۸

در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۶، تیته جایگزین دونگا به‌عنوان سرمربی برزیل شد.[۸۲][۸۳] در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۸ تیم ملی برزیل در صدر گروه خود قرار گرفت.[۸۴] پس از شکست دادن مکزیک در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی،[۸۵] برزیل در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی در برابر بلژیک با نتیجهٔ ۲–۱ شکست خورد و حذف شد.[۸۶][۸۷][۸۸] تیته با قهرمانی در کوپا آمریکای ۲۰۱۹ در خانه، برزیل را به نخستین قهرمانی در کوپا آمریکا از سال ۲۰۰۷ رساند. در این جام، برزیل پس از پیروزی ۲–۰ در نیمه‌نهایی در برابر آرژانتین،[۸۹] پرو را در فینال شکست داد و نهمین عنوان کوپا آمریکای خود را کسب کرد.[۹۰]

در جام جهانی ۲۰۲۲ در قطر، برزیل در گروه خود اول شد.[۹۱] این تیم سپس در مرحلهٔ یک‌شانزدهم با کرهٔ جنوبی روبه‌رو شد و با اختلاف ۳ گل پیروز شد[۹۲] و به مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی رفت و در نهایت با نتیجهٔ ۴–۲ در ضربات پنالتی در برابر کرواسی شکست خورد و حذف شد.[۹۳] تیته پس از حذف از جام جهانی از سرمربیگری برزیل، کنار رفت.[۹۴]

افتخارات[ویرایش]

جام جهانی فوتبال[ویرایش]

کوپا آمریکا[ویرایش]

نایب قهرمانی: ۲۰۲۱

بازیهای المپیک تابستانی[ویرایش]

برخی از بازیکنان سرشناس[ویرایش]

تماشاچیان تیم ملی فوتبال برزیل پیش از بازی افتتاحیه جام جهانی ۲۰۱۴ در مقابل تیم ملی فوتبال کرواسی

آمار مسابقات[ویرایش]

جام جهانی فوتبال[ویرایش]

رکوردهای جام جهانی فوتبال مقدماتی جام جهانی فوتبال
سال مرحله مقام برد تساوی * باخت گل زده گل خورده Pld W D L GF GA
اروگوئه ۱۹۳۰ مرحلهٔ گروهی ۶ ۲ ۱ ۰ ۱ ۵ ۲ –
ایتالیا ۱۹۳۴ مرحلهٔ گروهی ۱۴ ۱ ۰ ۰ ۱ ۱ ۳ Automatically qualified
فرانسه ۱۹۳۸ سوم سوم ۵ ۳ ۱ ۱ ۱۴ ۱۱ Automatically qualified
برزیل ۱۹۵۰ دوم ۲ ۶ ۴ ۱ ۱ ۲۲ ۶ Qualified as hosts
سوئیس ۱۹۵۴ یک‌چهارم ۵ ۳ ۱ ۱ ۱ ۸ ۵ ۴ ۴ ۰ ۰ ۸ ۱
سوئد ۱۹۵۸ قهرمان اول ۶ ۵ ۱ ۰ ۱۶ ۴ ۲ ۱ ۱ ۰ ۲ ۱
شیلی ۱۹۶۲ قهرمان اول ۶ ۵ ۱ ۰ ۱۴ ۵ Qualified as defending champions
انگلستان ۱۹۶۶ حذف در مرحله گروهی یازدهم ۳ ۱ ۰ ۲ ۴ ۶ Qualified as defending champions
مکزیک ۱۹۷۰ قهرمان اول ۶ ۶ ۰ ۰ ۱۹ ۷ ۶ ۶ ۰ ۰ ۲۳ ۲
آلمان غربی ۱۹۷۴ Fourth Place چهارم ۷ ۳ ۲ ۲ ۶ ۴ Qualified as defending champions
آرژانتین ۱۹۷۸ Third Place سوم ۷ ۴ ۳ ۰ ۱۰ ۳ ۶ ۴ ۲ ۰ ۱۷ ۱
اسپانیا ۱۹۸۲ Round 2 پنجم ۵ ۴ ۰ ۱ ۱۵ ۶ ۴ ۴ ۰ ۰ ۱۱ ۲
مکزیک ۱۹۸۶ حذف در مرحلهٔ نیمه‌نهایی پنجم ۵ ۴ ۱ ۰ ۱۰ ۱ ۴ ۲ ۲ ۰ ۶ ۲
ایتالیا ۱۹۹۰ Round of 16 نهم ۴ ۳ ۰ ۱ ۴ ۲ ۴ ۳ ۱ ۰ ۱۳ ۱
ایالات متحده آمریکا ۱۹۹۴ قهرمان اول ۷ ۵ ۲ ۰ ۱۱ ۳ ۸ ۵ ۲ ۱ ۲۰ ۴
فرانسه ۱۹۹۸ دوم دوم ۷ ۴ ۱ ۲ ۱۴ ۱۰ Qualified as defending champions
کره جنوبی ژاپن ۲۰۰۲ قهرمان اول ۷ ۷ ۰ ۰ ۱۸ ۴ ۱۸ ۹ ۳ ۶ ۳۱ ۱۷
آلمان ۲۰۰۶ یک‌چهارم نهایی پنجم ۵ ۴ ۰ ۱ ۱۰ ۲ ۱۸ ۹ ۷ ۲ ۳۵ ۱۷
آفریقای جنوبی ۲۰۱۰ یک‌چهارم نهایی ششم ۵ ۳ ۱ ۱ ۹ ۴ ۱۸ ۹ ۷ ۲ ۳۳ ۱۱
برزیل ۲۰۱۴ چهارم چهارم ۷ ۳ ۲ ۲ ۱۱ ۱۴ راه‌یافته به‌عنوان میزبان
روسیه ۲۰۱۸ یک‌چهارم نهایی ششم ۵ ۳ ۱ ۱ ۸ ۳ ۴ ۲ ۱ ۱ ۷ ۳
۲۰۲۲ قطر یک‌چهارم نهایی ششم ۱۰۹ ۳ ۰ ۲ ۱۰ ۵ ۹۶ ۵۸ ۲۶ ۱۲ ۲۰۶ ۶۳

کوپا آمریکا (جام ملت‌های آمریکای جنوبی)[ویرایش]

کوپا آمریکا آمار
سال مرحله مقام تعداد بازی برد مساوی باخت گل زده گل خورده
آرژانتین ۱۹۱۶ Third place سوم ۳ ۰ ۲ ۱ ۳ ۴
اروگوئه ۱۹۱۷ Third place سوم ۳ ۱ ۰ ۲ ۷ ۸
برزیل ۱۹۱۹ قهرمان اول ۴ ۳ ۱ ۰ ۱۲ ۳
شیلی ۱۹۲۰ Third place سوم ۳ ۱ ۰ ۲ ۱ ۸
آرژانتین ۱۹۲۱ Runners-up دوم ۳ ۱ ۰ ۲ ۴ ۳
برزیل ۱۹۲۲ قهرمان اول ۵ ۲ ۳ ۰ ۷ ۲
اروگوئه ۱۹۲۳ Fourth place چهارم ۳ ۰ ۰ ۳ ۲ ۵
اروگوئه ۱۹۲۴ حضور نداشت
آرژانتین ۱۹۲۵ Runners-up دوم ۴ ۲ ۱ ۱ ۱۱ ۹
شیلی ۱۹۲۶ حضور نداشت
پرو ۱۹۲۷
آرژانتین ۱۹۲۹
پرو ۱۹۳۵
آرژانتین ۱۹۳۷ Runners-up 2nd ۶ ۴ ۰ ۲ ۱۷ ۱۱
پرو ۱۹۳۹ حضور نداشت
شیلی ۱۹۴۱
اروگوئه ۱۹۴۲ Third place 3rd ۶ ۳ ۱ ۲ ۱۵ ۷
شیلی ۱۹۴۵ Runners-up 2nd ۶ ۵ ۰ ۱ ۱۹ ۵
آرژانتین ۱۹۴۶ Runners-up 2nd ۵ ۳ ۱ ۱ ۱۳ ۷
اکوادور ۱۹۴۷ حضور نداشت
برزیل ۱۹۴۹ Champions 1st ۸ ۷ ۰ ۱ ۴۶ ۷
پرو ۱۹۵۳ Runners-up 2nd ۷ ۴ ۰ ۳ ۱۷ ۹
شیلی ۱۹۵۵ حضور نداشت
اروگوئه ۱۹۵۶ Fourth place 4th ۵ ۲ ۲ ۱ ۴ ۵
پرو ۱۹۵۷ Runners-up 2nd ۶ ۴ ۰ ۲ ۲۳ ۹
آرژانتین ۱۹۵۹ Runners-up 2nd ۶ ۴ ۲ ۰ ۱۷ ۷
اکوادور ۱۹۵۹ Third place 3rd ۴ ۲ ۰ ۲ ۷ ۱۰
بولیوی ۱۹۶۳ Fourth place 4th ۶ ۲ ۱ ۳ ۱۲ ۱۳
اروگوئه ۱۹۶۷ حضور نداشت
آمریکای جنوبی ۱۹۷۵ Third place 3rd ۶ ۵ ۰ ۱ ۱۶ ۴
آمریکای جنوبی ۱۹۷۹ Third place 3rd ۶ ۲ ۲ ۲ ۱۰ ۹
آمریکای جنوبی ۱۹۸۳ Runners-up 2nd ۸ ۲ ۴ ۲ ۸ ۵
آرژانتین ۱۹۸۷ Group stage 5th ۲ ۱ ۰ ۱ ۵ ۴
برزیل ۱۹۸۹ Champions 1st ۷ ۵ ۲ ۰ ۱۱ ۱
شیلی ۱۹۹۱ Runners-up 2nd ۷ ۴ ۱ ۲ ۱۲ ۸
اکوادور ۱۹۹۳ Quarter-finals 5th ۴ ۱ ۲ ۱ ۶ ۴ اروگوئه ۱۹۹۵ Runners-up 2nd ۶ ۴ ۲ ۰ ۱۰ ۳
بولیوی ۱۹۹۷ Champions 1st ۶ ۶ ۰ ۰ ۲۲ ۳
پاراگوئه ۱۹۹۹ Champions 1st ۶ ۶ ۰ ۰ ۱۷ ۲
کلمبیا ۲۰۰۱ Quarter-finals 6th ۴ ۲ ۰ ۲ ۵ ۴
پرو ۲۰۰۴ Champions 1st ۶ ۳ ۲ ۱ ۱۳ ۶
ونزوئلا ۲۰۰۷ Champions 1st ۶ ۴ ۱ ۱ ۱۵ ۵
آرژانتین ۲۰۱۱ Quarter-finals 8th ۴ ۱ ۳ ۰ ۶ ۴
شیلی ۲۰۱۵ Quarter-finals 5th ۴ ۲ ۱ ۱ ۵ ۴
ایالات متحده آمریکا کوپا آمریکای قرن Group stage 9th ۳ ۱ ۱ ۱ ۷ ۲
برزیل ۲۰۱۹ Champions 1st ۶ ۴ ۲ ۰ ۱۳ ۱
برزیل ۲۰۲۱ Runners-up 2nd ۷ ۵ ۱ ۱ ۱۲ ۳
اکوادور ۲۰۲۴ Qualified
Total 9 Titles ۳۶/۴۶ ۱۸۴ ۱۰۳ ۳۷ ۴۴ ۴۱۸ ۲۰۱

آمارها[ویرایش]

بیشترین بازی‌های ملی[ویرایش]

تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۳'
بازیکنانی که به صورت بولد نشان داده شده‌اند همچنان در حال بازی هستند.
کافو رکورددار بیشترین بازی برای تیم ملی فوتبال برزیل با ۱۴۲ بازی ملی
ردیف نام تعداد بازی ملی تعداد گل ملی از تا
۱ کافو ۱۴۲ ۴ ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۰ ۱ ژوئیهٔ ۲۰۰۶
۲ دنی آلوز ۱۲۶ ۸ ۱۰ اکتبر ۲۰۰۶ ۵ دسامبر ۲۰۲۲
۳ روبرتو کارلوس ۱۲۵ ۱۱ ۲۶ فوریهٔ ۱۹۹۲ ۱ ژوئیهٔ ۲۰۰۶
۴ نیمار ۱۲۵ ۷۹ ۱۰ اوت ۲۰۱۰ سپتامبر ۲۰۲۳
۵ تیاگو سیلوا ۱۱۳ ۸ ۲۸ اکتبر ۲۰۰۸ ۹ دسامبر ۲۰۲۲
۶ لوسیو ۱۰۵ ۴ ۱۵ نوامبر ۲۰۰۰ ۵ سپتامبر ۲۰۱۱
۷ کلودیو تافارل ۱۰۱ ۰ ۷ ژوئیه ۱۹۸۸ ۱۲ ژوئیه ۱۹۹۸
۸ روبینیو ۱۰۰ ۲۸ ۱۳ ژوئیه ۲۰۰۳ ۲۸ ژانویه ۲۰۱۷
۹ دیژالما سانتوس ۹۸ ۳ ۱۰ آوریل ۱۹۵۲ ۹ ژوئن ۱۹۶۸
رونالدو ۹۸ ۶۲ ۲۳ مارس ۱۹۹۴ ۷ ژوئن ۲۰۱۱
۱۰ رونالدینیو ۹۷ ۳۳ ۲۶ ژوئن ۱۹۹۹ ۲۴ آوریل ۲۰۱۳

بیشترین گل زدهٔ ملی[ویرایش]

تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۳'[۴]
بازیکنانی که به صورت بولد نشان داده شده‌اند همچنان در حال بازی هستند.
پله دومین گلزن ملی برای تیم ملی فوتبال برزیل با ۷۷ گل ملی
# نام تعداد گل زده تعداد بازی میانگین اولین حضور آخرین حضور پست بازی
۱ پله (بازیکن فوتبال) ۷۷ ۹۲ ۰٫۸۴ ۷ ژوئیه ۱۹۵۷ ۱۸ ژوئیه ۱۹۷۱ FW
نیمار ۷۹ ۱۲۵ ۰٫۶۲ ۱۰ اوت ۲۰۱۰ سپتامبر ۲۰۲۳ FW
۳ رونالدو ۶۲ ۹۸ ۰٫۶۳ ۲۳ مارس ۱۹۹۴ ۷ ژوئن ۲۰۱۱ FW
۴ روماریو ۵۵ ۷۰ ۰٫۷۹ ۲۳ مه ۱۹۸۷ ۲۷ آوریل ۲۰۰۵ FW
۵ زیکو ۴۸ ۷۱ ۰٫۶۸ ۲۵ فوریه ۱۹۷۶ ۲۱ ژوئن ۱۹۸۶ MF
۶ ببتو (ببتو) ۳۹ ۷۵ ۰٫۵۲ ۲۸ آوریل ۱۹۸۵ ۱۲ ژوئیه ۱۹۹۸ FW
۷ ریوالدو (ریوالدو) ۳۵ ۷۴ ۰٫۴۷ ۱۶ دسامبر ۱۹۹۳ ۱۹ نوامبر ۲۰۰۳ MF
۸ جرزینیو (جرزینیو) ۳۳ ۸۱ ۰٫۴۱ ۷ ژوئن ۱۹۶۴ ۳ مارس ۱۹۸۲ FW
رونالدینیو ۳۳ ۹۷ ۰٫۳۴ ۲۶ ژوئن ۱۹۹۹ ۲۴ آوریل ۲۰۱۳ MF
۱۰ آدمیر مارکز منز ۳۲ ۳۹ ۰٫۸۲ ۲۱ ژانویه ۱۹۴۵ ۱۵ مارس ۱۹۵۳ FW
توستائو (توستائو) ۳۲ ۵۴ ۰٫۵۹ ۱۵ مه ۱۹۶۶ ۹ ژوئیه ۱۹۷۲ FW

جوان‌ترین گلزن ملی[ویرایش]

بازیکنان[ویرایش]

بازیکنان کنونی[ویرایش]

فهرست ۲۶ بازیکن اصلی دعوت شده به تیم ملی برای بازی‌های مقدماتی جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ مقابل  کلمبیا و  اروگوئه در مهر ۱۴۰۰

  • آمار بازی‌ها و گل‌های ملی تا پس از دیدار مقابل  اروگوئه در تاریخ ۲۳ مهر ۱۴۰۰
ش. پست بازیکن ت‌ت (سن) بازی گل باشگاه
۱ دروازه‌بان الیسون ۲ اکتبر ۱۹۹۲ ‏(۳۱ سال) ۴۹ ۰ انگلستان باشگاه فوتبال لیورپول


۱۲ دروازه‌بان وورتون ۱۳ دسامبر ۱۹۸۷ ‏(۳۶ سال) ۷ ۰ برزیل پالمیراس


۲۳ دروازه‌بان ادرسون ۱۷ اوت ۱۹۹۳ ‏(۳۰ سال) ۱۷ ۰ انگلستان منچستر سیتی
۳ مدافع تیاگو سیلوا ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۴ ‏(۳۹ سال) ۸۵ ۷ انگلستان چلسی


۲ مدافع دانیلو ۷ سپتامبر ۱۹۸۴ ‏(۳۹ سال) ۵۸ ۳ ایتالیا یوونتوس


۱۳ مدافع دنی آلوز ۶ مهٔ ۱۹۸۳ ‏(۴۱ سال) ۱۱۵ ۸ برزیل سائوپائولو


۶ مدافع فیلیپه لوئیس ۹ اوت ۱۹۸۵ ‏(۳۸ سال) ۴۴ ۲ برزیل فلامینگو


۱۲ مدافع الکس ساندرو ۲۶ ژانویهٔ ۱۹۹۱ ‏(۳۳ سال) ۱۹ ۱ ایتالیا یوونتوس


۴ مدافع مارکینیوس ۱۴ مهٔ ۱۹۹۴ ‏(۳۰ سال) ۴۲ ۱ فرانسه پاری سن ژرمن


۱۴ مدافع ادر میلیتائو ۱۸ ژانویهٔ ۱۹۹۸ ‏(۲۶ سال) ۵ ۰ اسپانیا رئال مادرید


۲۲ مدافع فاگنر ۱۱ ژوئن ۱۹۸۹ ‏(۳۴ سال) ۹ ۰ برزیل کورینتیانس
۱۰ مهاجم نیمار ۹ اوت ۱۹۹۲ ‏(۳۱ سال) ۱۲۸ ۷۹ عربستان سعودی الهلال


۱۱ هافبک فیلیپه کوتینیو ۱۲ ژوئن ۱۹۹۲ ‏(۳۱ سال) ۵۵ ۱۶ قطر الدحیل


۱۷ هافبک فرناندینیو ۴ مهٔ ۱۹۸۵ ‏(۳۹ سال) ۵۳ ۲ برزیل اتلتیکو پارانائنزه


۵ هافبک کاسمیرو ۲۳ فوریهٔ ۱۹۹۲ ‏(۳۲ سال) ۴۱ ۱ انگلستان منچستر یونایتد


۸ هافبک آرتور ۴ مهٔ ۱۹۸۵ ‏(۳۹ سال) ۱۵ ۰ ایتالیا بیوونتوس


۱۵ هافبک آلن ۸ ژانویهٔ ۱۹۹۱ ‏(۳۳ سال) ۸ ۰ ایتالیا ناپولی


۱۸ هافبک وینیسیوس جونیور ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۰۰ ‏(۲۳ سال) ۷ ۱ اسپانیا رئال مادرید
۲۰ مهاجم رودریگو گوئس ۹ ژانویهٔ ۲۰۰۱ ‏(۲۳ سال) ۳۸ ۱۲ اسپانیا رئال مادرید


۹ مهاجم گابریل ژسوس ۳ آوریل ۱۹۹۷ ‏(۲۷ سال) ۳۵ ۱۸ انگلستان آرسنال


۲۱ مهاجم رافینیا الگو:تاریخ تولد وسن ۳ ۲ اسپانیا بارسلونا


۱۹ مهاجم داگلاس کاستا ۲۲ مارس ۱۹۹۶ ‏(۲۸ سال) ۱۲ ۳ برزیل گرمیو


۷ مهاجم داوید نرس ۳ مارس ۱۹۹۷ ‏(۲۷ سال) ۵ ۱ هلند آژاکس


مربیان سرشناس[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Edwards, Daniel (13 June 2021). "How Real Madrid star Casemiro became a leader for Brazil - on and off the کاپیتان / تیاگو سیلواfield". Goal. Retrieved 3 February 2022. The Real Madrid midfielder has regularly taken the captain's armband under Tite since the coach made the decision in 2019 to remove that responsibility from Neymar and rotate it around the squad.
  2. ↑ “FIFA Century Club” بایگانی‌شده در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine. FIFA. Retrieved 9 June 2018
  3. ↑ "Marcos Evangelista de Morais "CAFU" – Century of International Appearances". بنیاد آماری سند. ورزش. فوتبال. 23 July 2006. Archived from the original on 21 February 2009. Retrieved 23 January 2009.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Brazil – Record International Players". بنیاد آماری سند. ورزش. فوتبال. 7 November 2008. Retrieved 10 May 2009.
  5. ↑ 23 September 1993 until 19 November 1993, 19 April 1994 until 14 June 1994, 21 July 1994 until 16 May 2001, ۳ July 2002 until 14 February 2007, 18 July 2007 until 19 September 2007, 1 July 2009 until 20 November 2009, 28 April 2010 until 14 July 2010, 6 April 2017
  6. ↑ "Argentina versus Brazil". FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Retrieved 5 January 2009. [پیوند مرده]
  7. ↑ Elo rankings change compared to one year ago. "World Football Elo Ratings". eloratings.net. 14 اکتبر 2020. Retrieved 14 October 2020.
  8. ↑ 1958–63, 1965–66, 1970–74, 1978–79, 1981–83, 1986–87, 1990, 1992, 1994–00, 2002–10, 2016–2017, 2018–present
  9. ↑ "Soccer World Cup All-Time Standings". Thesoccerworldcups.com. Archived from the original on 22 January 2021. Retrieved 3 August 2014.
  10. ↑ All-time table of the FIFA World Cup
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ "Rio 2016: Neymar PK wins Brazil's first Olympic soccer gold | NBC Olympics". www.nbcolympics.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-08-26.
  12. ↑ "How many times have Brazil won the World Cup? Selecao history and record at FIFA tournament". www.sportingnews.com (به انگلیسی). 2022-09-28. Retrieved 2023-08-26.
  13. ↑ Munday, Billy (2021-11-12). "The Confederations Cup: an odd tournament now consigned to history". These Football Times (به انگلیسی). Retrieved 2023-08-26.
  14. ↑ "Brazilian Football: History". MeuVasco.
  15. ↑ Jimenez, Juan Salas. "Brazil Wins U17 FIFA World Cup". Eagle Eye. Retrieved 2023-08-26.
  16. ↑ "Beckenbauer says Brazil 1970 was the best national team of all time". Beckenbauer diz que Brasil de 1970 foi melhor seleção de todos os tempos (Portuguese). Gazeta do Povo. Archived from the original on 13 November 2014. Retrieved 1 July 2013.
  17. ↑ Pitt-Brooke, Jack (3 July 2012). "The greatest team of all time: Brazil 1970 v Spain 2012". The Independent. London. Archived from the original on 10 July 2013. Retrieved 1 July 2013.
  18. ↑ "10 Greatest National Teams in World Football History". Bleacher Report. Archived from the original on 8 December 2020. Retrieved 2 January 2018.
  19. ↑ Lea, Greg. "The Best Ever International Teams: Part Two". betsson.com. Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 2 January 2018.
  20. ↑ "The 30 greatest international teams of all time". The Football Pantheon. 16 June 2011. Archived from the original on 21 April 2021. Retrieved 14 July 2014.
  21. ↑ "Spain win again to extend unbeaten streak". CNN. 20 June 2009. Archived from the original on 9 October 2014. Retrieved 8 August 2014.
  22. ↑ "Exeter fix dream date against Brazil". The Daily Telegraph. London. 23 April 2004. Archived from the original on 3 July 2021. Retrieved 20 May 2009.
  23. ↑ Glanville, Brian (2005).
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ Oliver, Guy (1992).
  25. ↑ "Ghosts of Uruguay's 1950 World Cup upset still haunt some in Brazil". The Washington Post. Archived from the original on 17 September 2018. Retrieved 11 July 2014.
  26. ↑ "World Cup and U.S. soccer history: 1950–1970". USA Today. 9 May 2006. Archived from the original on 29 April 2011. Retrieved 12 February 2009.
  27. ↑ Pelé (13 May 2006). "How a teenager took the world by wizardry". The Guardian. Archived from the original on 22 September 2014. Retrieved 16 July 2017.
  28. ↑ "FIFA Classic Player". FIFA.com. 23 October 1940. Archived from the original on 11 May 2015. Retrieved 11 August 2012.
  29. ↑ "PELE – International Football Hall of Fame". Ifhof.com. 23 October 1940. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 11 August 2012.
  30. ↑ "PELE – International Football Hall of Fame". ifhof.com. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 16 August 2016.
  31. ↑ "Beckenbauer says Brazil 1970 was the best national team of all time". Beckenbauer diz que Brasil de 1970 foi melhor seleção de todos os tempos (Portuguese). Gazeta do Povo. Archived from the original on 13 November 2014. Retrieved 1 July 2013.
  32. ↑ Pitt-Brooke, Jack (3 July 2012). "The greatest team of all time: Brazil 1970 v Spain 2012". The Independent. London. Archived from the original on 10 July 2013. Retrieved 1 July 2013.
  33. ↑ "10 Greatest National Teams in World Football History". Bleacher Report. Archived from the original on 8 December 2020. Retrieved 2 January 2018.
  34. ↑ "Soccer great Zico: Brazil '58 best team ever". Zico. CNN. 5 July 2012. Archived from the original on 15 October 2013. Retrieved 1 July 2013.
  35. ↑ "Boring, boring Brazil? Why the Seleção's 1994 winners were unloved back home". FourFourTwo. Archived from the original on 10 May 2021. Retrieved 14 January 2020.
  36. ↑ "Brazil not too comfortable as World Cup favorite". USA Today. 23 May 2006. Archived from the original on 18 October 2011. Retrieved 12 February 2009.
  37. ↑ "The day Paolo Rossi changed Brazilian football for good". Yahoo. December 10, 2020. Archived from the original on 22 December 2022. Retrieved December 22, 2022.
  38. ↑ "The Tragedy of Sarriá completes 30 years". Exame (به پرتغالی). 10 July 2012. Archived from the original on 22 December 2022. Retrieved December 22, 2022.
  39. ↑ "Phenomenal goals, silky skills and tight blue shorts – Why Brazil 1982 was the best World Cup team ever". Mirror.co.uk. 10 June 2014. Archived from the original on 3 July 2021. Retrieved 14 July 2014.
  40. ↑ "World Cup 1990" بایگانی‌شده در ۲۵ آوریل ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine.
  41. ↑ "1994 Brazil winning team". FIFA. 9 June 2018. Archived from the original on 27 August 2019. Retrieved 9 June 2018.
  42. ↑ "The great World Cup Final mystery". BBC Sport. British Broadcasting Corporation. 2 April 2002. Archived from the original on 17 February 2011. Retrieved 10 June 2018.
  43. ↑ Steinberg، Jacob (۲۰۱۸-۰۵-۰۸). «World Cup stunning moments: Ronaldo falters as France win» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۵-۱۵.
  44. ↑ «Brazil end England's dream» (به انگلیسی). ۲۰۰۲-۰۶-۲۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۵-۱۵.
  45. ↑ "Brazil crowned world champions". BBC Sport. 30 June 2002. Archived from the original on 14 April 2012. Retrieved 22 August 2009.
  46. ↑ "Redemption for Ronaldo as world's eyes turn east" بایگانی‌شده در ۲۹ دسامبر ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine.
  47. ↑ "Laureus World Team of the Year 2003 nominees". Laureus. Archived from the original on 24 October 2017. Retrieved 24 October 2017.
  48. ↑ "Brazil 2–2 Argentina: Shoot-out drama". ESPNsoccernet. 26 July 2004. Archived from the original on 2 November 2012. Retrieved 5 January 2009.
  49. ↑ "Brazil 4–1 Argentina: Adriano stars". ESPNsoccernet. 29 June 2005. Archived from the original on 2 November 2012. Retrieved 5 January 2009.
  50. ↑ Vickery, Tim (18 December 2017). "Kaka's spectacular run with Milan and Brazil overshadowed by his successors". ESPN. Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 9 June 2018.
  51. ↑ Vickery, Tim (18 December 2017). "Kaka's spectacular run with Milan and Brazil overshadowed by his successors". ESPN. Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 9 June 2018.
  52. ↑ "Dunga completa dois anos na seleção garantindo ser um desafio ganhar o ouro". Globo Esporte (به پرتغالی). 24 July 2009. Archived from the original on 2 August 2008. Retrieved 5 January 2009.
  53. ↑ "Brazil 3-0 Argentina: The heart-stopping final of the 2007 CONMEBOL Copa América". copaamerica.com. Retrieved 2023-07-17.
  54. ↑ Dawkes, Phil (28 June 2009). "USA 2–3 Brazil". BBC Sport. Archived from the original on 27 August 2019. Retrieved 28 June 2009.
  55. ↑ "FIFA Confederations Cup South Africa 2009 | Awards". FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association (FIFA). Archived from the original on 13 April 2019. Retrieved 20 October 2017.
  56. ↑ Bevan, Chris (2 July 2010). "Netherlands 2–1 Brazil: The Netherlands produced a stunning second-half comeback to reach the semi-finals as Brazil's World Cup imploded in a dramatic game in Port Elizabeth". BBC Sport. Archived from the original on 1 July 2010. Retrieved 12 March 2015.
  57. ↑ "Brazil name Dunga's replacement as they rebuild for the next World Cup". The Guardian. London. Press Association. 24 July 2010. Archived from the original on 9 March 2021. Retrieved 26 July 2010.
  58. ↑ Wilson, Jonathan (2011-07-18). "Argentina and Brazil lead the fall of the Copa América giants". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Retrieved 2023-07-17.
  59. ↑ "Mano Menezes sacked as Brazil coach". Goal.com. 23 November 2012. Archived from the original on 24 February 2021. Retrieved 23 November 2012.
  60. ↑ "Felipão é o novo técnico da Seleção, e Andrés deixa cargo na CBF" (به پرتغالی). Globoesporte.com. 28 November 2012. Archived from the original on 11 November 2020. Retrieved 28 November 2012.
  61. ↑ "Netherlands go fifth in Fifa ranking". Goal.com. 6 June 2013. Archived from the original on 26 October 2020. Retrieved 6 June 2013.
  62. ↑ "Brazil-Spain: a showdown 27 years in the making". Marca. 28 June 2013. Archived from the original on 3 December 2020. Retrieved 1 July 2013.
  63. ↑ "Fred and Neymar claim Confeds for Brazil". FIFA.com. 1 July 2013. Archived from the original on 2 July 2013. Retrieved 1 July 2013.
  64. ↑ "Brazil defeats Spain to win Confederations Cup". CBC. 30 June 2013. Archived from the original on 29 October 2019. Retrieved 1 July 2013.
  65. ↑ "Neymar breaks through for top award". FIFA.com. 1 July 2013. Archived from the original on 7 May 2015. Retrieved 1 July 2013.
  66. ↑ "Brazil 3–1 Croatia". BBC Sport. 12 June 2014. Archived from the original on 8 July 2014. Retrieved 9 July 2014.
  67. ↑ "Cameroon 1–4 Brazil". BBC. 23 June 2014. Archived from the original on 24 June 2014. Retrieved 9 July 2014.
  68. ↑ "Brazil 0–0 Mexico". FIFA.com. 17 June 2014. Archived from the original on 9 July 2014. Retrieved 9 July 2014.
  69. ↑ Ornstein, David (28 June 2014). "Brazil 1–1 Chile". BBC Sport. Archived from the original on 9 July 2014. Retrieved 9 July 2014.
  70. ↑ "Neymar: Injured Brazil forward ruled out of World Cup". BBC Sport. 4 July 2014. Archived from the original on 5 July 2014. Retrieved 5 July 2014.
  71. ↑ "The greatest half-hour in World Cup history?". Eurosport. 9 July 2014. Archived from the original on 14 July 2014. Retrieved 9 July 2014.
  72. ↑ Kilpeläinen, Juuso (18 March 2018). "Neymar and the magical influence of an enigmatic amulet". Football Paradise. Archived from the original on 24 January 2021. Retrieved 15 December 2020. For the Brazilians, the disappointment was too much to cope with. Canarinho subsequently dropped to fourth place as Holland cruised to a relatively comfortable 3–0 victory in the third place play-off at Estádio Nacional.
  73. ↑ "Brazil 0–3 Netherlands". BBC. 12 July 2014. Archived from the original on 22 October 2020. Retrieved 13 June 2014.
  74. ↑ "Luiz Felipe Scolari resigns after Brazil's World Cup 2014 humiliation". The Guardian. 14 July 2014. Archived from the original on 21 June 2021. Retrieved 4 March 2021.
  75. ↑ "Dunga sends Brazil back to the future". Goal.com. 22 July 2014. Archived from the original on 19 October 2020. Retrieved 22 July 2014.
  76. ↑ Stokkermans, Karel (16 June 2016). "Copa América 2015". RSSSF. Retrieved 5 April 2024.
  77. ↑ "Brazil 1–1 Paraguay (3–4 on pens): Selecao dumped out of Copa America". Goal.com. 28 June 2015. Archived from the original on 6 March 2016. Retrieved 30 June 2015.
  78. ↑ "Liverpool's Philippe Coutinho scores hat-trick for Brazil". BBC Sport. 8 June 2016. Archived from the original on 22 February 2021. Retrieved 9 June 2016.
  79. ↑ Wiener, David (13 June 2016). "Brazil v Peru: Raul Ruidiaz scores controversial goal that eliminates Dunga's side from Copa America". Fox Sports Australia. Archived from the original on 15 June 2016. Retrieved 13 June 2016.
  80. ↑ Sport, Telegraph (13 June 2016). "Brazil knocked out of Copa America by Peru thanks to 'handball' goal". The Telegraph. Archived from the original on 3 July 2021. Retrieved 13 June 2016.
  81. ↑ "Brazil dumped out of Copa America by lowly Peru for earliest exit since 1987". Independent.ie. 13 June 2016. Archived from the original on 3 August 2020. Retrieved 13 June 2016.
  82. ↑ Edwards, Daniel (14 June 2016). "Dunga sacked as Brazil coach". Goal.com. Archived from the original on 22 June 2018. Retrieved 14 June 2016.
  83. ↑ "Brazil confirm appointment of Tite as new coach to replace Dunga". The Guardian. Reuters. 20 June 2016. Archived from the original on 27 July 2020. Retrieved 28 June 2016.
  84. ↑ "Brazil 2–0 Serbia". FIFA.com. 3 July 2018. Archived from the original on 26 December 2018. Retrieved 3 July 2018.
  85. ↑ "Brazil beat Mexico to reach last 8". BBC. 2 July 2018. Archived from the original on 9 November 2020. Retrieved 2 July 2018.
  86. ↑ Johnston, Neil (6 July 2018). "World Cup 2018: Belgium produce masterclass to knock out Brazil with 2–1 win". BBC Sport. BBC. Archived from the original on 27 November 2020. Retrieved 7 July 2018.
  87. ↑ Rogers, Martin (6 July 2018). "Brazil is no longer the class of world soccer". USA Today. Archived from the original on 9 November 2020. Retrieved 7 July 2018.
  88. ↑ Wiggins, Brandon (6 July 2018). "Brazil, the overwhelming favorite to win the World Cup, has been knocked out, and now the tournament is wide open". Business Insider. Axel Springer. Archived from the original on 7 July 2018. Retrieved 7 July 2018.
  89. ↑ "Brazil 2–0 Argentina | Copa América semi-final match report". The Guardian. 3 July 2019. Archived from the original on 21 July 2019. Retrieved 9 July 2019.
  90. ↑ "Copa America 2019: Brazil beat Peru 3–1 to win first title in 12 years". BBC Sport. 7 July 2019. Archived from the original on 7 July 2019. Retrieved 9 July 2019.
  91. ↑ "World Cup 2022 Group G: Match schedule, fixtures, times and dates for Brazil, Serbia, Switzerland and Cameroon in Qatar". www.sportingnews.com (به انگلیسی). 29 March 2022. Archived from the original on 11 December 2022. Retrieved 11 December 2022.
  92. ↑ Liew, Jonathan (2022-12-05). "Brazil dismantle South Korea to dance into World Cup quarter-finals". The Guardian. ISSN 0261-3077. Retrieved 2023-07-05.
  93. ↑ Church, Ben (2022-12-09). "Tournament favorite Brazil out of World Cup after losing to Croatia on penalties". CNN (به انگلیسی). Retrieved 2023-07-05.
  94. ↑ Liew, Jonathan (9 December 2022). "Tite to step down amid criticism after Brazil's defeat to Croatia". The Guardian (به انگلیسی). Archived from the original on 9 December 2022. Retrieved 9 December 2022.
  95. ↑ Lang, Jack (7 July 2017). "60 years ago today, Pele scored his first Brazil goal and began a career that would change football". The Independent. Retrieved 29 July 2018.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=تیم_ملی_فوتبال_برزیل&oldid=39516942»