پرش به محتوا

ترقی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در تاریخ‌نگاری، ایده ترقی نظریه‌ای است مبنی بر این که پیشرفت‌ها درفناوری، علم، و سازماندهی اجتماعی می‌تواند در وضعیت بشری بهبود ایجاد کند. یعنی مردم می‌توانند از طریق توسعهٔ اقتصادی از نظر (مدرنیزاسیون) و استفاده از علم و فناوری (ترقی علمی) کیفیت زندگی (ترقی اجتماعی) سعادتمندتر باشند. فرض بر این است که این فرایند هنگامی رخ می‌دهد که مردم خرد و مهارت‌های خود را به کار ببندند، زیرا این روند به‌طور الهی مقدر نشده است.

ایدهٔ ترقی ابتدائاً در قرن هجدهم میلادی در عصر روشنگری ظهور کرد.[۱][۲] جنبش‌های مهم این دوره آنسیکلوپدی ی دیدرو که کارزاری علیه اقتدار و خرافه به راه انداخت، و انقلاب فرانسه بود.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Becker, Carl L. (1932). The Heavenly City of the Eighteenth-Century Philosophers. New Haven: Yale University Press.
  2. Hazard, Paul (1963). European Thought in the Eighteenth Century. New York: Meridian Books.

پیوند به بیرون

[ویرایش]