بشکن
بِشْکَن یا اَنْگُشْتَک، آواز برآوردن در حال طرب و نشاط از میان سرانگشت ابهام به سرانگشت سبابه یا از میان دو سبابه است. معمولاً هر آوازی که از انگشتان شخص در حال رقص و غیره بیرون آید، را بشکن میگویند.
پیرامون واژه[ویرایش]
معمولاً «بشکن» با لفظ «زدن» به کار دارد:
- ۱- زدن بشکن با استفاده از انگشتان یک دست: این حالت که سادهترین حالت بشکن زدن است و صدای کمتری نسبت به سایر بشکنها دارد. در این حالت انگشت شصت به محکمی از روی انگشت وسط کشیده میشود.
- ۲- زدن بشکن با استفاده از انگشتان دو دست مدل ۱: در این حالت در سه انگشت راست دو انگشت آخری چپ را گرفته و انگشت سبابه راست از روی سبابهٔ چپ به وسطی چپ کشیده میشود. در ضمن شصت چپ نیز برروی دست راست قرار میگیرد.
- ۳- زدن بشکن با استفاده از انگشتا ن دو دست مدل ۲: دراین حالت که مشابه حالت بالا است فقط با این تفاوت که انگشتان حالت ایستاده به خود میگیرند
- ۴- زدن بشکن با استفاده از انگشتان دو دست مدل ۳: دست چپ به حالت مشت درآمده و انگشت سبابه و وسط بر روی مشت قرار گرفته و انگشت سبابه از روی انگشت چپ به روی مشت کشیده میشود
ثبت جهانی[ویرایش]
این عمل بعنوان یک حرکت فرهنگی اصیل اقوام ایرانی وبعنوان میراث فرهنگی ایران در سال 2009 به ثبت سازمان جهانی یونسکو رسیده است. کد ثبت اثر UNCC2580IR45120
کاربردهای بشکن[ویرایش]
این بخش نیازمند گسترش است. میتوانید با افزودن به آن کمک کنید. |
هنگامیکه حالت طرب و شادمانی وجود دارد از بشکن استفاده میشود. در برخی موارد نیز که موسیقی وجود ندارد برای دادن ریتم از آن استفاده میشود.
منابع[ویرایش]
دهخدا، علیاکبر، لغتنامهٔ دهخدا، تهران، سرواژهٔ «بشکن».