کنوانسیون اروپایی حقوق بشر
نام بلند:
| |
---|---|
تاریخ امضا | ۴ نوامبر ۱۹۵۰ |
مکان امضا | رم |
تاریخ اجرا | ۳ سپتامبر ۱۹۵۳ |
گروهها | ۴۷ (تمامی اعضای شورای اروپا) |
ضامن | Secretary General of the Council of Europe |
زبانها | زبان انگلیسی و زبان فرانسوی |
[[wikisource:European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms}|European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms}]] در ویکینبشته |
کنوانسیون اروپایی حقوق بشر (انگلیسی: European Convention on Human Rights)، (رسمی: کنوانسیون برای حفاظت از حقوق بشر و آزادیهای اساسی)، یک معاهدهٔ بینالمللی برای حفاظت از حقوق بشر و آزادیهای اساسی در اروپاست، که در سال ۱۹۵۰، پیشنویس آن توسط نهاد نوبنیاد شورای اروپا تهیه، و در سوم سپتامبر ۱۹۵۳ لازمالاجرا شد.
اعضای کنوانسیون
[ویرایش]تمام اعضای شورای اروپا عضو این کنوانسیون هستند، و از اعضای جدید انتظار میرود که در نخستین فرصت آن را بهتصویب برسانند.
مسئولیتها
[ویرایش]این کنوانسیون دیوان اروپایی حقوق بشر را تأسیس کرد. هر فردی که حس میکند حقوقی که بهموجب این کنوانسیون از آن برخوردار است، توسط یک دولت عضو، نقض شدهاست، میتواند در این دیوان طرح دعوا کند. چنانچه قضات این دیوان نقض مورد ادعا را بر دولتهای مرتبط الزامآور تشخیص دهند، این دولتها متعهدند که نقض یادشده را مرتفع کنند.
کمیتهٔ وزیران شورای اروپا بر اجرای احکام این دیوان نظارت دارد؛ بهویژه برای اطمینان از پرداخت مبالغی که توسط دیوان برای پرداخت به مدعیان، جهت جبران خسارتهایی که متحمل شدهاند، تعیین شدهاست.
تأسیس این دیوان، برای حفاظت از افراد در برابر نقض حقوق بشر، یک ویژگی نوآورانه برای یک معاهدهٔ بینالمللی دربارهٔ حقوق بشر بهشمار میرود؛ چنانکه به افراد یک نقش فعال را در عرصهٔ بینالمللی میدهد (بهطور سنتی، صرفاً دولتها بهعنوان بازیگران حقوق بینالملل در نظر گرفته میشوند).
کنوانسیون اروپایی کماکان تنها موافقتنامهٔ بینالمللی حقوق بشری است که چنان درجهٔ بالایی از حفاظت فردی را مهیا میکند. دولتهای عضو همچنین میتوانند علیه دیگر دولتهای عضو طرح دعوا کنند؛ اگرچه این قدرت بهندرت مورد استفاده قرار میگیرد.
این کنوانسیون پروتکلهای متعددی دارد، که چارچوب آن را بهبود میبخشند.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «European Convention on Human Rights». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۵.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- ایتالیا در ۱۹۵۰ (میلادی)
- کنوانسیون حقوق بشر اروپا
- معاهدههای آلبانی
- معاهدههای آلمان غربی
- معاهدههای آندورا
- معاهدههای اتریش
- معاهدههای ارمنستان
- معاهدههای اسپانیا
- معاهدههای استونی
- معاهدههای اسلواکی
- معاهدههای اسلوونی
- معاهدههای اوکراین
- معاهدههای ایتالیا
- معاهدههای ایرلند
- معاهدههای ایسلند
- معاهدههای بریتانیا
- معاهدههای بلژیک
- معاهدههای بلغارستان
- معاهدههای بوسنی و هرزگوین
- معاهدههای پرتغال
- معاهدههای ترکیه
- معاهدههای جمهوری آذربایجان
- معاهدههای جمهوری چک
- معاهدههای دانمارک
- معاهدههای روسیه
- معاهدههای رومانی
- معاهدههای سان مارینو
- معاهدههای سوئد
- معاهدههای سوئیس
- معاهدههای صربستان و مونتهنگرو
- معاهدههای فرانسه
- معاهدههای فنلاند
- معاهدههای قبرس
- معاهدههای کرواسی
- معاهدههای گرجستان
- معاهدههای لازمالاجرا در ۱۹۵۳ (میلادی)
- معاهدههای لتونی
- معاهدههای لوکزامبورگ
- معاهدههای لهستان
- معاهدههای لیتوانی
- معاهدههای لیختناشتاین
- معاهدههای مالت
- معاهدههای مجارستان
- معاهدههای مصوبشده در ۱۹۵۰ (میلادی)
- معاهدههای مقدونیه شمالی
- معاهدههای مولداوی
- معاهدههای موناکو
- معاهدههای مونتهنگرو
- معاهدههای نروژ
- معاهدههای هلند
- معاهدههای یونان
- رم در دهه ۱۹۵۰ (میلادی)
- ابزارهای حقوق بشری
- شورای پیمانهای اروپایی