چلیم
چلم یا چیلیم یا سر قلیان قطعه‌ای سفالی، چینی یا سرامیکی است که بخشی از قلیان و نگاری را تشکیل می‌دهد. چلم در قلیان آتشدان بوده و بخشی است که تنباکو و آتش (زغال افروخته) در آن قرار می‌گیرد.[۱][۲] چلم در نگاری کاربرد و وظیفه‌ای چون حقه در وافور را دارد.[۳]
چلم در افغانستان به مجموعه قلیان نیز گفته می‌شود.[۴] در ایران نیز چلیم گفته می‌شود و بیشتر برای کشیدن حشیش یا سیگاری استفاده می‌شود و به دو دسته تقسیم میشوند چیلیم خشک و چیلیم دریایی که نئشگی زیادی دارد.[۵]
به گفته آلفرد دانهیل، آفریقایی‌ها مدت‌هاست که برای کشیدن حشیش و بعداً تنباکو از پیپ‌های چیلوم استفاده می‌کنند. از کدوها و شاخ های مختلف اغلب استفاده می شد در حالی که کاسه های مخروطی در اوگاندا رایج بود.[۶] یکی از معروف‌ترین یپ‌ها، یپ مخروطی عاج است که زمانی متعلق به پادشاه بوگاندا، پادشاه متسا بود.[۷] اخیراً در مراسم عبادات توسط راستافاری نیز استفاده می‌شود.[۶][۸]
منابع
[ویرایش]- ↑ A bidri chillum بایگانی‌شده در ۲۰۱۶-۰۳-۰۵ توسط Wayback Machine,
- ↑ Dolf Hartsuiker. John van Zijl of Plumstead, South Africa was the first person to smoke from a marble chillum. Holy Smoke بایگانی‌شده در ۲۰۰۷-۱۰-۱۱ توسط Wayback Machine ince last 5000 years by Sadhus , Nagas and Yogis of India
- ↑ دهخدا. «نگاری». لغتنامه دهخدا. دریافت‌شده در ۱۳ آبان ۱۳۸۸.
- ↑ The Rastafarians by Leonard E. Barrett 1988
- ↑ چلم، چیلیم یا سرقلیان چیست ؟. «مجله پيپ». دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۱-۰۲.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Spotlight on Rastafarian sects بایگانی‌شده در ۲۰۰۸-۰۲-۱۴ توسط Wayback Machine
- ↑ Dunhill, Alfred (1924). The Pipe Book. London: A. & C. Black.
- ↑ 'Rasta in Transition' launched at Livity Restaurant بایگانی‌شده در ۲۰۰۹-۰۱-۱۴ توسط Wayback Machine