پادشاه چاده
پادشاه چاده (به کره‌ای: 차대태왕)، (زاده: ۱۲۱؛ سلطنت: ۱۴۶~۱۶۵ میلادی)؛ هفتمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه پادشاهی کره بود. اگرچه همسرش ناشناخته است ولی او حداقل یک پسر به نام شاهزاده چوآن (به کره‌ای: 추안) داشت که پس از به تخت نشستن پادشاه شینده از کاخ فرار کرد و سپس از پادشاه خواست که جانش را ببخشد و سپس مورد عفو قرار گرفت.
| چاده 차대 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| ته‌وانگ | |||||
| پادشاه گوگوریو | |||||
| سلطنت | ۱۴۶ - ۱۶۵ میلادی | ||||
| تاج‌گذاری | ۱۴۶ میلادی | ||||
| پیشین | ته‌جو | ||||
| جانشین | شینده | ||||
| زاده | گو سوسونگ ۱۲۱ میلادی | ||||
| درگذشته | ۱۶۵ میلادی | ||||
| آرامگاه | ماسونگو | ||||
| فرزند(ان) | گو چوآن | ||||
| |||||
| خاندان | گو | ||||
| دودمان | گوگوریو | ||||
| پدر | گو جه‌سا | ||||
| پیشه | پادشاه | ||||
| پادشاه چاده | |
| هانگول | 차대왕 |
|---|---|
| هانجا | |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Chadae-wang |
| مک‌کیون–ریشاور | Ch'adae-wang |
| نام تولد | |
| هانگول | 고수성 |
| هانجا | |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Go Suseong |
| مک‌کیون–ریشاور | Ko Suseong |
| فهرست پادشاهان گوگوریو |
|---|
بخشی از مجموعهٔ |
|---|
| تاریخ کره |
 |
| گاه‌شمار تاریخ کره |
| سه پادشاهی |
|---|
|
۱- پادشاهی شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م. |
زندگی
[ویرایش]پادشاه چاده قبل از بر تخت نشستن درزمان حکومت برادرش یعنی پادشاه ته‌جو به عنوان ژنرال معروف به گوگوریو خدمت می‌کرد.
پادشاه ته‌جو همیشه برای کشورگشایی هایش از پادشاه چاده کمک می‌گرفت و همواره پادشاه چاده به عنوان ژنرال گوگوریو به میدان جنگ میرفت و پیروزی بزرگی کسب می‌کرد به عنوان بزرگترین دستاورد پادشاه چاده قبل از برتخت نشستن شکست دادن امپراتوری هان درسال ۱۲۱ میلادی بود در این جنگ پادشاه چاده موفق شد شکست سنگینی بر امپراتوری هان وارد کند و حدود بیشماری مرد و زن را اسیر کند.
سال ۱۲۱ میلادی را به عنوان سال ادامه پادشاهی ته‌جو می‌دادند اما برخی تاریخ دانان عقیده دارند در این سال پادشاه ته‌جو تاج و تخت را به پادشاه چاده واگذار کرد و بعد درگذشت.
سابقه و بدست آوردن پادشاهی
[ویرایش]بر اساس کتاب سامگوک ساگی، او جوانترین برادر پادشاه سابق، ته‌جو بزرگ بود. گفته شده، او شجاع و ظالم بوده‌است.[۱]
در طول حکومت برادرش، پادشاه چاده به‌طور موفقیت‌آمیزی حمله سلسله هان چین را دفع کرد و در دربار گوگوریو، صاحب قدرت شد. او سرانجام پس از حذف مخالفان خود، شامل «یو بو» و «گو بوکجانگ»، تاج و تخت را از پادشاه ته‌جو، که احتمالاً مجبور به کناره‌گیری شده بود، دریافت کرد.[۲]
حکومت
[ویرایش]پادشاه چاده حتی پس از رسیدن به حکومت به تثبیت قدرت خود ادامه داد. در سومین سال حکومتش، به دستور او دو پسر پادشاه ته‌جو کشته شدند. او یکی از برادرانش را مجبور به خودکشی کرد و جوانترین برادرش، «گو بکگو» (پادشاه شینده)، را اذیت و آزار می‌کرد.[۳]
بر اساس کتاب سامگوک ساگی، پیروی چندین حادثه طبیعی و ناآرامی عمومی، او توسط وزیرش «میونگنیم دَپبو» کشته شد.[۴] مطابق سامگوک یوسا، فرمانروای بعدی، پادشاه شینده، پادشاه ته‌جوده و پادشاه چاده را به قتل رساند.
منابع
[ویرایش]- ↑ "King Chadae". Archived from the original on 2016-02-02. Retrieved 2016-01-28.
- ↑ 《三國史記》 卷第十五 髙句麗本紀 第三: 次大王, 諱遂成, 大祖大王同母弟也. 勇壯有威嚴, 小仁慈. 受大祖大王推讓, 即位. 時年七十六.
- ↑ 《三國史記》 卷第十五 髙句麗本紀 第三: 三年, 夏四月, 王使人殺大祖大王元子莫勤. 其弟莫徳恐禍連及, 自縊.
- ↑ 冬十月, 椽那皀校勘 024衣明臨荅夫, 因民不忍, 弑王. 號爲次大王.