پرش به محتوا

گفتگوی پروتاگوراس-افلاطون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از پروتاگوراس (افلاطون))
بخشی از مجموعه مقالات پیرامون:
افلاطون
منابع فلسفه افلاطون

فیثاغورس
هراکلیتوس
پارمنیدس
سقراط
مابعدالطبیعه

نظریه مثل
انسان خردورز
افسانه ار
جهان‌شناسی
عقل فعال
سه جزء نفس
فلسفه سیاسی

شهریاران فیلسوف
آرمان‌شهر
اسطوره عظیم
پنج دولت
معرفت‌شناسی
ادراک و خاطره
فلسفه اخلاق
محذور اوتیفرون
تمثیل‌ها و تشبیهات

غار
کشتی
خورشید
خط منقسم
حلقه گیگز
مرتبط

مسئله سقراطی
آکادمی
مکالمات
افلاطون‌گروی
درگاه فلسفه

گفتگوی پروتاگوراس-افلاطون (‎/proʊˈtæɡərəs/‎; زبان یونانی: Πρωταγόρας) یکی از گفتگوهای افلاطون است.[۱][۲][۳][۴] عنوان دیگر این گفتگو «یا سوفیست‌ها» است[۵][۶][۷] که ممکن است این عنوان از خودِ افلاطون نباشد.[۸] بحث[۹] اصلی این اثر بین سقراط و پروتاگوراس پیر (سوفیست و فیلسوف مشهور) است.[۱۰][۱۱][۱۲] این بحث در خانه کالیاس برگزار می‌شود.[۱۳] کالیاس در زمانی که پروتاگوراس در آتن به‌سر می‌برد، میزبان اوست.[۱۴][۱۵][۱۶][۱۷] پروتاگوراس به ماهیت سوفسطایی‌ها، وحدت، و آموزش فضیلت می‌پردازد. در مجموع از بیست‌ و یک نفر به‌عنوان حاضران نام برده می‌شود.[۱۸][۱۹][۲۰][۲۱][۲۲][۲۳][۲۴][۲۵][۲۶][۲۷][۲۸][۲۹][۳۰][۳۱][۳۲][۳۳][۳۴][۳۵][۳۶][۳۷][۳۸][۳۹][۴۰][۴۱]


منابع

[ویرایش]
  1. ↑ William K. C. Guthrie: A History of Greek Philosophy, Bd. 4, Cambridge 1975, S. 213 f.
  2. ↑ Aristoteles, Nikomachische Ethik 1145b. Vgl. Hans-Ulrich Baumgarten: Handlungstheorie bei Platon, Stuttgart 1998, S. 73–75.
  3. ↑ Diogenes Laertios 3,57–59.
  4. ↑ Bernd Manuwald: Platon: Protagoras. Übersetzung und Kommentar, Göttingen 1999, S. 84 f.; Michael Erler: Platon, Basel 2007, S. 184.
  5. ↑ Siehe dazu Barbara Cassin: Le lien rhétorique de Protagoras à Ælius Aristide. In: Philosophie 28, 1990, S. 14–31, hier: 21–27.
  6. ↑ Pierre Garniron, Walter Jaeschke (Hrsg.): Georg Wilhelm Friedrich Hegel: Vorlesungen über die Geschichte der Philosophie, Teil 2, Hamburg 1989, S. 117.
  7. ↑ Vorlesungsaufzeichnung in: Friedrich Nietzsche: Werke. Kritische Gesamtausgabe, Abteilung 2, Bd. 4, Berlin 1995, S. 122.
  8. ↑ Siehe zu den Örtlichkeiten Bernd Manuwald: Platon: Protagoras. Übersetzung und Kommentar, Göttingen 1999, S. 77.
  9. ↑ Platon, Protagoras 327d (Erwähnung der Agrioi). Siehe zur Datierungsfrage Debra Nails: The People of Plato, Indianapolis 2002, S. 13, 309 f.; Bernd Manuwald: Platon: Protagoras. Übersetzung und Kommentar, Göttingen 1999, S. 79–82; Michael Erler: Platon, Basel 2007, S. 185; William K. C. Guthrie: A History of Greek Philosophy, Bd. 4, Cambridge 1975, S. 214 f.; John Walsh: The dramatic dates of Plato’s Protagoras and the lesson of arete. In: The Classical Quarterly 34, 1984, S. 101–106; Marco Dorati: Platone ed Eupoli (Protagora 314c–316a). In: Quaderni Urbinati di Cultura Classica Nuova Serie 50, 1995, S. 87–103, hier: 95–99; David Wolfsdorf: The Dramatic Date of Plato’s Protagoras. In: Rheinisches Museum für Philologie 140, 1997, S. 223–230.
  10. ↑ Platon, Protagoras 320c–322a.
  11. ↑ Zur Dialogfigur Sokrates im Protagoras siehe Larry Goldberg: A Commentary on Plato’s Protagoras, New York 1983, S. 67–73.
  12. ↑ Platon, Protagoras 314b.
  13. ↑ Platon, Protagoras 361e.
  14. ↑ Cynthia Farrar: The origins of democratic thinking, Cambridge 1988, S. 44 f. Anm. 2.
  15. ↑ Platon, Protagoras 317c.
  16. ↑ George B. Kerferd, Hellmut Flashar: Die Sophistik. In: Hellmut Flashar (Hrsg.): Sophistik, Sokrates, Sokratik, Mathematik, Medizin (= Grundriss der Geschichte der Philosophie. Die Philosophie der Antike, Band 2/1), Basel 1998, S. 1–137, hier: 28–43; Paul Demont: Protagoras d’Abdère. In: Richard Goulet (Hrsg.): Dictionnaire des philosophes antiques, Bd. 5, Teil 2, Paris 2012, S. 1700–1708; Bernd Manuwald: Platon: Protagoras. Übersetzung und Kommentar, Göttingen 1999, S. 78, 175; Bernd Manuwald: Platon oder Protagoras? Zur großen Rede des Protagoras (Plat. Prot. 320c8–328d2). In: Christian Mueller-Goldingen, Kurt Sier (Hrsg.): Lenaika. Festschrift für Carl Werner Müller, Stuttgart 1996, S. 103–131; Joseph M. Maguire: Protagoras … or Plato? II. The Protagoras. In: Phronesis 22, 1977, S. 103–122, hier: 111–120.
  17. ↑ Marina B. McCoy: Protagoras on Human Nature, Wisdom, and the Good: The Great Speech and the Hedonism of Plato’s Protagoras. In: Ancient Philosophy 18, 1998, S. 21–39, hier: 31–33; Charles L. Griswold: Relying on Your Own Voice: An Unsettled Rivalry of Moral Ideals in Plato’s „Protagoras“. In: The Review of Metaphysics 53, 1999, S. 283–307; Rudolph H. Weingartner: The Unity of the Platonic Dialogue, Indianapolis 1973, S. 75, 132–134.
  18. ↑ George B. Kerferd, Hellmut Flashar: Die Sophistik. In: Hellmut Flashar (Hrsg.): Sophistik, Sokrates, Sokratik, Mathematik, Medizin (= Grundriss der Geschichte der Philosophie. Die Philosophie der Antike, Band 2/1), Basel 1998, S. 1–137, hier: 64–68; Bernd Manuwald: Platon: Protagoras. Übersetzung und Kommentar, Göttingen 1999, S. 78 f.; Eckart Schütrumpf: Kosmopolitismus oder Panhellenismus? In: Hermes 100, 1972, S. 5–29.
  19. ↑ Platon, Protagoras 315d.
  20. ↑ Platon, Protagoras 335c–d. Siehe zu Kallias Debra Nails: The People of Plato, Indianapolis 2002, S. 68–74; David Wolfsdorf: The Historical Reader of Plato’s Protagoras. In: The Classical Quarterly 48, 1998, S. 126–133, hier: 127–129.
  21. ↑ Bernd Manuwald: Platon: Protagoras. Übersetzung und Kommentar, Göttingen 1999, S. 79, 139.
  22. ↑ Debra Nails: The People of Plato, Indianapolis 2002, S. 169 f., 224.
  23. ↑ Platon, Protagoras 309a–310a. Vgl. Patrick Coby: Socrates and the Sophistic Enlightenment, Lewisburg 1987, S. 19–25.
  24. ↑ Platon, Protagoras 310a–311a.
  25. ↑ Platon, Protagoras 317e–319a.
  26. ↑ Platon, Protagoras 319a–320c.
  27. ↑ Platon, Protagoras 322a–323c.
  28. ↑ Platon, Protagoras 352d–353c.
  29. ↑ Platon, Protagoras 356c–359a. Vgl. Patrick Coby: Socrates and the Sophistic Enlightenment, Lewisburg 1987, S. 151–165.
  30. ↑ Platon, Protagoras 359a–360e. Vgl. Bernd Manuwald: Platon: Protagoras. Übersetzung und Kommentar, Göttingen 1999, S. 425–441; Patrick Coby: Socrates and the Sophistic Enlightenment, Lewisburg 1987, S. 165–172.
  31. ↑ Platon, Protagoras 360e–362a. Vgl. Bernd Manuwald: Platon: Protagoras. Übersetzung und Kommentar, Göttingen 1999, S. 442–450.
  32. ↑ Rudolph H. Weingartner: The Unity of the Platonic Dialogue, Indianapolis 1973, S. 75.
  33. ↑ Terry Penner: Socrates on the Strength of Knowledge: Protagoras 351B–357E. In: Archiv für Geschichte der Philosophie 79, 1997, S. 117–149.
  34. ↑ Gregory Vlastos: Platonic Studies, 2., korrigierte Auflage, Princeton 1981, S. 224–228, 232–234.
  35. ↑ Andrea Capra: La tecnica di misurazione del Protagora. In: Annali della Scuola Normale Superiore di Pisa. Classe di Lettere e Filosofia, Reihe 4, Bd. 2/1, 1997, S. 273–327, hier: 274–283, 315, 322.
  36. ↑ Cynthia Farrar: The origins of democratic thinking, Cambridge 1988, S. 89–95.
  37. ↑ Bernd Manuwald: Platon: Protagoras. Übersetzung und Kommentar, Göttingen 1999, S. 171.
  38. ↑ Olof Gigon: Studien zu Platons Protagoras. In: Olof Gigon: Studien zur antiken Philosophie, Berlin 1972 (Erstveröffentlichung 1948), S. 98–154, hier: 108 f.
  39. ↑ Hans-Georg Gadamer: Platos dialektische Ethik. In: Gadamer: Gesammelte Werke, Bd. 5, Tübingen 1985 (Erstveröffentlichung 1931), S. 3–163, hier: 45–47.
  40. ↑ Franz von Kutschera: Platons Philosophie, Bd. 1, Paderborn 2002, S. 152.
  41. ↑ Charles H. Kahn: Plato and the Socratic Dialogue, Cambridge 1996, S. 210.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
متن مربوطه در ویکی‌نبشته: Protagoras
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به گفتگوی پروتاگوراس-افلاطون در ویکی‌گفتاورد موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=گفتگوی_پروتاگوراس-افلاطون&oldid=37717414»