خویشاوندسالاری
فساد سیاسی | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
فسادها | ||||||||||||||
فساد در کشورهای جهان | ||||||||||||||
|
||||||||||||||
خویشاوندسالاری،[۱] (به انگلیسی: Nepotism)، همچنین خویشاوندگماری،[۲] پارتیبازی،[نیازمند منبع] یا فامیلپروری،[نیازمند منبع] یکی از مصادیق شایع فساد اداری است که به تبعیض و جایگزینی رابطه بهجای ضابطه دلالت دارد. در فرایند پارتیبازی، فرد یا افرادی با دسترسیها و قدرت اعمال نظر در یک اداره، نهاد یا سازمان دولتی یا خصوصی، به نفع یکی از اقوام نسبی یا سببی، یا دوستان و نزدیکان خود یا فردی که به دلیل ارتباط با او به صورت شخصی از طرق مادّی یا معنوی منتفع میشوند (در افواه عمومی: کسی که «آشنا» است) اعمال نفوذ میکنند. این اعمال نفوذ میتواند به برتریدادن منافع شخصی به منفعت سازمان منجر شود و بهعنوان مثال در اعمال نفوذ برای تصدی یک سمت، دریافت تسهیلات، ارتقا یا برندهشدن در یک مناقصه یا مزایده برای کسی که «آشنا» است نمود پیدا کنند.[۳]
پیرامون واژه
[ویرایش]واژهٔ «پارتیبازی» برگرفته از لغت فرانسه «پارتی»(به فرانسوی: Parti) به معنای حزب، گروه، طرفداری و جانبداری میباشد و در سده اخیر وارد زبان فارسی شدهاست، گرچه در زبان انگلیسی برای این مفهوم از «نپوتیزم»∗ استفاده میگردد.
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «شهبازی: من بچه صیغهای نظام هستم!». تابناک. بایگانیشده از اصلی در ۱۶ مارس ۲۰۱۰. دریافتشده در ۲۲ اسفند ۱۳۸۸.
- ↑ «خویشاوندگُماری» [علوم سیاسی و روابط بینالملل] همارزِ «nepotism»؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هفتم. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ خویشاوندگُماری)
- ↑ نقش دوران قاجار در واژه مصطلح پارتیبازی در ایران.