پرش به محتوا

نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از نیروی هوایی امریکا)
نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا
نشان نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا[۱]
بنیان‌گذاری۱۸ سپتامبر ۱۹۴۷
کشورایالات متحده آمریکا 
وفاداریقانون اساسی ایالات متحده آمریکا
گونهنیروی هوایی
اندازه۳۲۹٬۶۱۴ نیروی فعال هوانورد
۱۷۲٬۸۵۷ نیروی اداری[۲]
۶۹۰۵۶ هوانورد ذخیره[۳]
۱۰۷٬۴۱۴ گارد ملی هوایی[۴]
۵۰۴۷ هواپیمای سرنشین دار[۵]
۴۰۶ موشک‌های بالستیک قاره‌پیما[۶]
بخشی از وزارت نیروی هوایی
پادگان/ستادپنتاگون، شهرستان آرلینگتون، ویرجینیا، ایالات متحده آمریکا
شعار(ها)"Aim High … Fly-Fight-Win"
بلند نشانه بگیر … پروازکن-بجنگ-پیروز شو[۷]
"Integrity first, Service before self, Excellence in all we do"[۸]
رنگ‌هالاجوردی و طلایی[۹]    
رژهدربارهٔ این پرونده Play
سالگردها۱۸ سپتامبر
نبردهاجنگ ویتنام
جنگ کره
عملیات پنجه عقاب (عملیات طبس)
تهاجم آمریکا به گرانادا
مداخله نظامی در لیبی
حمله ایالات متحده آمریکا به پاناما
جنگ خلیج فارس
بمباران یوگسلاوی توسط ناتو
عملیات آزادی بلندمدت
وبگاه
فرماندهان
فرمانده کل قوا رئیس‌جمهور جو بایدن
وزیر دفاع لوید آستین
وزیر نیروی هوایی فرانک کندال سوم
فرمانده نیروی هوایی ژنرال چارلز کیو. براون جونیور
نشان
نشان شناسایی
نشان شناسایی
نشان شناسایی
نشان شناسایی
ناوگان هوایی
جنگندهای-۱۰
ای‌سی-۱۳۰
ام کیو-۹
بمب‌افکنبی-۵۲
بی-۱ لنسر
بی-۲ اسپیریت
هواپیمای الکترونیکئی-۳ سنتری
ئی-۸ استارز
ئی سی ۱۳۰
شکاریاف-۱۵ ایگل
اف-۱۵ ئی ایگل
اف-۱۶ فالکن
اف-۲۲ رپتور
اف-۳۵
بالگردیواچ-۱ان، اچ‌اچ-۶۰
هواگرد شناساییآرسی-۱۳۵
ام کیو-۱
آر کیو-۴
ام کیو-۹
آر کیو-۱۱
آرکیو-۲۰
آر کیو-۱۷۰
آر کیو-۱۸۰
یو-۲
یو-۲۸
دابلیوسی-۱۳۰
دابلیوسی-۱۳۵
هواگرد آموزشیتی-۶
تی-۳۸
تی‌دی-۱۶
هواپیمای باریسی-۱۳۰ هرکولس
سی-۵ گالکسی
سی-۱۷
وی‌سی-۲۵
سی-۳۲
جی۵۵۰
لیرجت ۳۵
سی-۴۰
وی-۲۲
هواپیمای سوخت‌رسانکی‌سی-۱۰
کی‌سی-۱۳۵
کی‌سی-۴۶

نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا، یکی از شاخه‌های اصلی نیروهای مسلح ایالات متحده آمریکا است که در ابتدا در سال ۱۹۰۷ میلادی به‌عنوان بخشی از نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا شکل گرفت و سپس با تصویب قانون امنیت ملی ۱۹۴۷ توسط شورای امنیت ملی ایالات متحده آمریکا به عنوان شاخه مستقلی از نیروهای مسلح در ۱۸ سپتامبر ۱۹۴۷ میلادی تأسیس شد. در سال ۱۹۴۹ میلادی نیز نیروی هوایی در کنار نیروهای دیگر، زیر فرماندهی وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا قرار گرفت. نیروی هوایی آمریکا با داشتن بیش از ۵٬۰۴۷ فروند هواپیما و بالگرد در حال خدمت، بزرگ‌ترین نیروی هوایی در جهان می‌باشد.

ساختار

[ویرایش]
پرواز هواپیماهای نظامی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در مقابل کوه فوجی

ساختار سازمانی

[ویرایش]

وزارت نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا یکی از ۳ بخش نظامی وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا است و توسط وزیر نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا که یک فرد غیرنظامی است و زیر نظارت، هدایت و کنترل وزیر دفاع ایالات متحده آمریکا، اداره می‌شود. دبیر نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا از سوی رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا و با مشورت و تأیید مجلس سنای ایالات متحده آمریکا انتخاب می‌شود.[۱۰]

ساختار نیروی هوایی

[ویرایش]
فرماندهی‌های اصلی[۱۱] محل ستاد
فرماندهی نبرد هوایی (ACC) پایگاه نیروی هوایی لنگلی، ویرجینیا، ایالات متحده آمریکا
فرماندهی آموزش و تمرین هوایی (AETC) پایگاه هوایی رندالف، تگزاس، ایالات متحده آمریکا
فرماندهی تهاجم جهانی نیروی هوایی (AFGSC) پایگاه نیروی هوایی بارکسدال، لوئیزیانا، ایالات متحده آمریکا
فرماندهی تجهیزات نیروی هوایی (AFMC) پایگاه نیروی هوایی رایت-پترسون، اوهایو، ایالات متحده آمریکا
فرماندهی ذخیره نیروی هوایی (AFRC) پایگاه نیروی هوایی رابینز، جورجیا، ایالات متحده آمریکا
فرماندهی فضایی نیروی هوایی (AFSPC) پایگاه نیروی هوایی پیترسون، کلرادو، ایالات متحده آمریکا
فرماندهی عملیات‌های ویژه نیروی هوایی (AFSOC) پایگاه هرلبرت، فلوریدا، ایالات متحده آمریکا
فرماندهی حمل‌ونقل هوایی (AMC) پایگاه نیروی هوایی اسکات، ایلینوی، ایالات متحده آمریکا
نیروهای هوایی اقیانوس آرام (PACAF) پایگاه نیروی هوایی هیکام، پایگاه شکاری پرل هاربر–هیکام، هاوایی، ایالات متحده آمریکا
نیروهای هوایی ایالات متحده در اروپا - نیروهای هوایی آفریقا (USAFE-AFA) پایگاه هوایی رامشتاین، راینلاند فالتس، آلمان
واحدهای گزارش‌دهی مستقیم محل ستاد
منطقه هوایی واشینگتن (AFDW) پایگاه شکاری اندروز، مریلند، ایالات متحده آمریکا
مرکز تست و ارزشیابی عملیاتی نیروی هوایی (AFOTEC) پایگاه هوایی کرتلند، نیومکزیکو، ایالات متحده آمریکا
آکادمی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا (USAFA) آکادمی نیروی هوایی، کلرادو، ایالات متحده آمریکا

نگارخانه

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "AF Branding & Trademark Licensing". www.trademark.af.mil. Archived from the original on 4 July 2018. Retrieved 5 April 2019.
  2. "Air Force Personnel Demographics". Air Force Personnel Center. af.mil. Archived from the original on 9 October 2016.
  3. "Department of Defense (DoD) Releases Fiscal Year 2017 President's Budget Proposal". U.S. Department of Defense. 9 February 2016. Archived from the original on 16 February 2016. Retrieved 11 February 2016.
  4. "Air Force Magazine" (PDF). Air Force Magazine. May 2012. Archived (PDF) from the original on 14 September 2012.
  5. "World Air Forces 2018". Flightglobal: 17. Archived from the original on 14 June 2018. Retrieved 13 June 2018.
  6. "Air Force Arsenal of Land-Based Nukes Shrinking as Planned". Associated Press. 20 March 2017. Archived from the original on 19 March 2017. Retrieved 20 March 2017.
  7. "Aim High … Fly-Fight-Win to be Air Force motto USAF". United States Air Force. 7 October 2010. Archived from the original on 9 January 2018. Retrieved 19 October 2010.
  8. "Ventura" (PDF). Archived from the original (PDF) on 29 August 2017. Retrieved 5 April 2019.
  9. "The Air Force Flag" (PDF). Air Force Historical Research Agency. United States Air Force. 24 March 2007. Archived from the original (PDF) on 2 September 2013. Retrieved 27 March 2009. {{cite web}}: Check date values in: |archivedate= (help); line feed character in |archivedate= at position 2 (help)
  10. "کپی بایگانی شده - مجله نیروی هوایی" (PDF). Archived from the original (PDF) on 17 April 2018. Retrieved 31 December 2017.
  11. "2007 USAF Almanac: Major Commands" (PDF). مجله نیروی هوایی. Archived from the original (PDF) on 16 February 2008. Retrieved 9 February 2008.