پرش به محتوا

موسیقی مینیمال

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از موسیقی مینی‌مال)

موسیقی مینیمال (به انگلیسی: Minimal music) سبک و تکنیکی از موسیقی است که در ارتباط با آثار تعدادی از آهنگسازان آمریکایی مانند لامونته یانگ، تری رایلی، استیو رایش و فیلیپ گلس است. پیدایش این سبک واکنشی به پیچیدگی نظری و عملی موسیقی مدرن بود.[۱]

تاریخچه

[ویرایش]
دوره‌ها، اعصار و جنبش‌های
موسیقی کلاسیک غرب
دوران اولیه
قرون وسطی۵۰۰–۱۴۰۰
* آرس کهن۱۱۷۰–۱۳۱۰
رنسانس۱۴۰۰–۱۶۰۰
دوران قواعد مشترک
باروک۱۶۰۰–۱۷۵۰
گالانت۱۷۲۰–۱۷۸۰
کلاسیک۱۷۳۰–۱۸۲۰
* مکتب مانهایم۱۷۴۰–۱۷۷۰
رمانتیک۱۷۸۰–۱۹۱۰
قرن بیستم و اوایل دوره قرن بیست‌و‌یکم
عصر مدرن۱۸۹۰–۱۹۵۰
جنبش امپرسیونیستی۱۸۹۰–۱۹۲۵
جنبش اکسپرسیونیستی۱۹۰۸–۱۹۲۵
* دومین مکتب وین۱۹۰۰–۱۹۶۰
عصر پست‌مدرن/معاصر۱۹۳۰– اکنون
* جنبش مینیمالیستی۱۹۶۵– اکنون

این سبک موسیقی ابتدا در دهه ۶۰ در نیویورک به وجود آمد و در ابتدا به شکل گونه‌ای از موسیقی تجربی شناخته شد و به آن مدرسه هایپنوتیک نیویورک (New York Hypnotic School) گفته می‌شد.

تعریف و ویژگی

[ویرایش]

منظور از اختصار در موسیقی با گرایش‌های مینیمالیستی اشاره به عناصر سازنده و ساختار موسیقایی آن موسیقی است. درحالی‌که در هنر مینیمال، عناصر سازنده اثر به اشکال هندسی محدود شده‌است در موسیقی مینیمال تعداد نتها، فواصل و شدت کاهش می‌یابد. علاوه بر این آهنگسازان این سبک از استفاده از ساختارهای پیچیده موسیقایی اجتناب می‌کنند.
ویژگی‌های کلی این موسیقی هارمونی‌های ثابت، پالس‌های یکنواخت، تغییر فرم آهسته و تدریجی و تکرار عبارت‌های موسیقی یا بخش‌های کوچک‌تر به مثابه موتیف‌ها یا سلول‌ها است. این سبک ممکن است ویژگی‌های دیگری مانند تغییر مُد داشته باشد.

آهنگسازان شاخص

[ویرایش]

علاوه بر آهنگسازان آمریکایی سبک مینیمال (لامونته یانگ، تری ریلی، استیو رایش و فیلیپ گلس)، در اروپا موسیقی آهنگسازانی مانند لوییس آندریسن، کارل گویوارتز، مایکل نایمن، گاوین برایرز، استیو مارتلند، هنریک گورتسکی، آروو پارت، یان تیرسن و جان تاونر نشان دهنده برخی ویژگی‌های موسیقی مینیمال است.
موسیقی مینیمال در دهه ۱۹۷۰ میلادی بر تعداد زیادی از گروه‌های موسیقی راک مانند گروه یس، آیرون باترفلای، جفرسن ایرپلین و در دهه ۱۹۸۰ میلادی بر جنبش نیو ایج تأثیر گذاشت.

پانویس

[ویرایش]
  1. «مینیمالیسم و موسیقی». مجله گلستانه. مرداد ۱۳۸۰. شماره ۳۰. صص ۸–۹.

منابع

[ویرایش]