محمدباقر اصفهانی
محمدباقر اصفهانی یا محمدباقر سمسوری از استادان برجستهٔ خط نستعلیق در قرن سیزدهم هجری در شهر اصفهان همعصر فتحعلیشاه، محمدشاه و ناصرالدینشاه قاجار است.[۱]
او اهل بلوک جی (شهر خوراسگان یکی از شهرهای استان اصفهان) و از اعاظم نستعلیقنویسان بودهاست. او از شاگردان مکتب میرعماد بوده و به تقلید آثار این استاد بزرگ راغب بودهاست[۲] کمتر کسی به خوبی او خطهای میر را تقلید کردهاست.[۳]
دکتر بیانی در کتاب احوال و آثار خوشنویسان به نقل از تذکره خوشنویسان سپهر تاریخ وفاتش را ۱۲۳۳ نقل کرده اما گفته است که آثاری از او تا ۱۲۴۸ دیده است.[۲] از طرفی محمدباقر تا سال ۱۲۶۲ ه. ق که تاریخ وفات عیال فتحعلیشاه است باید زنده بوده باشد زیرا سنگ قبر او را که مانند گوهری تابناک در تخت فولاد اصفهان میدرخشد با خط خوش نستعلیق نوشته است.[۳]
عبدالرحیم سمیرمی نستعلیقنویس قرن سیزدهم (درگذشت ۱۳۰۵ه. ق) از جمله شاگردان او ذکر شدهاست.[۱]
پانویس
[ویرایش]
منابع
[ویرایش]- بیانی، مهدی. احوال و آثار خوشنویسان. انتشارات علمی. چاپ دوم. تهران ۱۳۶۳ش
- استادان خط نستعلیق در اصفهان[پیوند مرده]
- فضاپلی، حبیبالله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش