پرش به محتوا

لرد (خواننده)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از لورد)
لرد
عکس لرد
لرد حین اجرا در ژوئن سال ۲۰۲۲
نام هنگام تولدالا ماریا لانی یلیچ-اوکانر
زادهٔ۷ نوامبر ۱۹۹۶ ‏(۲۷ سال)
آوکلند، نیوزیلند
شهروندی
  • نیوزیلند
  • کرواسی
پیشه‌ها
  • خواننده
  • ترانه‌نویس
سال‌های فعالیت۲۰۰۹–اکنون
آثار
مادرسونیا یلیچ
جوایزفهرست کامل
پیشه موسیقی
ژانر
ساز(ها)آواز
ناشر(ان)
وبگاه

الا ماریا لانی یلیچ-اوکانر (انگلیسی: Ella Marija Lani Yelich-O'Connor؛ زادهٔ ۷ نوامبر ۱۹۹۶) که به‌طور حرفه‌ای با نام لرد (انگلیسی: Lorde) شناخته می‌شود، خواننده و ترانه‌نویس نیوزیلندی است. او در انتخاب نام هنری خود، از آریستوکراسی الهام گرفت، و برای به کار بردن سبک‌های موسیقایی غیرمتعارف و ترانه‌سرایی درون‌گرایانه مشهور است.

لرد در اوایل نوجوانی به موسیقی علاقه نشان داد. او در سال ۲۰۰۹ قراردادی با گروه موسیقی یونیورسال (یوام‌جی) بست و در سال ۲۰۱۱ با تهیه‌کنندهٔ موسیقی، جوئل لیتل برای ضبط موسیقی همکاری کرد. نتیجهٔ تلاش آن‌ها آلبومی چندآهنگه (ئی‌پی) تحت عنوان ئی‌پی کلاب عشق بود که ابتدا در سال ۲۰۱۲ به صورت ناشر مؤلف برای دانلود رایگان در ساوندکلاود در دسترس قرار گرفت و در سال ۲۰۱۳ یوام‌جی آن را به صورت تجاری منتشر کرد. این ئی‌پی با تک‌آهنگ پرفروش «سلطنتی‌ها» همراه بود که لرد برای آن به شهرت دست یافت.

نخستین آلبوم استودیویی لرد، قهرمان محض (۲۰۱۳) به موفقیت تجاری و هنری دست یافت. سال بعد، او موسیقی متنِ فیلم بازی‌های گرسنگی: زاغ مقلد – بخش ۱ را گردآوری و برای آن چندین قطعه شامل «شراره‌های زرد آتش» ضبط کرد. آلبوم بعدی او، ملودراما (۲۰۱۷)، با تحسین گسترده‌ای از سوی منتقدان مواجه شد و به صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ ایالات متحده رسید. او در آلبوم سولار پاور (۲۰۲۱)، سبک‌های ایندی فولک و سایکدلیک را تجربه کرد که منتقدان و طرفداران نظرات و دیدگاه متفاوتی راجع به آن داشتند.

افتخارات لرد شامل دو جایزهٔ گرمی، دو جایزهٔ بریت و یک نامزدی در مراسم گلدن گلوب می‌شود. نام لرد در فهرست تأثیرگذارترین نوجوانان مجلهٔ تایم در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ و همچنین ۳۰ شخص زیر ۳۰ سال فوربز در سال ۲۰۱۴ قرار گرفت. تا سال ۲۰۱۷، او بیش از پنج میلیون آلبوم در سراسر جهان فروخته بود.

زندگی و حرفه

[ویرایش]

۱۹۹۶–۲۰۰۹: اوایل زندگی

[ویرایش]
بیسواتر، نیوزیلند، حومهٔ شهری که لرد در آن بزرگ شد.

الا ماریا لانی یلیچ-اوکانر در ۷ نوامبر ۱۹۹۶ در تاکاپونا (یکی از حومه شهرهای اوکلند) به دنیا آمد.[۱] مادرش، سونیا یلیچ شاعر و پدرش، ویک اوکانر مهندس امور شهری است.[۲] مادرش از مهاجران کرواتی‌تبار بود که در منطقهٔ دالماسی به دنیا آمد، در حالی که پدرش اصالت ایرلندی دارد.[۳] آن‌ها پس از ۳۰ سال رابطه، نامزدی‌شان را در سال ۲۰۱۴ اعلام و در سال ۲۰۱۷ در مراسم خصوصی در ساحل چلتنهام ازدواج کردند.[۴][۵] لرد دارای شهروندی دوگانهٔ نیوزیلند و کرواسی است.[۶]

لرد دومین فرزند از چهار فرزند است: او یک خواهر بزرگتر به‌نام جری، یک خواهر کوچکتر به‌نام ایندیا و یک برادر کوچکتر به‌نام آنجلو دارد.[۷] آنها در حومهٔ نورث شور اوکلند در دوونپورت و بیسواتر بزرگ شدند.[۸][۹] او در پنج سالگی به یک گروه نمایشی پیوست و مهارت‌هایش در سخنرانی عمومی را توسعه داد.[۱۰] مادرش او را تشویق کرد که طیفی از ژانرها را بخواند که لرد از آن‌ها به‌عنوان تأثیر غنایی بر خود یاد کرد. به بیان دقیق‌تر، او از رمان ویران‌شهری فید اثر ام. تی. اندرسون و نیز از مؤلفان جی. دی. سلینجر، ریموند کارور و جنت فریم به‌عنوان تأثیرگذار بر ترانه‌سرایی خود یاد کرده‌است.[۹]

پس از پیشنهادی از سوی آموزگار مدرسه، مادرش از لرد خواست تا تست‌های توانایی‌های شناختی وودکاک-جانسون را برای تعیین هوش خود انجام دهد. نتایج نشان می‌داد که لردِ ۶ ساله، کودک تیزهوشی بود.[۱۱] او برای مدت کوتاهی در مرکز جورج پارکین، سازمانی که برای آموزش تیزهوشان بود، ثبت نام کرد. با این حال، مادرش با استناد به نگرانی‌های رشد اجتماعی، نام‌نویسی او را لغو کرد.[۱۱] لرد در کودکی به مدرسهٔ واکسهال و سپس در اوایل دورهٔ نوجوانی به مدرسۀ بلمونت اینترمدیت رفت.[۱۲] در حالی که لرد در واکسهال حضور داشت، او در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ در مسابقات گفتار مدارس ابتدایی نورث شور که رقابتی ملی بود، به ترتیب سوم و اول شد.[۱۳][۱۴] لرد و تیمش از مدرسهٔ بلمونت در سال ۲۰۰۹ در فینال جهانی مسابقهٔ کیدز لیت کوئیز (مسابقهٔ جهانی ادبیات برای دانش‌آموزان ۱۰ تا ۱۴ ساله) به‌عنوان نایب قهرمان انتخاب شدند.[۱۲]

۲۰۰۹–۲۰۱۱: آغاز به کار

[ویرایش]

در مهٔ ۲۰۰۹، لرد و دوستش لوئیس مک‌دونالد به‌عنوان گروه دو نفره در شوی استعدادیابی سالیانهٔ مدرسهٔ بلمونت اینترمدیت برنده شدند.[۱۵] در آگوست همان سال، لرد و مک‌دونالد به‌عنوان مهمان در برنامهٔ بعد از ظهر جیم مورا در رادیو نیوزیلند حضور یافتند. آن‌ها در این برنامه بازخوانی ترانه‌های «ماما دو (اوه اوه، اوه اوه)» اثر پیکسی لات و «از کسی استفاده کن» اثر کینگز آو لئون را اجرا کردند.[۱۶] سپس پدر مک‌دونالد ضبط‌های فرزندش از دوئت‌های بازخوانی «ماما دو» و «راه وارویک» اثر دافی را برای اسکات مک‌لاکلن، مدیر اجرایی استعدادیاب هنرمندان گروه موسیقی یونیورسال (یوام‌جی) فرستاد.[۱۷] مک‌لاکلن مدتی بعد به‌منظور پیشرفت لرد، برایش قراردادی در یوام‌جی اخذ کرد.[۱۸]

لرد هنگام اجرا در تئاتر ویکتوریا در سال ۲۰۱۰

همچنین لرد بخشی از گروه موسیقی مدرسه بلمونت اینترمدیت، یعنی اکستریم بود؛ این گروه در مراحل نهایی مسابقات بهترین گروه که نوامبر ۲۰۰۹ در تاکاپونا، آوکلند برگزار شد، در رتبهٔ سوم قرار گرفت.[۱۹] در سال ۲۰۱۰، لرد و مک‌دونالد گروهی دو نفره به‌نام «الا و لوئیس» تشکیل دادند و به‌طور منظم بازخوانی‌هایی را به‌صورت زنده در مکان‌های محلی، از جمله کافه‌های آوکلند و تئاتر ویکتوریا در دوونپورت اجرا کردند.[۲۰] در سال ۲۰۱۱، یوام‌جی مربی آواز، فرانسیس دیکینسون، را استخدام کرد تا به‌مدت یک سال دو بار در هفته به او آموزش آواز خواندن بدهد.[۲۱] در طول این مدت، مک‌لاکلن تلاش کرد لرد را با چند تهیه‌کننده و ترانه‌سرای مختلف هم‌یار کند، اما کوشش او موفقیتی نداشت.[۱۸][۲۲] هنگامی که لرد شروع به نوشتن ترانه کرد، یادگرفت که چطور با خواندن داستان‌های کوتاه «کلمات را کنار هم بگذارد».[۲۳]

لرد ترانه‌های اصلی خود را برای اولین بار در نوامبر ۲۰۱۱ در تئاتر ویکتوریا اجرا کرد.[۲۰] در دسامبر همان سال، مک‌لاکلن لرد را با جوئل لیتل، ترانه‌سرا، تهیه‌کنندهٔ موسیقی و خوانندهٔ سابق گودنایت نورس جفت و جور کرد. این زوج پنج ترانه را برای یک آلبوم چندآهنگه (ئی‌پی) در استودیوی گلدن ایج لیتل در مورنینگساید، آوکلند ضبط کردند و در عرض سه هفته به پایان رسید.[۲۴] در حالی که لرد روی حرفه موسیقی خود کار می‌کرد، او از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ به مدرسهٔ گرامر تاکاپونا رفت و سال ۱۲ را به پایان رساند.[۲۵] او بعدتر در سال ۲۰۱۴ به‌منظور شرکت در سال ۱۳ تمایلی به بازگشت به تحصیل نداشت.[۲۶]

۲۰۱۲–۲۰۱۵: قهرمان محض

[ویرایش]

هنگامی که لرد و لیتل نخستین تلاش مشارکتی خود، یعنی ئی‌پی کلاب عشق، را به پایان رساندند، مک‌لاکلن آن را به‌عنوان «قطعهٔ مؤثر موسیقی» تشویق کرد اما نگران این بود که آیا این ئی‌پی بتواند منفعت ببرد زیرا لرد در آن زمان ناشناخته بود.[۱۸] در نوامبر ۲۰۱۲، لرد این ئی‌پی را از طریق حساب ساوندکلاود خود برای دانلود رایگان منتشر کرد.[۸] یوام‌جی به صورت تجاری ئی‌پی کلاب عشق را در مارس ۲۰۱۳ پس از ۶۰٫۰۰۰ بار دانلود منتشر کرد که نشان داد لرد طیف وسیعی از مخاطبان را به خود جذب کرده بود.[۱۸][۲۷] این ئی‌پی در نیوزیلند و استرالیا در رتبه دوم قرار گرفت.[۲۸] تک‌آهنگ این ئی‌پی، یعنی «سلطنتی‌ها»، با موفقیتی تجاری و هنری مواجه شد و بالغ بر ۱۰ میلیون نسخه در سراسر جهان به فروش رساند. موفقیت این تک‌آهنگ باعث شد تا لرد به شهرت جهانی برسد.[۲۹] این تک‌آهنگ به صدر جدول بیلبورد هات ۱۰۰ رسید و لردِ ۱۶ ساله به جوان‌ترین هنرمندی تبدیل شد که از زمان تیفانی درویش در سال ۱۹۸۷ موفق به کسب تک‌آهنگ شماره یک در ایالات متحده شد.[۳۰] همچنین از انجمن صنعت ضبط موسیقی آمریکا گواهی‌نامهٔ الماس دریافت کرد.[۳۱] این قطعه در مراسم گرمی برندهٔ جوایز بهترین اجرای پاپ تک‌نفره و ترانه سال شد.[۳۲] از اواخر ۲۰۱۳ تا اوایل ۲۰۱۶، لرد با جیمز لو، عکاس نیوزیلندی، در رابطه بود.[۳۳]

Lorde wearing a white crop top and black trousers singing onstage while closing her eyes
لرد هنگام اجرا در جشنوارهٔ کواچلا سال ۲۰۱۴

آلبوم استودیویی آغاز به کارِ لرد، قهرمان محض (حاوی تک‌آهنگ «سلطنتی‌ها») در سپتامبر ۲۰۱۳ منتشر شد که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت؛[۱۷] این آلبوم در چندین فهرست پایان سال از بهترین آلبوم‌ها ظاهر شد.[۳۴] این آلبوم بابت به تصویر کشیدن ناامیدی نوجوانان حومه شهری و نقد فرهنگ جریان اصلی مورد توجه قرار گرفت.[۳۵] در ایالات متحده، این آلبوم در فوریهٔ ۲۰۱۴ بیش از یک میلیون نسخه فروخت و نخستین آلبوم یک هنرمند زن پس از آلبوم سال ۲۰۰۸ ادل یعنی ۱۹ بود که به این رکورد دست یافت.[۳۶] قهرمان محض نامزد دریافت جایزهٔ گرمی بهترین آلبوم آواز پاپ شد[۳۲] و تا مهٔ ۲۰۱۷ چهار میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته بود.[۳۷] سه تک‌آهنگ دیگر از این آلبوم منتشر شد: «زمین تنیس» در نیوزیلند به رتبهٔ یک رسید،[۳۸] در حالی که «تیم» در رتبه ششم جدول ایالات متحده قرار گرفت،[۳۹] و «شکوه و خون» منحصراً به رادیوی ایالات متحده فرستاده شد.[۴۰]

در نوامبر ۲۰۱۳، لرد پس از جنگ تعیین قیمت بین شرکت‌ها، شامل سونی میوزیک انترتینمنت و ناشر خودش یعنی یوام‌جی، قراردادی نشر با انتشارات سانگز میوزیک امضا کرد که ارزش آن ۲٫۵ میلیون دلار آمریکا گزارش شد. این توافق به ناشر این حق را می‌داد که مجوز موسیقی لرد را برای فیلم و تبلیغات بدهد.[۴۱] بعداً در همان ماه، لرد برای موسیقی متن فیلم سال ۲۰۱۳ بازی‌های گرسنگی: اشتعال ترانهٔ سال ۱۹۸۵ تی‌یرز فور فی‌یرز یعنی «همه می‌خواهند بر جهان حکومت کنند» را بازخوانی کرد.[۴۲] مجلهٔ تایم نام او را در فهرست تاثیرگذارترین نوجوانان جهان در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ قرار داد.[۴۳][۴۴] همچنین فوربز او را در نسخهٔ سال ۲۰۱۴ از ۳۰ شخص زیر ۳۰ سال قرار داد؛ او جوان‌ترین فردی بود که نامش در این فهرست به نمایش درآمد.[۴۵] بیلبورد او را در فهرست ۲۱تای زیر ۲۱ سال خود در سال‌های ۲۰۱۳،[۴۶] ۲۰۱۴،[۴۷] و ۲۰۱۵ معرفی کرد.[۴۸]

در میانهٔ نخست سال ۲۰۱۴، لرد در چند جشنوارهٔ موسیقی، شامل جشنوارهٔ لین‌وی در سیدنی،[۴۹] سه نسخهٔ آمریکای جنوبی از لالوپالوزا — شیلی،[۵۰] آرژانتین[۵۱] و برزیل[۵۲] — و جشنوارهٔ کواچلا در کالیفرنیا اجرا کرد.[۵۳] او سپس تور کنسرتی بین‌المللی را آغاز کرد که در اوایل سال ۲۰۱۴ در آمریکای شمالی آغاز شد.[۵۴] لرد در میان فعالیت‌های انفرادی‌اش، به اعضای بازمانده نیروانا پیوست تا در مراسم معارفهٔ این گروه در تالار مشاهیر راک اند رول در آوریل ۲۰۱۴ «سراپا عذرخواهی» را اجرا کنند.[۵۵] اعضای گروه، کریست ناواسلیک و دیو گرول بیان کردند که لرد را انتخاب کردند زیرا ترانه‌های او نمایانگر فلسفهٔ «زیبایی‌شناسی نیروانا» برای اشعار هوشمندانهٔ آنان بود.[۵۶] لرد همچنین سرپرستی موسیقی متن فیلم بازی‌های گرسنگی: زاغ مقلد – بخش ۱ (۲۰۱۴) را بر عهده داشت و بر گردآوری محتوای آلبوم و همچنین ضبط چهار ترانه شامل تک‌آهنگ آغازین آن «شراره‌های زرد آتش» نظارت داشت.[۵۷] لرد برای ضبط این تک‌آهنگ نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب بهترین ترانه غیراقتباسی شد.[۵۸] بعدتر در همان سال، او در ترانهٔ «آهن‌رباها» از گروه دونفره الکترونیکی بریتانیایی دیسکلوژر حضور داشت.[۵۹]

۲۰۱۶–۲۰۱۸: ملودراما

[ویرایش]

در ژانویهٔ ۲۰۱۶، لرد به هرن بی (حومهٔ شهری مرفه در اوکلند) نقل مکان کرد.[۶۰] در جوایز بریت فوریه همان سال، لرد و آخرین گروه برگزاری تور دیوید بویی، اجرای تجلیلی برای ترانهٔ ۱۹۷۱ بویی، یعنی «زندگی در مریخ» داشتند.[۶۱] پیانیست مایک گارسون که عضو طولانی‌مدت گروه بویی بود، بیان کرد که خانواده و مدیر برنامهٔ بویی لرد را انتخاب کردند زیرا بویی او را تحسین می‌کرد و عقیده داشت که لرد «آیندهٔ موسیقی» بود.[۶۲] بعدتر در همان سال، لرد مشترکاً ترانهٔ «خطوط قلب» را برای گروه موسیقی دونفرهٔ نیوزیلندی برودز در آلبوم سال ۲۰۱۶ آن‌ها، هوشیار، نوشت.[۶۳]

Lorde looking sideways as she performs onstage in a sheer coloured outfit
لرد هنگام اجرا در ژوئن ۲۰۱۷

«چراغ سبز» — تک‌آهنگ آغازین دومین آلبوم استودیویی لرد، ملودراما — در مارس ۲۰۱۷ منتشر شد که با تحسین منتقدان همراه بود.[۶۴] چند نشریه آن را به‌عنوان یکی از بهترین ترانه‌های سال رتبه‌بندی کردند؛ ان‌ام‌ئی و گاردین «چراغ سبز» را در صدر جایگاهِ فهرست مرتبطٔ خود قرار دادند.[۶۵] این ترانه موفقیت تجاری نسبتاً متوسطی کسب کرد، به صدر جدول نیوزیلند، رتبهٔ چهارم جدول استرالیا و رتبهٔ نهم کانادا رسید.[۶۶] بعدتر در همان ماه، او ترانهٔ «پول نگیر» از گروه موسیقی ایندی پاپ آمریکایی بلیچرز را مشترکاً نوشت و به‌عنوان آواز پس‌زمینهٔ در آن حضور داشت.[۶۷] این ترانه برگرفته از آلبوم سال ۲۰۱۷ آن‌ها، یعنی اکنون از دست رفته بود.[۶۸]

در ملودراما، ترانه‌نویسی لرد شاهد پیشرفت هنری در رابطه با موضوعات درون‌گرایی و پس از جدایی بود.[۶۹][۷۰] این آلبوم در ژوئن ۲۰۱۷ با ستایش گستردهٔ منتقدان منتشر شد؛ متاکریتیک در فهرست خود از آثار به‌خوبی نقدشدهٔ سال ۲۰۱۷ بر اساس گنجانیدن در فهرست‌های پایان سال نشریات، آن را پس از لعنتِ کندریک لامار در رتبه دوم قرار داد.[۷۱] این آلبوم به صدر جدول ایالات متحده، استرالیا، کانادا و نیوزیلند رسید و نخستین آلبوم او بود که در رتبهٔ نخست بیلبورد ۲۰۰ ایالات متحده قرار گرفت.[۷۲][۷۳] این آلبوم در شصتمین مراسم جایزه گرمی نامزد دریافت جایزهٔ آلبوم سال شد.[۷۴] دو تک‌آهنگ دیگر از آلبوم منتشر شدند: «مکان‌های خوب» و ریمیکسی از «دینامیت دست‌ساز» با حضور خالید، پست مالون و سیزا.[۷۵]

برای پشتیبانی از ملودراما، لرد شروع به برگزاری تور کنسرتی بین‌المللی کرد. نخستین قسمت آن در اواخر سال ۲۰۱۷ در اروپا برگزار شد و خالید به‌عنوان هنرمند مکمل در آن حضور داشت.[۷۶] او بعداً قسمت آمریکای شمالی را اعلام کرد که در مارس ۲۰۱۸ برگزار شد و ران د جولز، میتسکی و توو استایرک به‌عنوان هنرمندان افتتاحیه در آن اجرا کردند.[۷۷] جنجالی سیاسی در دسامبر ۲۰۱۷ رخ داد که لرد کنسرت برنامه‌ریزی‌شدهٔ ژوئن ۲۰۱۸ خود در اسرائیل را به‌دنبال کمپین آنلاین فعالان همبستگی فلسطین که از بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل حمایت می‌کردند، لغو کرد.[۷۸] در حالی که لرد به صراحت دلایل خود را برای لغو اعلام نکرد، او اعلام کرد که از آشفتگی سیاسی آن‌جا بی‌اطلاع بوده و «تصمیم درست در حال حاضر لغو است».[۷۹] گروه‌های طرفدار فلسطین از تصمیم او استقبال کردند،[۸۰] در حالی که گروه‌های طرفدار اسرائیل از لغو این اجرا انتقاد داشتند.[۸۱] مجلهٔ بیلبورد نام لرد را در نسخهٔ سال ۲۰۱۷ از ۲۱تای زیر ۲۱ سال خود گنجاند.[۸۲] فوربز نیز او را در فهرست ۳۰تای زیر ۳۰ سال آسیایی خود قرار داد.[۸۳]

۲۰۱۹–اکنون: به‌سوی جنوب و سولار پاور

[ویرایش]

لرد در مهٔ ۲۰۲۰ اعلام کرد که ساخت سومین آلبوم استودیویی‌اش را به‌دنبال مرگ سگش آغاز کرده‌است.[۸۴] او در نوامبر ۲۰۲۰ از چاپ کتاب به‌سوی جنوب خبر داد؛ این کتاب شرح حالی از سفر لرد به جنوبگان و شامل تصاویری از این سفر بود.[۸۵] او در ژوئن ۲۰۲۱ ترانهٔ «سولار پاور» را منتشر کرد که تک‌آهنگ آغازین سومین آلبوم استودیویی‌اش به همین نام به‌شمار می‌رفت. این آلبوم دو ماه بعد منتشر شد که سبک‌های متفاوتی مانند ایندی فولک و سایکدلیک[۸۶][۸۷][۸۸] را تجربه کرد اما منتقدان نقدهای متفاوتی در مورد آن داشتند.[۸۹][۹۰] سپس «نشئه در سالن ناخن» و «حلقهٔ مود» به‌عنوان تک‌آهنگ‌های بعدی آلبوم منتشر شدند.[۹۱][۹۲] لرد در حمایت از این آلبوم، تور سولار پاور را در آوریل ۲۰۲۲ تا مارس ۲۰۲۳ برگزار کرد.[۹۳] او در سال ۲۰۲۳ اعلام کرد که در حال نوشتن موسیقی جدید است.[۹۴]

سبک هنری

[ویرایش]

تأثیرات

[ویرایش]

لرد با شنیدن آثار موسیقی‌دانان جاز و سول آمریکایی، یعنی بیلی هالیدی، سم کوک، اتا جیمز و اوتیس ردینگ بزرگ شد که موسیقی آن‌ها را نیز تحسین می‌کرد.[۹] او همچنین در سال‌های اولیهٔ زندگی، موسیقی مورد علاقهٔ والدینش از قبیل کت استیونز، نیل یانگ و فلیتوود مک را گوش می‌داد.[۱۷] در طول ساخت قهرمان محض، لرد به تأثیر گرفتن از تهیه‌کنندگان موسیقی الکترونیک[۹۵] شامل اس‌بی‌تی‌آرکی‌تی، گرایمز،[۹۶] و سلیگ بلز اشاره کرد[۹۷] که تحت تأثیر آوازشان قرار گرفت.[۲۱] لرد همچنین گفته‌است که از هویت‌های در ابتدا پنهان بوریال و د ویکند الهام گرفته‌است.[۸] سایر منابع الهام شامل گریس جونز،[۹۸] جیمز بلیک، یی‌سایر، انیمال کالکتیو، بون ایور،[۹۹] اسمیتز،[۹۵] آرکید فایر،[۹] لوری اندرسون،[۱۰] کانیه وست، پرینس،[۱۰۰] و دیوید بویی می‌شود.[۱۰۱]

از نظر اشعاری، لرد از مادرش که شاعر است، به‌عنوان تأثیر اصلی در ترانه‌سرایی خود یاد کرد.[۱۷] او همچنین از چندین مؤلف شامل کرت وانه‌گت،[۱۰۲] ریموند کارور،[۱۰۳] ولز تاور،[۱۰۴] توبیاس وولف،[۱۰۳] کلر وای واتکینز،[۱۰۴] سیلویا پلات،[۱۰۳] والت ویتمن[۱۰۳] و تی. اس. الیوت نام برد که برای اشعار از آن‌ها الهام گرفت و اساساً به ساختار بیان نظر آن‌ها اشاره کرد.[۹۶] لرد هنگامی که دومین آلبوم خود ملودراما را می‌نوشت، از سبک‌های ملودیک انواع موسیقی دانان از قبیل فیل کالینز،[۱۰۵] دان هنلی،[۶۹] ریانا،[۱۰۶] فلورنس اند د مشین،[۱۰۷] تام پتی،[۱۰۸] جونی میچل، لئونارد کوهن[۱۰۹] و روبین[۱۱۰] الهام گرفت. در طول فرایند ضبط مذکور، لرد اظهار داشت که آلبوم سال ۲۰۱۶ فرانک اوشن، یعنی بلوند، الهام‌بخش او برای اجتناب از «ساختارهای ترانهٔ سنتی» بود.[۱۰۵] او مکرراً هنگام سوار شدن بر مترو در شهر نیویورک و سوار شدن بر تاکسی در راه بازگشت به خانه از مهمانی‌ها در زادگاهش اوکلند، به آلبوم سال ۱۹۸۶ پل سایمون تحت عنوان گریسلند گوش می‌داد.[۱۰۵] او از داستان کوتاه علمی تخیلی سال ۱۹۵۰، یعنی «باران‌های ملایم خواهد آمد» نوشتهٔ ری بردبری به‌عنوان الهام بخش بسیاری از داستان ملودراما یاد کرد و آن را به واقعیت‌های خودش که با آن مواجه بود ربط داد.[۱۰۸]

سبک موسیقی و ترانه‌سرایی

[ویرایش]
«سلطنتی‌ها» (۲۰۱۳)
آلبوم استودیویی آغاز به کار لرد، یعنی قهرمان محض به دلیل ساختار مینیمالیستی‌اش مورد توجه قرار گرفت،[۱۱۱] که نمونهٔ آن تک‌آهنگ آرت پاپ[۱۱۲] و الکتروپاپ[۱۱۳] «سلطنتی‌ها» است.
آیا مشکلی با شنیدن این پرونده دارید؟ راهنمای رسانه را ببینید.

لرد برای آوای پاپ خلافِ عرف و سبک ترانه‌سرایی خویشتن‌نگرانه مورد توجه است.[۱۱۴] در مصاحبهٔ سال ۲۰۱۷ با ان‌ام‌ئی، او اعلام کرد «به ماندن در مسیر ژانر خودم فکر نمی‌کنم».[۱۰۸] استیون تامس ارلوین در آل‌میوزیک سبک او را اساساً الکتروپاپ توصیف کرد.[۱۱۵] از سوی دیگر محقق تونی میچل او را خوانندهٔ آلت-پاپ شناسایی کرد.[۱۱۶] به‌دنبال انتشار قهرمان محض، منتقدان معاصر موسیقی او را الکتروپاپ،[۱۱۳] آرت پاپ،[۱۱۷] دریم پاپ،[۱۱۸] ایندی پاپ،[۱۱۹] و ایندی الکترو،[۱۲۰] با تأثیراتی از هیپ هاپ[۱۲۱] توصیف کردند. ملودراما شاهد تغییر از سبک مینیمالیستی مبتنی بر هیپ هاپِ قهرمان محض و نیز دربرگیرندهٔ سازهای پیانو و بیت‌های الکترونیکی ماکسیمالیست بود.[۱۲۲]

لرد از گسترهٔ صوتی کنترآلتو برخوردار است.[۱۲۳][۱۲۴] پیش از ملودراما، لرد فقط آواز می‌خواند و آلات موسیقی را بر روی موسیقی یا در صحنه نمی‌نواخت؛ او گفت «صدای [من] باید تمرکز داشته باشد. فضای آواز من واقعاً مهم است».[۱۲۵] پاپ‌مترز آواز لرد را «بی‌نظیر و بسیار جذاب»[۱۱۸] و بیلبورد آن را «پویا، گرفته و کنترل‌شده» توصیف کرد.[۱۲۶] اما برای تور جهانی ملودراما، او در برخی از اجراها، روی صحنه نوعی سمپلر[۱۲۷] و زیلوفون می‌نواخت.[۱۲۸] بلافاصله پس از پایان تور، لرد گفت که شروع به یادگیری نواختن پیانو کرده‌است.[۱۲۹] وایس بیان کرد که ترانه‌های او حالت میکسولیدین در خود جای داده‌است؛ یعنی ساختاری ملودیک که در موسیقی «مبتنی بر بلوز و آلترناتیو راک» استفاده می‌شود و ترانه‌های او را از آثار موسیقی پاپ متمایز می‌کند زیرا آکورد ماژور یا مینور معمولی ندارند.[۱۳۰]

لرد در مورد روند ترانه‌سرایی خود توضیح داد که اساس ترانه‌های او با اشعار شروع می‌شود. این اشعار برخی اوقات می‌تواند از یک کلمه منحصر به فرد به معنای خلاصه کردن ایده خاصی نشات گرفته باشد که او سعی کرده‌است آن را شناسایی کند.[۹] لرد برای «زمین تنیس» موسیقی را پیش از متن آن نوشت.[۱۳۱] او گفت که ترانه‌سرایی قهرمان محض از دیدگاه یک بیننده شکل گرفته‌است.[۶۹] به همین شیوه، لرد در مصاحبه‌ای با ان‌ام‌ئی اذعان کرد که در نخستین آلبومش از کلمات خاصی استفاده کرد. در حالی که در آلبوم بعدی، یعنی ملودراما تغییری به روایت اول‌شخص ارائه و اشعار خویشتن‌نگرانه‌تری با الهام از مبارزات شخصی لرد پس از جدایی و دیدگاه‌های مربوط به بلوغ پسانوجوانی به کار گرفت.[۱۰۸] کرومستزیای وضعیت عصب‌شناختی لرد بر ترانه‌نویسی او در این آلبوم تأثیر گذاشت؛ این وضعیت باعث شد که او رنگ‌ها را بر اساس تم و احساسات هر ترانه هماهنگ کند.[۶۹]

تصویر عمومی و تأثیر

[ویرایش]
Lorde performing onstage with spontaneous and unchoreographed moves, wearing a blazer and white sneakers
لرد بر روی صحنه برای رقص از پیش طرح‌ریزی‌نشده مشهور است که مخاطبان عقاید متفاوتی در مورد آن داشته‌اند.

نام هنری لرد، شیفتگی او به «سلطنتی‌ها و آریستوکراسی» را نشان می‌دهد؛ او یک «e» بعد از نام Lord (که احساس می‌کرد بیش از حد مردانه بود) اضافه کرد تا آن را زنانه‌تر سازد.[۱۳۲] او وجههٔ عمومی خود را به‌عنوان چیزی توصیف کرد که «خود به خود» به او رسید و با شخصیت واقعی خود همسان بود.[۱۳۳] لرد به‌عنوان فمینیست شناخته می‌شود.[۱۳۴] نیوزیلند هرالد عقیده داشت که ایدئولوژی فمینیستی لرد به‌دلیل بی‌علاقگی او به اجراهای جنسی، متمایز از هم عصرانش است.[۱۳۵] او در مصاحبه‌ای با مجلهٔ وی خود را «شخصی بسیار مثبت‌نگر» توصیف کرد و گفت «من هیچ مشکلی با کسی که برهنه شود ندارم. … فکر نمی‌کنم واقعاً به هر شکلی تکمیل‌کنندهٔ موسیقی من باشد یا به من کمک کند داستانی را بهتر بگویم».[۱۳۶]

بازخورد منتقدان به لرد به‌طور کلی مثبت است، به‌طوری که تحسین‌ها بر تکامل او هم از نظر موسیقایی و هم از نظر غنایی تمرکز دارد.[۱۳۷] نیویورک تایمز او را «اعجوبه پاپ» نامید که با حد و مرزها مطابقت نداشت و همواره به دنبال تجربه‌گرایی بود.[۶۹] بیلبورد با معرفی آثار او به رادیوی راک و آلترناتیو که سلطهٔ مردانه مرسومی را به خود دیده بود، لرد را به‌عنوان سخنگوی «احیای راک زنانه» به رسمیت شناخت.[۱۳۸] این نشریه همچنین در سرمقالهٔ سال ۲۰۱۳ از او به‌عنوان «ملکه جدید آلترناتیو» نام برد.[۸] روزنامه‌نگار رابرت کریستگاو علاقهٔ کمتری نسبت به سبک‌های لرد داشت و او را «یک دارایی پاپ» نامید که از دیگر هنرمندان جریان اصلی متمایز بود.[۱۳۹]

انتقاد لرد از فرهنگ جریان اصلی در قهرمان محض، عنوان «صدای نسلش» را برای او به ارمغان آورد.[۱۷] او این لقب را نادیده گرفت و گفت که «جوانان هرگز به سخنگوی خاصی نیاز نداشته‌اند».[۱۰۸] جان کارامانیکا که در نیویورک تایمز می‌نویسد، لرد را بابت ایجاد «موج شورش زنان» برای مخاطبان جریان اصلی که گرایش «ضدپاپ» را پذیرفته بودند، اعتبار می‌بخشد.[۱۴۰] رولینگ استون و ان‌پی‌آر با ارائهٔ دیدگاهی مشابه، آلبوم استودیویی آغاز به کار او، یعنی قهرمان محض را پایه و اساس این تحول دانستند.[۱۱۱] چندین تحلیل‌گر نیز به تأثیر لرد بر روند موسیقی دههٔ ۲۰۱۰ اشاره کردند[۱۴۱] و عقیده داشتند که او راه را برای نسل فعلی هنرمندان پاپِ متمایل به آلترناتیو هموار کرده‌است.[۱۴۲] او در نظرسنجی خوانندگان ان‌پی‌آر در سال ۲۰۱۸ از تأثیرگذارترین موسیقی‌دانان زن قرن بیست و یکم در رتبهٔ ۱۲ قرار گرفت.[۱۴۳] آثار او بر چندین هنرمند معاصر شامل بیلی آیلیش،[۱۴۴] اولیویا رودریگو،[۱۴۵] سابرینا کارپنتر،[۱۴۶] کنن گری،[۱۴۷] و تروی سیوان[۱۴۸] تأثیر گذاشته‌است.

شخصیت لرد روی صحنه، به‌ویژه رقص از پیش طرح‌ریزی‌نشدهٔ او، مورد توجه است. مخاطبان نظرات متفاوتی در مورد رقص او داشته‌اند. منتقدان حرکات رقص او را در مقایسه با اجراکنندگان معاصر «ضایع» توصیف کرده‌اند.[۱۴۹] د فیدر نوشت او باید به‌خاطر رقصش تجلیل شود، زیرا این رقص بدون تبعیت از فرم و «خودجوش‌تر» از طراحی رقص ساختاریافته است و به «شیوهٔ بیانی کاملاً متفاوتی صحبت می‌کند». این نشریه بیشتر توضیح داد که «حضور او بر روی صحنه تاثیرگذارتر از اجرای پاپ معمولی» است.[۱۵۰] شخصیت لرد در قسمت‌های ساوت پارک تحت عنوان «د سیسی» و «ریهاش» نقیضه شد. این قسمت‌ها به‌ترتیب در اکتبر و دسامبر ۲۰۱۴ پخش شدند.[۱۵۱]

بشردوستی

[ویرایش]

لرد در چندین اهداف خیرخواهانه نقش داشته‌است. ترانهٔ «کلاب عشق» در آلبوم نیکوکاری ترانه‌هایی برای فیلیپین که در حمایت از مردم آسیب‌دیدهٔ فیلیپین از تیفون هایان گردآوری شده بود، قرار گرفت.[۱۵۲] در سال ۲۰۱۵، لرد تک‌آهنگ خیریهٔ «تیم بال پلیر ثینگ» را به عنوان بخشی از ابرگروه کیوی کیور باتن ضبط کرد. تمام مبلغ فروش این ترانه صرف تحقیقات برای درمان بیماری باتن، (نوعی اختلال عصبی کشنده) شد.[۱۵۳] بعدتر در همان سال، او در آلبوم گردآوری‌شدهٔ هنر صلح: ترانه‌هایی برای تبت ۲ به‌منظور جمع‌آوری بودجه برای حفظ فرهنگ تبت حضور یافت.[۱۵۴] سال بعد، لرد مبلغ ۲۰٫۰۰۰ دلار نیوزیلند به مؤسسهٔ خیریه نیوزیلندی به‌نام فوئل د نید که برای دانش‌آموزان محروم غذا تهیه می‌کند، اهدا کرد.[۱۵۵] در سال ۲۰۱۸، او به‌منظور تأمین بودجهٔ خرید «پنج مانیتور عصب‌پزشکی قابل حمل جدید»، ۵٫۰۰۰ دلار نیوزیلند به بیمارستان استارشیپ اهدا کرد.[۱۵۶] لرد در نوامبر ۲۰۱۸ یکی از حامیان میوزیک‌هلپز (پیش‌تر بنیاد موسیقی نیوزیلند) شد. این مؤسسه خیریهٔ موسیقی به نیوزیلندی‌هایی که در برابر مشکلات جدی سلامتی آسیب‌پذیر یا با آن‌ها مواجه هستند، کمک می‌کند.[۱۵۷]

جوایز و دستاوردها

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: فهرست جایزه‌ها و نامزدی‌های لرد

لرد پس از کسب موفقیت چشمگیر، چهار جایزه در جوایز موسیقی نیوزیلند برنده شد.[۱۵۸] تک‌آهنگ «سلطنتی‌ها» جایزهٔ سیلور اسکرول ای‌پی‌آرای[۱۵۹] و دو جایزهٔ گرمی در رشتهٔ بهترین اجرای پاپ تک‌نفره و ترانه سال کسب کرد.[۳۲] او به‌عنوان ترانه‌نویس «شراره‌های زرد آتش» نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب در رشتهٔ بهترین ترانه غیراقتباسی شد.[۵۸] آلبوم ملودراما در مراسم گرمی نامزد دریافت جایزهٔ آلبوم سال شد.[۱۶۰] لرد دو جایزهٔ بریت در رشتهٔ هنرمند انفرادی زن بین‌المللی دریافت کرده‌است.[۱۶۱] او علاوه بر این، یک جایزهٔ موسیقی بیلبورد، یک جایزهٔ موسیقی ویدئوی ام‌تی‌وی و سه جایزهٔ موسیقی ملل کسب کرده‌است.[۱۶۲] او تا ژوئن ۲۰۱۷ بیش از پنج میلیون آلبوم در سرتاسر جهان فروخته بود[۱۶۳] و بر اساس گواهی‌نامه‌ها ۱۵ میلیون نسخه از تک‌آهنگ‌هایش در ایالات متحده فروش داشته‌است.[۱۶۴]

دیسکوگرافی

[ویرایش]
مقاله‌های اصلی: ترانه‌شناسی لرد و فهرست ترانه‌های ضبط‌شده توسط لرد

کتاب‌شناسی

[ویرایش]

فیلم‌شناسی

[ویرایش]
فهرست حضور تلویزیونی
سال عنوان نقش توضیحات
۲۰۱۷ پخش زنده شنبه شب خودش قسمت: «اسکارلت جوهانسون / لرد»[الف]

تورها

[ویرایش]

یادداشت‌ها

[ویرایش]
  1. ↑ لرد حضوری افتخاری در نقش خودش در نمایش کوتاه «طرحی برای زنان» داشت.[۱۶۵]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Carmichael, Emma (28 January 2014). "Here Is Lorde's Birth Certificate". The Hairpin. Archived from the original on 18 February 2019. Retrieved 19 February 2019.
  2. ↑ Ehrlich, Brenna (17 June 2014). "Lorde's Parents Finally Got Engaged – After 30 Years". MTV News. Archived from the original on 15 July 2014. Retrieved 6 July 2014.
  3. ↑ "Grammy Award Winner Lorde Talks Croatian Heritage". Total-croatia-news.com. Archived from the original on 18 August 2018.
  4. ↑ Rothman, Michael (17 June 2014). "Lorde's Parents Engaged, at Last". ABC News. Archived from the original on 17 January 2021. Retrieved 20 August 2019.
  5. ↑ "Lorde's parents get married in Auckland". Stuff. 7 May 2017. Archived from the original on 8 October 2020. Retrieved 20 August 2019.
  6. ↑ Bayer, Kurt (12 September 2017). "Pop star Lorde reveals she has dual citizenship with Croatia". The New Zealand Herald (به انگلیسی). ISSN 1170-0777. Archived from the original on 6 July 2020. Retrieved 5 July 2020.
  7. ↑ "Lorde's younger sister makes musical debut". The Sydney Morning Herald. 21 January 2014. Archived from the original on 23 January 2014. Retrieved 25 January 2014.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ Lipshutz, Jason (6 September 2013). "Lorde: The Billboard Cover Story". Billboard. Archived from the original on 8 September 2013. Retrieved 20 June 2014.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ ۹٫۴ Fell, Grant (30 January 2014). "Lorde, the year". Black Magazine. Archived from the original on 6 October 2014. Retrieved 30 August 2014.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Weiner, Jonah (28 October 2013). "Lorde: The Rise of Pop's Edgiest Teen". رولینگ استون. Archived from the original on 21 December 2013. Retrieved 16 December 2013.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Mitchell, Tony (26 July 2016). "Lorde: a mole in the mainstream?". Celebrity Studies. 8 (1): 51–70. doi:10.1080/19392397.2016.1202122. S2CID 193353639. Archived from the original on 19 April 2021. Retrieved 23 October 2020.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Etheridge, Jess (2 August 2013). "Singer now on centre stage: Shore kid makes good at Splendour in the Grass". North Shore Times. Archived from the original on 21 September 2013.
  13. ↑ "Vauxhall School achievers". National Library of New Zealand. The Devonport Flagstaff. 25 August 2006. p. 29. Archived from the original on 19 April 2021. Retrieved 21 November 2020.
  14. ↑ "Pet project goes down a treat with judges". National Library of New Zealand. The Devonport Flagstaff. 10 August 2007. p. 6. Archived from the original on 19 April 2021. Retrieved 21 November 2020.
  15. ↑ "Lorde returns to Belmont Intermediate School to judge talent show". Herald Sun. 17 November 2013. Archived from the original on 27 July 2019. Retrieved 17 November 2013.
  16. ↑ "Ella Yelich-O'Connor". Radio New Zealand. 17 March 2011. Archived from the original on 26 August 2014. Retrieved 8 September 2014.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ ۱۷٫۳ ۱۷٫۴ McNulty, Bernadette (8 November 2013). "Lorde interview: Dream Teen". The Daily Telegraph. Archived from the original on 14 November 2013. Retrieved 14 November 2013.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ ۱۸٫۲ ۱۸٫۳ Blumentrath, Jan (21 January 2014). "Interview with Scott MacLachlan, manager of Lorde". HitQuarters. Archived from the original on 4 June 2014.
  19. ↑ Bender, Kelli (2 May 2014). "Watch 12-Year-Old Lorde Wow Crowd with Her Middle School Band". People. Archived from the original on 9 October 2018.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ Brunt, Shelley; Stahl, Geoff (2018). Made in Australia and Aotearoa/New Zealand: Studies in Popular Music. Routledge. p. 72. ISBN 978-1-317-27047-8.
  21. ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ Cowley, Pip. "Lorde Q&A". V Music Australia. Archived from the original on 8 April 2014. Retrieved 16 December 2013.
  22. ↑ Cardy, Tom (10 May 2013). "NZ newest pop star". The Dominion Post. Archived from the original on 4 December 2013. Retrieved 27 June 2014.
  23. ↑ Fusilli, Jim (5 March 2014). "A Young Lorde's Royal Tour". The Wall Street Journal. Archived from the original on 9 October 2018.
  24. ↑ Thorne, Richard (October–November 2013). "Joel Little – Rings of the Lorde". NZ Musician. 17 (9). Archived from the original on 19 July 2018. Retrieved 1 June 2014.
  25. ↑ "From Devonport to diva: The story of Lorde so far". Stuff. 3 March 2017. Archived from the original on 9 October 2018. Retrieved 9 October 2018.
  26. ↑ "She's still our Lorde, say friends". Radio New Zealand. 28 January 2014. Archived from the original on 13 March 2014. Retrieved 13 March 2014.
  27. ↑ Cardy, Tom (10 May 2013). "Lorde: A Kiwi music mystery". Stuff. Archived from the original on 14 July 2014.
  28. ↑ "The Love Club EP". Hung Medien. Archived from the original on 10 September 2014. Retrieved 6 July 2014.
  29. ↑ Nippert, Matt (7 November 2014). "Birthday girl Lorde's earnings estimated at $11m-plus". The New Zealand Herald. Archived from the original on 30 July 2018.
  30. ↑ Newcomb, Tim (4 October 2013). "Lorde is Youngest Performer to Top Billboard Charts in 26 Years". Time. Archived from the original on 4 October 2013. Retrieved 27 December 2013.
  31. ↑ McIntyre, Hugh (13 June 2018). "There Are Now Over 20 Singles That Have Been Certified Diamond". Forbes. Archived from the original on 21 January 2019. Retrieved 21 January 2019.
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ ۳۲٫۲ "Grammys 2014: Winners list". CNN. 27 January 2014. Archived from the original on 15 April 2014. Retrieved 25 May 2014.
  33. ↑ Roxborough, Scott (27 March 2014). "Lorde's Boyfriend on Singer's accomplishments: 'I Couldn't Be Prouder'". Billboard. Archived from the original on 31 August 2014. Retrieved 9 September 2014.
    "Reports: Lorde has split from her boyfriend James Lowe after three years". Stuff. 19 January 2016. Archived from the original on 17 March 2018. Retrieved 14 March 2018.
  34. ↑ Dietz, Jason (4 December 2013). "Music Critic Top 10 Lists". Metacritic. Archived from the original on 23 January 2018. Retrieved 8 January 2018.
  35. ↑ Zoladz, Lindsay (3 October 2013). "Lorde: Pure Heroine | Album Reviews". Pitchfork. Archived from the original on 19 December 2013. Retrieved 8 September 2014.
    Battan, Carrie (26 June 2017). "On 'Melodrama', Lorde Learns How Messy Adulthood Can Be". The New Yorker. Archived from the original on 24 October 2017. Retrieved 1 February 2019.
    Zadeh, Joe (11 October 2013). "Lorde – Pure Heroine | Reviews". Clash. Archived from the original on 17 December 2013. Retrieved 10 March 2014.
  36. ↑ Caulfield, Keith (28 February 2014). "Lorde's 'Pure Heroine' Hits 1 Million in Sales". Billboard. Archived from the original on 4 March 2014.
  37. ↑ Shah, Neil (9 May 2017). "Lorde Wonders How Much Fame Is Enough". The Wall Street Journal. Archived from the original on 18 December 2018. Retrieved 21 January 2019.
  38. ↑ "NZ Top 40 Singles Chart". Recorded Music NZ. Archived from the original on 19 October 2013. Retrieved 14 January 2014.
  39. ↑ Trust, Gary (26 February 2014). "Pharrell Williams' 'Happy' Hits No. 1 On Hot 100". Billboard. Archived from the original on 28 February 2014. Retrieved 27 February 2014.
  40. ↑ Cantor, Brian (1 March 2014). "Lorde's 'Glory and Gore' Confirmed As Next Single". Headline Planet. Archived from the original on 19 April 2021. Retrieved 28 January 2019.
  41. ↑ Hampp, Andrew (12 November 2013). "Lorde Signs $2.5 Million Deal with Songs Music Publishing: Inside the Lengthy Bidding War". Billboard. Archived from the original on 13 November 2013. Retrieved 14 November 2013.
  42. ↑ "Hunger Games: Catching Fire soundtrack features Coldplay, Lorde and Christina Aguilera". The Daily Telegraph. 12 November 2013. Archived from the original on 9 February 2019. Retrieved 8 February 2019.
  43. ↑ Metcalfe, Mark (12 November 2013). "Lorde, 17 | The 16 Most Influential Teens of 2013". Time. Archived from the original on 12 November 2013. Retrieved 9 September 2013.
  44. ↑ "The 25 Most Influential Teens of 2014". Time. 13 October 2014. Archived from the original on 4 January 2015. Retrieved 25 October 2014.
  45. ↑ "Lorde, 17". Forbes. Archived from the original on 25 October 2014. Retrieved 9 September 2014.
  46. ↑ Lipshutz, Jason (25 September 2013). "6. Lorde: 21 Under 21 (2013)". Billboard. Archived from the original on 2 April 2019. Retrieved 17 March 2019.
  47. ↑ Lipshutz, Jason (10 September 2014). "1. Lorde: 21 Under 21 (2014)". Billboard. Archived from the original on 2 April 2019. Retrieved 17 March 2019.
  48. ↑ Partridge, Kenneth (30 October 2015). "Billboard's 21 Under 21 2015: Music's Hottest Young Stars". Billboard. Archived from the original on 30 March 2019. Retrieved 17 March 2019.
  49. ↑ Zuel, Bernard (3 February 2014). "Laneway Festival in Sydney gave us Lorde and felt just right". The Sydney Morning Herald. Archived from the original on 3 February 2014.
  50. ↑ "Esta pasando. Lo estas viendo" (به اسپانیایی). CNN. 1 November 2013. Archived from the original on 2 November 2013.
  51. ↑ "Lorde joins Lollapalooza line-up". The New Zealand Herald. 27 March 2014. Archived from the original on 10 September 2014. Retrieved 9 September 2014.
  52. ↑ Ugwu, Reggie (8 April 2014). "Lollapalooza Brazil 2014: Phoenix, Arcade Fire, Lorde Rock São Paulo". Billboard. Archived from the original on 11 April 2014. Retrieved 17 April 2014.
  53. ↑ Ugwu, Reggie (14 April 2014). "Coachella 2014: Lorde Makes Desert Debut". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 19 April 2014. Retrieved 17 April 2014.
  54. ↑ Lipshutz, Jason (16 December 2013). "Lorde Announces North American Tour Dates". Billboard. Archived from the original on 27 August 2014. Retrieved 9 September 2014.
  55. ↑ "Nirvana Joined By Joan Jett, Kim Gordon, St. Vincent, Lorde at Rock Hall Ceremony". Billboard. 11 April 2014. Archived from the original on 28 April 2014. Retrieved 9 May 2014.
  56. ↑ Coplan, Chris (26 April 2014). "Dave Grohl on Lorde: she represents the 'Nirvana aesthetic' amid 'all that stripper pop'". Consequence of Sound. Archived from the original on 20 February 2019. Retrieved 19 February 2019.
  57. ↑ Dionne, Zach (21 October 2014). "Lorde's 'Hunger Games: Mockingjay, Pt. 1' Soundtrack to Feature Kanye West, Chvrches, Charli XCX". Billboard. Archived from the original on 24 October 2014. Retrieved 26 October 2014.
  58. ↑ ۵۸٫۰ ۵۸٫۱ Lynch, Joe (11 December 2014). "2015 Golden Globe Nominees: Lorde, Lana Del Rey, Trent Reznor & More". Billboard. Archived from the original on 6 January 2015. Retrieved 13 December 2014.
  59. ↑ Cragg, Michael (27 September 2015). "Disclosure: Caracal review – dance duo's second is saved by the guests". The Guardian. Archived from the original on 22 June 2016. Retrieved 21 January 2019.
  60. ↑ "Lorde pays $2.84m for her city villa". The New Zealand Herald. 16 January 2016. Archived from the original on 10 September 2017. Retrieved 8 July 2017.
  61. ↑ "David Bowie's son thanks Brits for 'beautiful' tribute by Lorde". The Guardian. 25 February 2016. Archived from the original on 29 February 2016. Retrieved 29 February 2016.
  62. ↑ "David Bowie saw Lorde as 'the future of music'". The Guardian. 22 March 2016. Archived from the original on 22 September 2018. Retrieved 23 February 2019.
  63. ↑ Lynch, Joe (10 June 2016). "Lorde Returns! Hear 'Heartlines,' the Song She Co-Wrote With Broods". Billboard. Archived from the original on 23 November 2018. Retrieved 21 January 2019.
  64. ↑ Savage, Mark (2 March 2017). "All you need to know about Lorde's new single, Green Light". BBC News. Archived from the original on 25 March 2017. Retrieved 2 March 2017.
  65. ↑ "Pazz & Jop: It's Kendrick's and Cardi's World. We're All Just Living in It". The Village Voice. 22 January 2018. Archived from the original on 26 January 2021. Retrieved 10 February 2018.
    "Best Songs of the Year 2017". NME. 27 November 2017. Archived from the original on 1 December 2017. Retrieved 4 December 2017.
    Beaumont-Thomas, Ben (4 December 2017). "The top 100 tracks of 2017". The Guardian. Archived from the original on 4 December 2017. Retrieved 1 February 2019.
  66. ↑ "Lorde – Green Light". Hung Medien. Archived from the original on 20 February 2019. Retrieved 20 February 2019.
    "Lorde – Green Light Chart History – Canadian Hot 100". Billboard. Archived from the original on 20 February 2019. Retrieved 20 February 2019.
  67. ↑ Geslani, Michelle (31 March 2017). "Bleachers and Lorde link up on new song 'Don't Take the Money' — listen". Consequence of Sound. Archived from the original on 30 December 2017. Retrieved 29 December 2018.
  68. ↑ Legaspi, Althea (14 April 2017). "Jack Antonoff Details Bleachers' 'Gone Now' LP". Rolling Stone. Archived from the original on 10 April 2019. Retrieved 17 March 2019.
  69. ↑ ۶۹٫۰ ۶۹٫۱ ۶۹٫۲ ۶۹٫۳ ۶۹٫۴ Weiner, Jonah (12 April 2017). "The Return of Lorde". نیویورک تایمز. Archived from the original on 21 June 2017. Retrieved 3 February 2019.
  70. ↑ Valenti, Lauren (5 June 2014). "Why Lorde's Next Album Will Be 'Totally Different'". Marie Claire. Archived from the original on 29 June 2016.
  71. ↑ "Best of 2017: Music Critic Top 10 Lists". Metacritic. Archived from the original on 18 January 2021. Retrieved 21 January 2019.
  72. ↑ Caulfield, Keith (25 June 2017). "Lorde Earns First No. 1 Album on Billboard 200 Chart With 'Melodrama'". Billboard. Archived from the original on 26 June 2017.
  73. ↑ "Lorde Chart History – Canadian Albums". Billboard. Archived from the original on 15 July 2019. Retrieved 21 January 2019.
    "Charts.org.nz – Lorde – Melodrama". Hung Medien. Archived from the original on 20 August 2019. Retrieved 21 January 2019.
  74. ↑ Lamarre, Carl (28 January 2018). "Bruno Mars Completes His Big Night by Winning Album of the Year for '24K Magic' at the 2018 Grammy Awards". Billboard. Archived from the original on 19 March 2018.
  75. ↑ Kim, Michelle (13 September 2017). "Lorde Announces New SZA-Featuring "Homemade Dynamite" Remix". Pitchfork. Archived from the original on 14 September 2017. Retrieved 13 September 2017.
  76. ↑ Barr, Natalia (8 June 2017). "Lorde Announces Melodrama World Tour, New Song Due Out at Midnight". Paste. Archived from the original on 5 August 2017. Retrieved 9 December 2017.
  77. ↑ Stubblebine, Allison (4 October 2017). "Lorde Reveals Run the Jewels, Mitski & Tove Styrke as Support for Melodrama Tour in North America". Billboard. Archived from the original on 26 May 2018. Retrieved 30 May 2018.
  78. ↑ Beaumont, Peter (25 December 2017). "Lorde cancels Israel concert after pro-Palestinian campaign". The Guardian. Archived from the original on 27 December 2017. Retrieved 27 December 2017.
  79. ↑ Kreps, Daniel (24 December 2017). "Lorde Cancels Tel Aviv Concert After Calls to Boycott Israel". Rolling Stone. Archived from the original on 27 August 2018.
  80. ↑ "Lorde's artistic right to cancel gig in Tel Aviv". The Guardian. 5 January 2018. Archived from the original on 9 January 2018. Retrieved 10 January 2018.
  81. ↑ "Lorde called a bigot over cancelled Israel concert in full-page Washington Post ad". The Guardian. 1 January 2018. Archived from the original on 1 January 2018. Retrieved 1 January 2018.
  82. ↑ "21 Under 21 2017: Music's Next Generation". Billboard. 28 September 2017. Archived from the original on 9 February 2018. Retrieved 17 March 2019.
  83. ↑ "Forbes 30 Under 30 Asia: Entertainment and Sports". Forbes. Archived from the original on 17 April 2017. Retrieved 5 January 2021.
  84. ↑ Lewis, Isobel (20 May 2020). "Lorde updates fans on third album release in lengthy email". The Independent. Archived from the original on 25 November 2020. Retrieved 25 November 2020.
  85. ↑ Bruce, Jasper (24 November 2020). "Lorde to release 100-page photo album documenting Antarctica trip". NME. Archived from the original on 25 November 2020. Retrieved 25 November 2020.
  86. ↑ Cinquemani, Sal (19 August 2021). "Review: With Solar Power, Lorde Unplugs by Tapping into the World Around Her". Slant. Retrieved 19 August 2021.
  87. ↑ Willman, Chris (20 August 2021). "Lorde's 'Solar Power' Finds a Once-Dark Star Tripping the Daylight Fantastic: Album Review". Variety (به انگلیسی). Retrieved 20 August 2021.
  88. ↑ Mitchell, Matt (20 August 2021). "Lorde's Solar Power Is a Feel-Good Flex That Rebels Against the Traditions of Contemporary Pop". Paste (به انگلیسی). Retrieved 20 August 2021.
  89. ↑ Collins, Simon (20 August 2021). "Lorde's new album Solar Power divides critics, earning both rave and negative reviews". The West Australian (به انگلیسی). Retrieved 20 August 2021.
  90. ↑ Moore, Sam (20 August 2021). "Lorde – Solar Power reviews: Critics torn over the year's most divisive album". The Independent. Retrieved 20 August 2021.
  91. ↑ Gallagher, Alex (20 July 2021). "Lorde's new single 'Stoned at the Nail Salon' is arriving tomorrow". NME. Archived from the original on 21 July 2021. Retrieved 21 July 2021.
  92. ↑ Gallagher, Alex (16 August 2021). "Lorde announces new single 'Mood Ring' will arrive this week". NME. Archived from the original on 16 August 2021. Retrieved 1 September 2021.
  93. ↑ "Review: New Zealand popstar Lorde's Solar Power tour wraps up in Perth" (به انگلیسی). The West Australian. 2023-03-19. Retrieved 2023-04-18.
  94. ↑ Skinner, Tom (28 March 2023). "Lorde teases fans about new music". NME. Retrieved 17 April 2023.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  95. ↑ ۹۵٫۰ ۹۵٫۱ Michelson, Noah (24 July 2013). "Lorde, 16-Year-Old New Zealand Musician, Talks 'Royals' Video, Feminism And More". HuffPost. Archived from the original on 14 February 2014. Retrieved 30 January 2014.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  96. ↑ ۹۶٫۰ ۹۶٫۱ Lachno, James (11 September 2013). "Lorde – New Music". The Daily Telegraph. Archived from the original on 16 September 2013. Retrieved 14 September 2013.
  97. ↑ Lorde (20 August 2013). "Lorde In-Studio with Kennedy" (Interview). Interviewed by Lisa Kennedy Montgomery. KYSR. 2:58. Archived from the original on 27 November 2013. Retrieved 9 November 2013.
  98. ↑ Julie Naughton and Pete Born (20 May 2014). "Lorde on Influences – and Cosmetics". Women's Wear Daily. Archived from the original on 7 December 2015. Retrieved 27 November 2015.
  99. ↑ Lewis, Casey (19 July 2013). "Get to Know Lorde, the 16-Year-Old Pop Star Everyone's Talking About". تین وگ. Archived from the original on 14 July 2014. Retrieved 6 July 2014.
  100. ↑ Simpson, Leah (5 November 2013). "Lorde 'I relate to Kanye West and I feel intimidated by teenage girls'". Digital Spy. Archived from the original on 7 November 2013. Retrieved 5 November 2013.
  101. ↑ "Lorde reveals David Bowie was inspiration for second album as new single Green Light released". The Daily Telegraph. 3 March 2017. Archived from the original on 18 March 2018. Retrieved 21 February 2019.
  102. ↑ Boardman, Madeline (16 January 2014). "Lorde On Her Inspirations, Style, And Rise To Fame". HuffPost. Archived from the original on 26 November 2014.
  103. ↑ ۱۰۳٫۰ ۱۰۳٫۱ ۱۰۳٫۲ ۱۰۳٫۳ Selby, Jenn (28 October 2013). "Lorde Royals Pure Heroine Interview". گلامور (مجله). Archived from the original on 8 May 2020. Retrieved 16 December 2013.
  104. ↑ ۱۰۴٫۰ ۱۰۴٫۱ Lorde (18 September 2013). "ZMTV – Lorde Interview (Polly Speaks to Lorde Before The iHeartRadio NZ Launch)" (Interview). Interviewed by Polly Gillespie. ZM. 2:18. Archived from the original on 15 October 2013. Retrieved 9 November 2013.
  105. ↑ ۱۰۵٫۰ ۱۰۵٫۱ ۱۰۵٫۲ Shaffer, Claire (24 June 2017). "The Influences on Lorde's 'Melodrama': Frank Ocean, Robyn, Bowie and 10 Other Artists Who Shaped Its Sound". نیوزویک. Archived from the original on 6 September 2017. Retrieved 23 February 2018.
  106. ↑ Lang, Cady (31 August 2017). "Lorde Says Rihanna Inspired One of the Most Emotional Tracks on Her Latest Album". Time. Archived from the original on 3 June 2021. Retrieved 21 April 2021.
  107. ↑ Cook-Wilson, Winston (5 April 2017). "Lorde Reveals 'Green Light' Was Inspired by Florence + the Machine on Tavi Gevinson's 'Rookie' Podcast". Billboard. Archived from the original on 21 April 2021. Retrieved 21 April 2021.
  108. ↑ ۱۰۸٫۰ ۱۰۸٫۱ ۱۰۸٫۲ ۱۰۸٫۳ ۱۰۸٫۴ Mackay, Emily (16 June 2017). "Lorde talks fame, growing up and her new album 'Melodrama' – NME". NME. Archived from the original on 18 June 2017. Retrieved 19 June 2017.
  109. ↑ Lamont, Tom (17 June 2017). "Lorde: 'I want to be Leonard Cohen. I want to be Joni Mitchell'". The Guardian. Archived from the original on 23 February 2018. Retrieved 23 February 2018.
  110. ↑ Lipshutz, Jason (7 May 2015). "Lorde Uses Robyn's 'Dancing On My Own' as Studio Inspiration". Billboard. Archived from the original on 12 May 2018. Retrieved 23 February 2018.
  111. ↑ ۱۱۱٫۰ ۱۱۱٫۱ Tourous, Cyrena (31 August 2018). "Lorde Is The 21st Century's Author Of Adolescent Evolution". NPR. Archived from the original on 2 September 2018. Retrieved 21 January 2018.
    Morris, Alex (15 May 2017). "Lorde's Growing Pains: How Pop's Favorite Outsider Wrote Her Next Chapter". Rolling Stone. Archived from the original on 16 September 2018. Retrieved 14 December 2018.
  112. ↑ "50 Best Songs of 2013: No. 15 – Lorde: 'Royals'". Spin. Archived from the original on 27 June 2015. Retrieved 10 June 2013.
  113. ↑ ۱۱۳٫۰ ۱۱۳٫۱ Hadusek, Jon (30 September 2013). "Lorde – Pure Heroine | Album Review". Consequence of Sound. Archived from the original on 30 December 2017. Retrieved 3 February 2019.
  114. ↑ Waters, Cara (26 November 2017). "Lorde review: Modern, unconventional pop at its best". The Sydney Morning Herald. Archived from the original on 9 October 2020. Retrieved 13 September 2020.
    Bream, Jon (23 March 2018). "Lorde salutes Prince at St. Paul show and gushes about His Royal Badness". Star Tribune. Archived from the original on 15 January 2021. Retrieved 13 September 2020.
  115. ↑ Thomas Erlewine, Stephen. "Lorde Biography". AllMusic. Archived from the original on 21 January 2019. Retrieved 21 January 2019.
  116. ↑ Mitchell, Tony (2018). "Lorde's Auckland: Stepping Out of "the Bubble"". Made in Australia and Aotearoa/New Zealand Studies in Popular Music: Ch. 3.
  117. ↑ Wheeler, Brad (7 October 2013). "In an age of manufactured stars, Lorde is a refreshing change". گلوب اند میل. Archived from the original on 8 October 2013. Retrieved 3 February 2019.
  118. ↑ ۱۱۸٫۰ ۱۱۸٫۱ Sawdey, Evan (10 October 2013). "Lorde: Pure Heroine". پاپ‌مترز. Archived from the original on 3 January 2018. Retrieved 21 January 2019.
  119. ↑ "Lorde". Pitchfork. Archived from the original on 14 January 2019. Retrieved 4 February 2019. Melodrama [...] told the story of a single party, and advanced her indie-pop sound into synesthetic revelry
  120. ↑ Mahoney, Stan (8 July 2014). "Lorde review – voice of the generation, with a dash of gold lamé and confetti". The Guardian. Archived from the original on 19 August 2014. Retrieved 27 August 2014.
  121. ↑ Maine, Sammy (28 October 2013). "Album Review: Lorde – Pure Heroine". دراوند این ساوند. Archived from the original on 17 July 2014. Retrieved 1 February 2019.
  122. ↑ Weiss, Dan (19 June 2017). "Lorde – Melodrama". Consequence of Sound. Archived from the original on 5 January 2018.
    Empire, Kitty (18 June 2017). "Lorde: Melodrama review – maximum overwrought". The Guardian. Archived from the original on 23 December 2017.
  123. ↑ Johnston, Maura (March 2, 2017). "Review Lorde: Green Light review – comeback track signals new dance diva direction". The Guardian. Retrieved April 15, 2023.
  124. ↑ Yarborough, Chuck (September 17, 2014). "Lorde really is 17, but the New Zealand singer-songwriter who plays Jacobs Pavilion has an old soul". The Plain Dealer. Retrieved April 15, 2023.
  125. ↑ Ryzik, Melena (20 May 2014). "Mutual Admiration, Across the Sea, Across the Years". The New York Times. Archived from the original on 13 May 2017. Retrieved 16 June 2014.
    Darwin, Liza (27 June 2013). "Meet Lorde: She's a Talented Teenage Badass". Vice. Archived from the original on 28 October 2013. Retrieved 16 December 2013.
  126. ↑ Lipshutz, Jason (25 September 2013). "Lorde, 'Pure Heroine' Track-By-Track Review". Billboard. Archived from the original on 11 December 2013. Retrieved 9 September 2014.
  127. ↑ Rasilla, Azucena (14 March 2018). "Review: At the Oracle Arena Last Night, Lorde Gave Fans What They've Been Waiting For". East Bay Express. Archived from the original on 20 October 2020. Retrieved 5 May 2020.
  128. ↑ Wright, Daniel (28 September 2017). "Lorde at Alexandra Palace, London, review: Artist performs her clever, danceable pop at a perfect live show". The Independent. Archived from the original on 28 December 2017. Retrieved 5 May 2020.
  129. ↑ Loughrey, Clarisse (28 November 2018). "Lorde is teaching herself piano for her new album". The Independent. Archived from the original on 8 November 2020. Retrieved 3 May 2020.
  130. ↑ Witmer, Phil (3 March 2017). "Here's the Music Theory Behind Why Lorde's Songwriting Is Objectively Kickass". Vice. Archived from the original on 6 January 2018. Retrieved 5 January 2018.
  131. ↑ Lorde (2013). Lyrical Influences (VEVO LIFT): Brought to You By McDonald's (video). VEVO/YouTube. Event occurs at 1:49. Archived from the original on 14 November 2021. Retrieved 22 November 2013. I think my writing process with 'Tennis Court' was quite different to how I normally write. Generally, I will have a lyric forming before I go into the studio. But with this one, we wrote the music and beat before we wrote anything lyrically.
  132. ↑ Weber, Lindsey (19 August 2013). "Lorde 101: Who Is This 16-Year-Old New Zealand Singer Everyone's Talking About?". New York. Archived from the original on 21 August 2013. Retrieved 3 February 2019.
  133. ↑ Harvey, Sarah (29 December 2013). "Lorde keeps it real about sex appeal". Stuff. Archived from the original on 13 October 2014. Retrieved 3 February 2019.
  134. ↑ "Lorde says sex on stage the next step for pop stars". The New Zealand Herald. 4 November 2013. Archived from the original on 29 November 2014. Retrieved 17 November 2014.
  135. ↑ Overell, Rosemary (31 January 2014). "Lorde makes feminism a class issue". The New Zealand Herald. Archived from the original on 31 January 2014. Retrieved 6 July 2014.
  136. ↑ Defebaugh, William (16 December 2013). "Praise the Lorde". V. Archived from the original on 9 October 2018. Retrieved 9 October 2018.
  137. ↑ Palathingal, George (22 November 2017). "Lorde review: Star shines under the burden of expectation". The Sydney Morning Herald. Archived from the original on 3 February 2019. Retrieved 3 February 2019.
  138. ↑ Trust, Gary (11 October 2013). "Lorde, HAIM Bring Girl Power To Alternative". Billboard. Archived from the original on 24 June 2018. Retrieved 3 June 2018.
  139. ↑ Christgau, Robert. "Lorde". Robert Christgau Consumer Guide. Archived from the original on 3 July 2018.
  140. ↑ Caramanica, Jon (30 August 2015). "In Lorde's Wake, a Groundswell of Female Rebels in Pop". The New York Times. Archived from the original on 30 November 2018. Retrieved 3 February 2019.
  141. ↑ Kornhaber, Spencer (2 September 2020). "How Pop Music's Teenage Dream Ended". The Atlantic. Archived from the original on 13 October 2020. Retrieved 13 October 2020.
    Hunt, Elle (12 February 2018). "How Lorde and Jack Antonoff changed pop music". Stuff. Archived from the original on 27 May 2018. Retrieved 15 October 2020.
  142. ↑ Shah, Neil (7 July 2018). "Pop Music Makes Way for the Post-Diva Star". The Wall Street Journal. Archived from the original on 26 September 2020. Retrieved 6 September 2020.
    Nierenberg, Jacob (27 September 2019). "'Pure Heroine': How Lorde Gave Pop Music a Shot in the Arm". uDiscover Music. Archived from the original on 20 September 2020. Retrieved 6 September 2020.
  143. ↑ Lorusso, Marissa (20 November 2018). "Turning the Tables: Your List Of The 21st Century's Most Influential Women Musicians". NPR. Archived from the original on 14 December 2018. Retrieved 14 December 2018.
  144. ↑ Aniftos, Rania (28 April 2020). "Here's What Finneas Thinks When People Ask About 'The Next Billie Eilish'". Billboard. Archived from the original on 30 April 2020. Retrieved 20 August 2022.
  145. ↑ Dunn, Frankie (14 January 2021). "Olivia Rodrigo on heartbreak, Taylor Swift and her TV obsession". i-D. Archived from the original on 14 January 2021. Retrieved 20 August 2022.
  146. ↑ "Sabrina Carpenter – TOP Magazine (Live)", یوتیوب (به انگلیسی), 22 July 2019, retrieved 20 August 2020{{citation}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  147. ↑ Greenwood, Douglas (20 March 2020). "Conan Gray on TikTok, Lorde and his new record Kid Krow". i-D (به انگلیسی). Retrieved 20 August 2022.
  148. ↑ "Troye Sivan – Fans, Favorites + Fangirling". PopCrush. 8 September 2015. Retrieved 20 August 2020.
  149. ↑ Newshub Staff (14 March 2017). "Lorde hits back at critics of her SNL dance". Newshub. Archived from the original on 9 February 2018. Retrieved 8 February 2018.
    Rosen, Christopher (10 September 2017). "Lorde defends controversial VMAs performance". Entertainment Weekly. Archived from the original on 9 February 2018. Retrieved 8 February 2018.
    Meltzer, Marisa (7 February 2014). "For a Power Girl, Cheers and Disses". The New York Times. Archived from the original on 7 February 2018. Retrieved 8 February 2018.
    McCluskey, Megan (14 March 2017). "Lorde Hits Back at Criticism of Her Saturday Night Live Dancing". Time. Archived from the original on 18 February 2019. Retrieved 18 February 2019.
  150. ↑ Cliff, Aimee (25 April 2017). "Why Lorde Is A Great Dancer". The Fader. Archived from the original on 9 February 2018. Retrieved 8 February 2018.
  151. ↑ Payne, Chris (9 October 2014). "Watch Lorde Return to 'South Park' & See Her Reaction". Billboard. Retrieved 3 February 2019.{{cite magazine}}: نگهداری CS1: url-status (link)
    Young, Alex (4 December 2014). "South Park mocks music industry with Lorde and Tupac holograms – watch". Consequence of Sound. Retrieved 3 February 2019.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  152. ↑ "Lorde features on Typhoon Haiyan charity album". 3News. 26 November 2013. Archived from the original on 6 July 2014.
  153. ↑ Hunt, Elle (11 September 2015). "Lorde, Flight of the Conchords, Peter Jackson and All Blacks record charity song". The Guardian. Archived from the original on 29 July 2019. Retrieved 10 September 2020.
  154. ↑ "Kate Bush and Lorde feature on birthday album for Dalai Lama". The Daily Telegraph. 2 July 2015. Archived from the original on 20 January 2021. Retrieved 10 September 2020.
  155. ↑ Kaufman, Gil (30 June 2016). "Lorde Makes Big Donation to New Zealand Children's Charity". Billboard. Archived from the original on 11 June 2020. Retrieved 10 September 2020.
  156. ↑ "Lorde donates $5000 to Starship Children's Hospital". Newshub. 24 June 2018. Archived from the original on 8 October 2020. Retrieved 10 September 2020.
  157. ↑ "Lorde becomes patron of MusicHelps, a musical charity helping Kiwis in need". Newshub. 7 November 2018. Archived from the original on 13 June 2019. Retrieved 23 May 2019.
  158. ↑ "Lorde wins big at 2013 NZ Music Awards". 3 News. 21 November 2013. Archived from the original on 2 December 2013. Retrieved 21 November 2013.
  159. ↑ Jenkins, Lydia (16 October 2013). "Lorde's Royals wins APRA Silver Scroll award". The New Zealand Herald. Archived from the original on 24 October 2013. Retrieved 15 October 2013.
  160. ↑ "60th Annual Grammy Awards". National Academy of Recording Arts and Sciences. Archived from the original on 28 November 2017. Retrieved 3 February 2019.
  161. ↑ Mokoena, Tshepo (19 February 2014). "Lorde wins international female solo artist award at 2014 Brits". The Guardian. Archived from the original on 27 February 2014. Retrieved 19 February 2014.
    Beaumont-Thomas, Ben (13 January 2018). "Brit awards nominations 2018: Dua Lipa beats Ed Sheeran with five". The Guardian. Archived from the original on 13 January 2018. Retrieved 13 January 2018.
  162. ↑ "Billboard Music Awards 2014: Full Winners List". Billboard. 18 May 2014. Archived from the original on 25 May 2014. Retrieved 22 September 2014.
    Flaster, Craig (24 August 2014). "Lorde Becomes First Female Artist To Win Best Rock Video VMA". MTV News. Archived from the original on 14 September 2014. Retrieved 22 September 2014.
    "World Music Awards 2014: Full list of winners". Viasat 1. Archived from the original on 3 June 2014. Retrieved 8 August 2014.
  163. ↑ "Lorde: 'I am basically a witch'". The Daily Telegraph. 3 June 2017. Archived from the original on 9 February 2019. Retrieved 8 February 2019.
  164. ↑ "Gold and Platinum: Top Artists (Digital Singles)". Recording Industry Association of America. Archived from the original on 26 January 2016. Retrieved 28 September 2019.
  165. ↑ Moore, Sam (12 March 2017). "Watch Lorde get drowned out by male feminists in SNL sketch". NME. Archived from the original on 19 April 2021. Retrieved 22 August 2020.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=لرد_(خواننده)&oldid=40223968»