پرش به محتوا

مشترک‌المنافع فیلیپین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Commonwealth of the Philippines
Commonwealth de Filipinas (زبان اسپانیایی در فیلیپین)
Komonwelt ng Pilipinas
Malasariling Pamahalaan ng Pilipinas (زبان تاگالوگ)

مشترک‌المنافع فیلیپین
۱۹۳۵–۱۹۴۲
1942–1945: Government-in-Exile
۱۹۴۵–۱۹۴۶
سرود: سرود ملی فیلیپین
("Lupang Hinirang")
محل فیلیپین در جنوب شرق آسیا.
محل فیلیپین در جنوب شرق آسیا.
وضعیتمشترک‌المنافع و تحت‌الحمایه ایالات متحده آمریکا (۱۹۳۵–۱۹۴۶)
Government-in-Exile (۱۹۴۲–۱۹۴۵)
پایتختمانیل[الف]
زبان(های) رسمی
National languageزبان تاگالوگ[۳]
حکومتقدرت‌سپاری نظام ریاستی جمهوری قلمروی وابسته
President 
• ۱۹۳۵–۱۹۴۴
مانوئل کوئزون
• ۱۹۴۴–۱۹۴۶
سرجیو اوسمنیا
• ۱۹۴۶
مانوئل روکساس
High Commissioner 
• ۱۹۳۵–۱۹۳۷
Frank Murphy
• ۱۹۳۷–۱۹۳۹
Paul V. McNutt
• ۱۹۳۹–۱۹۴۲
Francis Bowes Sayre
• ۱۹۴۲–۱۹۴۵ (در تبعید)
Harold L. Ickes
• ۱۹۴۵–۱۹۴۶
Paul V. McNutt
Vice President 
• ۱۹۳۵–۱۹۴۴
سرجیو اوسمنیا
• ۱۹۴۶
الپیدیو کوئیرینو
قوه مقننه
دوره تاریخیدوره میان‌دوجنگ، جنگ جهانی دوم
نوامبر ۱۵ ۱۹۳۵
۱۲ مارس ۱۹۴۲
۲۷ فوریه ۱۹۴۵
۲۴ اکتبر ۱۹۴۵
ژوئیه ۴, ۱۹۴۶
۲۲ اکتبر ۱۹۴۶
مساحت
۱۹۳۹۳۴۳٬۳۸۵٫۱ کیلومتر مربع (۱۳۲٬۵۸۱٫۷ مایل مربع)
جمعیت
• ۱۹۳۹
۱۶٬۰۰۰٬۳۰۳
واحد پولپزو فیلیپین
جهت رانندگیچپ (قبل از ۱۹۴۵)
راست (بعد از ۱۹۴۵)
پیشین
پسین
۱۹۳۵:
Insular Government of the Philippine Islands
۱۹۴۵:
Second Philippine Republic
۱۹۴۲:
Philippine Executive Commission
۱۹۴۶:
Third Philippine
Republic
امروز بخشی از فیلیپین
  1. Capital held by enemy forces between December 24, 1941 and February 27, 1945. Temporary capitals were

مشترک‌المنافع فیلیپین در طی دوره میان‌دوجنگ و جنگ جهانی دوم، به غیر از سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ که فیلیپین تحت اشغال کشور ژاپن درآمد و دولت در تبعید مشترک‌المنافع فیلیپین به استرالیا نقل مکان کرد، ارگان اداری حاکم فیلیپین بود.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. 1935 Constitution, Article XIII, section 3 "The National Assembly shall take steps toward the development and adoption of a common national language based on one of the existing native languages. Until otherwise provided by law, English and Spanish shall continue as official languages."
  2. Mair, Christian (2003). The politics of English as a world language: new horizons in postcolonial cultural studies. هلند: Rodopi. pp. 479–82. ISBN 978-90-420-0876-2. Retrieved February 17, 2011. 497 pp.
    Roger M. Thompson (January 1, 2003). Filipino English and Taglish: Language Switching from Multiple Perspectives. John Benjamins Publishing. pp. 27–29. ISBN 90-272-4891-5. Retrieved April 15, 2017.
    Christian Mair (January 1, 2003). The Politics of English as a World Language: New Horizons in Postcolonial Cultural Studies. Rodopi. p. 480. ISBN 90-420-0876-8. Retrieved April 15, 2017.
    Antonio L. Rappa; Lionel Wee Hock An (February 23, 2006). Language Policy and Modernity in Southeast Asia: Malaysia, the Philippines, Singapore, and Thailand. Springer Science & Business Media. p. 68. ISBN 978-1-4020-4510-3. Retrieved April 15, 2017.
  3. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام EO 134, 1937 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).