فیزیک نظری
فیزیک نظری، شاخه‌ای از فیزیک است که با مدل‌سازی ریاضی و انتزاع، به بررسی و توصیف پدیده‌های طبیعی می‌پردازد و آن‌ها را پیش‌بینی و قانون‌مند می‌کند. فیزیک نظری دربرابر فیزیک تجربی است، که با ابزارهای تجربی و آزمایش، پدیده‌ها را بررسی می‌کند.
پیش‌بینی‌های فیزیک نظری، باید از راه فیزیک تجربی، آزمایش‌پذیر باشند، گرچه گاهی نتایج پیش‌بینی برخی نظریه‌ها، مانند نظریه اَبَرریسمان، در عمل، قابل تجربه و محک‌زدن با دستاوردهای فناوری امروزه نیست.
در فیزیک نظری، مسائلی هست که در گذر زمان، مهم‌تر شده‌اند؛ بیشتر آن‌ها، از جمله مبانی مکانیک کوانتومی و نظریه میدان‌های کوانتومی و مبانی نسبیَت خاص و عام، گاه فیزیک نظری را تا بحران پیش برده‌اند. پاره‌ای از این مسائل، چنیند:
- موضعیت (Locality) در نظریه کوانتوم و نظریه میدان‌های کوانتومی[۱]
- بی‌نهایت‌ها و بازهنجارپذیری در نظریه میدان‌ها و ریسمان‌ها
- تئوری‌های بدیل در نسبیت و نظریه کوانتوم
- تلقی دیوید بوهم از نطریه کوانتوم و چالش او با نسبیت خاص
- چالش فیزیک نظری با پاره‌ای از مفاهیم کلاسیک فلسفی
- ذرات واسطه و مجازی در نظریه میدان‌های کوانتومی
- فاصله‌گرفتن فیزیک از مشاهدات (در نظریات جدید)
- انبساط جهان شتاب‌دار، یا همان انرژی تاریک
فیزیک‌دان‌های نظری
[ویرایش]از مشهورترین فیزیک‌دان‌های نظری درگذشته، می‌توان به این‌ها اشاره کرد:
*استیون واینبرگ
برخی از فیزیک‌دان‌های نظری نام‌دار زنده نیز این‌ها هستند:
شخصیت های داستانی که فیزیکدان نظری هستند
منابع
[ویرایش]- ↑ «Quantum non-locality based on finite-speed causal influences leads to superluminal signalling». Nature Physics. ۲۰۱۲.
