عصمت دولتشاهی

عصمت دولتشاهی
عصمت دولتشاهی
زاده	۱۲۸۴; کرمانشاه، ایران
درگذشته	۳ مرداد ۱۳۷۴ (۹۰ سال); بیمارستان دی، تهران
آرامگاه	قطعه ۳۷ ردیف ۹۱ شماره ۲۵ بهشت زهرا تهران
همسر(ان)	رضاشاه
فرزند(ان)	عبدالرضا پهلوی; احمدرضا پهلوی; محمودرضا پهلوی; فاطمه پهلوی; حمیدرضا پهلوی
دودمان	قاجاریه (با تولد); پهلوی (با ازدواج)
پدر	غلامعلی میرزا مجلل‌الدوله دولتشاهی
مادر	مُبتهج‌الدوله مُراد

عصمت‌الملوک دولتشاهی (۱۲۸۴ کرمانشاه – ۳ مرداد ۱۳۷۴ تهران) آخرین همسر رضاشاه بود.که نَسَبی قاجاری داشت. عصمت از نوادگان فتحعلی‌شاه قاجار بود و رضاشاه علاقه فراوانی به او داشت.

ازدواج با رضاشاه

رضاشاه از طریق امیرلشکر خدایارخان خدایاری با عصمت‌الملوک دولتشاهی دختر غلامعلی میرزا مجلل‌الدوله دولتشاهی که بعدها از سوی رضا شاه به سمت ریاست تشریفات داخلی دربار پهلوی منصوب شد، آشنا گردید و پس‌از چندی وی را به عقد خود درآورد.

عصمت‌الملوک از سال ۱۳۰۲ تا تاج‌گذاری رضا شاه در سال ۱۳۰۵، سه فرزند به نام‌های عبدالرضا، احمدرضا، محمودرضا و سال‌های بعد دو فرزند دیگر با نام‌های فاطمه و حمیدرضا به دنیا آورد.

عصمت‌الملوک دولتشاهی به هنگام تبعید رضاشاه ، همراه وی به جزیره موریس رفت و پس از چند ماه به تهران بازگشت.

واقعه حرم فاطمه معصومه

وی در گفت و گو با مرتضی رسولی در این باره گفته است:

«شب عید نوروز سال ۱۳۰۶ برای زیارت به قم رفته بودیم دخترهای شاه شمس و اشرف هم با عده ای دیگر که اسمهاشان یادم نیست با ما بودند. بعد از زیارت قرار بود در قسمت بالای غرفه های رواق که بین حرم و ایوان قرار دارد چادرهای سیاه خود را با چادر سفید که همراه برده بردیم عوض کنیم همه این کار را با سرعت انجام دادند ولی من دقت و سرعت لازم را در این کار به کار نبردم؛ در نتیجه، مدتی بدون چادر یعنی بی حجاب شدم مشاهده این وضعیت از سوی آقایی که مشغول موعظه بود به شدت مورد اعتراض قرار گرفت بعد هم یکی از علما که در حرم مطهر حضور داشت در تأیید گفته های آن آقا مطالبی را عنوان کرد که نزدیک بود بلوایی بر پا شود. شاید همین شیخ محمد تقی بافقی که شما میگویید باشد. به هر حال، با کمک افراد شهربانی فوراً از حرم خارج شدیم و به منزل تولیت رفتیم مأموران شهربانی گزارش تند و تیزی از این واقعه به تهران مخابره کردند. رضا شاه به محض اینکه با خبر شد همراه با عده ای از صاحب منصبان نشون و نیروهای نظامی فوراً به قم حرکت کرد. آنچه بعداً شنیدیم این بود که شاه در نهایت عصبانیت وارد صحن مطهر شد و دستور داد شیخ را به پشت روی زمین دراز کنند و بعد هم با عصایی که در دست داشت پیاپی ضرباتی به او زد. در نتیجه این پیشامد شهر به هم خورد و چند روزی در قم حکومت نظامی برقرار شد. مدتی بعد مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری در ملاقاتی با شاه وساطت کرد و آن شیخ و عده دیگری که حبس بودند از زندان آزاد شدند.»^[۱]