پیش‌نویس:عباس مظاهری
عباس مظاهری در سال 1322 در روستائی به نام سرشگ در نطنز زاده شد.
در سال 1343 وارد دانشگاه شد اما تلاش های سیاسی اش را بسیار زود تر از
آن در سال های 39، 40 درکار با جبهه ملی و انجمن حجتیه (ضدبهائی) آغاز
کرده بود. وی در شورش کور 15 خرداد شرکت کرده بود و بسیار پیش از
آن در تظاهرات دانش آموزی 20 دیماه 1339 بسیار فعالانه شرکت کرده بود.
وی از جمله بنیان گذاران حزب ملل اسلامی بود که در سال 1341 پا گرفته بود.
در سال 1344 حزب ملل اسلامی در تور پلیس اطلاعات شهربانی افتاد و وی
دستگیروهمراه با گروه 55 نفربه اتهام رهبری حزب در دادگاه نظامی فرمایشی
«محاکمه» و به زندان ابد محکوم شد. پس از سی ماه در زندان های تهران برای
روحیه ی پرشورش ودرگیری با زندانبانان به زندان شهربانی زاهدان تبعید شد.
در این زندان با محمد چوپان زاده از گروه بیژن جزنی آشنا شد.
پس از زاهدان او را برای سه سال به سلول انفرادی زندان شهربانی زنجان
تبعید کردند. این زندان برای وی یک شکنجه روانی بود که پس از شکنجه های
پیشین تنی آغازگشته بود. انبوه تنهائی کشنده و کاهنده برای آن بود که شاید ساواک
بتواند از او برای خود مزدوری بسازد اما تلاش ساواک با ایستادگی دلیرانه او به
سنگ خورد و عباس مردانه در برابر آنها ایستاد و از آرمان هایش دفاع کرد.
پس از زنجان و شکست ساواک او را دوباره برای چهار ماه به تهران و سپس برای
پنج سال به زندان شهربانی مشهد تبعید کردند. او در مشهد پس از سالها پیگیری،
کنکاش وتلاش های فشرده و عرق ریزان فکری به دیگر شدن اندیشه اش رسید.
یعنی وی در سال 1353 در زندان به مارکسیسم رسید. این پی آمد بیش از پنج سال
تلاش ها، اندیشیدن و گفتگو با دوستان چپ در زندان که با چوپان زاده آغاز شده بود.
به گفته ی خودش این پیامد گفتگوهایش در زندان با لاجوردی و عسکراولادی و
خواندن کتاب ولایت فقیه در زندان هم بوده ست. عباس مظاهری که در 21 سالگی
به زندان رفته بود در سن 35 سالگی با قیام مردم پس از 4791 روز اسارت در
زندان های شاه در 21 آذر 1357 از زندان آزاد شد.