شیمی میزبان–مهمان
در شیمی فرامولکولی،[۲] شیمی میزبان–مهمان کمپلکس‌هایی را توصیف می‌کند که از دو یا چند مولکول یا یون تشکیل شده‌اند که در روابط ساختاری منحصر به فردی توسط نیروهایی غیر از پیوندهای کووالانسی کامل با هم نگه داشته شده‌اند. شیمی میزبان–مهمان شناخت مولکولی و برهمکنشهای ناشی از پیوند غیرکووالانسی را در بر می‌گیرد. پیوند غیرکووالانسی در حفظ ساختار سه بعدی مولکول‌های بزرگ مانند پروتئین‌ها، نقشی اساسی دارد و در بسیاری از فرآیندهای زیستی که در آن مولکول‌های بزرگ به‌طور خاص اما گذرا به یکدیگر متصل می‌شوند، نقش دارد.
برهمکنشهای غیرکووالانسی را می‌توان تقریباً به دو دسته تقسیم کرد، آن‌هایی که اثرالکترواستاتیکی در آن غالب است و آن‌هایی که اثر پراکندگی در آن غالب است. برخی از پیوندهای غیر کووالانسی عبارتند از: پیوند یونی، پیوند هیدروژنی، نیروهای واندروالسی و برهمکنشهای آبگریز.[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ Freeman, Wade A. (1984). "Structures of the p-xylylenediammonium chloride and calcium hydrogensulfate adducts of the cavitand 'cucurbituril', C36H36N24O12". Acta Crystallographica B. 40 (4): 382–387. doi:10.1107/S0108768184002354.
- ↑ Steed, Jonathan W.; Atwood, Jerry L. (2009). Supramolecular Chemistry (2nd. ed.). Wiley. p. 1002. ISBN 978-0-470-51234-0.
- ↑ Lodish, H.; Berk, A.; Kaiser, C. (2008). Molecular Cell Biology. ISBN 978-0-7167-7601-7.
شاخه‌های شیمی | |
|---|---|
| شیمی‌فیزیک | |
| شیمی آلی | |
| شیمی معدنی | |
| شیمی تجزیه | |
| دیگر | |
| همچنین ببینید | |
