از دوره زمامداری داریوش یکم هخامنشی، واحد سکه زرین هخامنشیان، «دریک» و واحد سکه سیمین، سیگل بود که آن را سیکل و شکل هم نوشته‌اند. یونانی‌ها این دو سکه را به‌ترتیب «دریک استاتر» و «دریک سیگلوی» می‌نامیدند.
هر بیست سیگل برابر با یک دریک ارزش داشت و استفاده از سیگل بیشتر در آسیای کوچک و یونان رواج داشت. این گونه سکه از عیار بسیار بالایی برخوردار بود و حدود ۹۰٪ درصد خلوص داشت.[۳]
