حسین لشگری
حسین لشگری | |
---|---|
زاده | ۲۰ اسفند ۱۳۳۱ ضیاءآباد ، تاکستان، استان قزوین |
درگذشته | ۱۹ مرداد ۱۳۸۸ (۵۶ سال) بیمارستان لاله، تهران ، ایران |
مدفن | |
وفاداری | نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران |
شاخه نظامی | نیروی هوایی شاهنشاهی ایران نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران |
درجه | سرتیپ |
یگان |
|
جنگها و عملیاتها | جنگ ایران و عراق |
همسر(ان) | منیژه لشگری |
فرزندان | علیاکبر لشگری |
حسین لشگری (زادهٔ ۲۰ اسفند ۱۳۳۱ ضیاء آبادِ تاکستان - درگذشتهٔ ۱۹ مرداد ۱۳۸۸ تهران) از خلبانهای نیروی هوایی ارتش بود،[۱] که چند روز پیش از آغاز رسمی جنگ ایران و عراق اسیر شد و پس از ۱۸ سال اسارت در عراق به ایران بازگشت. او اولین ایرانی اسیرشده و آخرین اسیر آزادشدهٔ جنگ ایران و عراق است که در مجموع طولانیترین مدت اسارت را در بین تمام اسیران این جنگ تحمل کرده است. پس از آزادی، سید علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، از او با عنوان «سید الاسراء» نام برد.[۲]
زندگینامه
[ویرایش]لشگری روز ۲۰ اسفند سال ۱۳۳۱ در شهر ضیاءآباد واقع در شهرستان تاکستان زاده شد. بعد از دریافت دیپلم، در سال ۱۳۵۰ برای انجام خدمت سربازی وارد لشکر ۷۷ خراسان ارتش شد. در سال ۱۳۵۱ به نیروی هوایی شاهنشاهی ایران وارد شد و در سال ۱۳۵۶ از دانشگاه خلبانی با درجهٔ ستواندومی فارغالتحصیل گردید.
دوران جنگ
[ویرایش]با شروع جنگ ایران و عراق پس از انجام ۱۲ مأموریت، سرانجام مجبور به ترک هواپیمایش که مورد اصابت موشک قرار گرفته بود، شد و در خاک عراق، به اسارت درآمد. دولت عراق مدعی بود هواپیمای وی ۱۹ شهریور ۵۹ و قبل از حمله عراق به خاک ایران ساقط شدهاست؛ لذا وی را بعنوان سند برجسته ای که نشانگر آغاز جنگ توسط ایران بود حتی پس از قطعنامه نگه داشت.
اسارت و آزادی
[ویرایش]وی از آغاز جنگ تا زمستان ۱۳۵۹ در سلول انفرادی بود و پس از آن در مدت ۸ سال با حدود ۶۰ نفر دیگر از همرزمان در یک سالن عمومی و دور از چشم صلیب سرخ جهانی نگهداری شد. پس از پذیرش قطعنامه او را از سایر اسرا جدا نمودند و قسمت دوم دوران اسارت وی نیز ۱۰ سال به طول انجامید. لشگری پس از ۱۶ سال اسارت به نیروهای صلیب سرخ معرفی شد و دو سال بعد در ۱۷ فروردین ۱۳۷۷ به ایران بازگشت.
با موافقت فرمانده کل قوا در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۳۷۸ درجهٔ نظامی وی به سرلشکری ارتقاء یافت.[۳]
او در مصاحبه با رسانههای جمعی در سال ۱۳۸۷ (همزمان با سالروز ورود آزادگان به ایران) گفت:[نیازمند منبع]
اعتقادات مذهبی و مکتبی سربازان ایرانی مهمترین عامل مقاومت آنها در مقابل فشارهای روحی، روانی و جسمی بعثیها بود. الان هریک از ما به عنوان نماینده جمهوری اسلامی در هر جای دنیا که باشیم باید با نوع نگرش و رفتارمان اذهان عمومی را نسبت به مسائل ایدئولوژیکی نظام روشن کنیم؛ لذا وقتی به اسارت دشمن درآمدیم با تأسی به سیره اهل بیت و به خصوص حضرت موسی بن جعفر، تمسک به دین و اهداف آن و بررسی و تفکر در آن خود را از گزند ترفندهای دشمن حفظ کردیم.
درگذشت
[ویرایش]حسین لشگری در بامداد روز دوشنبه ۱۹ مرداد ۱۳۸۸ در بیمارستان لاله تهران درگذشت. در پی مرگ او محمود احمدینژاد و میرحسین موسوی درگذشت او را تسلیت گفتند.[۴][۵] پیکر او پیش از ظهر چهارشنبه ۲۱ مرداد در ستاد نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در مراسمی تشییع شد.[۶]
پانویس
[ویرایش]- ↑ «زندگینامه: حسین لشکری (۱۳۳۱- ۱۳۸۸)». همشهری آنلاین. ۲۱ اسفند ۱۳۹۱.
- ↑ «زندگینامه امیر سرتیپ خلبان آزاده حسین لشکری». خبرگزاری مهر. دریافتشده در ۲۱ مرداد ۱۳۸۸.
- ↑ اعطای درجه سرلشکری به امیرالاسرای ایران بایگانیشده در ۱۸ فوریه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine خبرگزاری الف
- ↑ پیام تسلیت رئیسجمهوری به مناسبت شهادت «سید الاسرا» بایگانیشده در ۷ آوریل ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine ساجد
- ↑ «مهندس موسوی درگذشت امیر خلبان حسین لشکری از فرماندهان ارتش جمهوری اسلامی ایران را تسلیت گفت». قلمنیوز. دریافتشده در ۲۰ مرداد ۱۳۸۸.[پیوند مرده]
- ↑ «تشییع پیکر سرلشکر خلبان شهید لشکری». تابناک. بایگانیشده از اصلی در ۱۵ اوت ۲۰۰۹. دریافتشده در ۲۱ مرداد ۱۳۸۸.
منابع
[ویرایش]- قلمنیوز[پیوند مرده]، ۲۰ مرداد ۱۳۸۸.
- تابناک، ۲۱ مرداد ۱۳۸۸.
- زندگینامه امیر سرتیپ خلبان آزاده حسین لشکری، ۲۱ مرداد ۱۳۸۸.