پرش به محتوا

بیمارستان (نهاد تاریخی)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بیمارستان یک واژه فارسی است که در دوران شاهنشاهی ساسانیان در ایران و پس از آن در جهان اسلام برای «محلِ نگهداریِ بیماران» به کار می‌رفته‌است. بیمارستان‌ها تبدیل به نهادی شدند که نقش مهمی در گسترشِ علمِ پزشکی در دوران ساسانیان و سپس در جهان اسلامی ایفا کردند. زیرا بیمارستان‌ها دارای کتابخانه و داروخانه بودند و بسیاری از آنها به مراکز آموزش علمِ پزشکی تبدیل شده بودند.[۱]

واژه‌شناسی

[ویرایش]

در لغت، بیمارستان از واژه پهلوی «بیمار یا وِمار» و پسوند مکانِ «ستان» تشکیل شده‌است که به معنای «محل بیمار» است.[۱] سپس واژه بیمارستان به همان شکل و همچنین «مارستان» وارد زبان عربی شد و در مورد محل نگهداری بیماران در تمامی سرزمین‌های اسلامی به کار گرفته شد.[۲]

تاریخچه

[ویرایش]

پیدایش

[ویرایش]

بیمارستان در معنای نخستین خودش در دنیای قبل از اسلام در مورد دانشگاه جندی شاپور در ایران استفاده می‌شده‌است. بیمارستان جندی شاپور نخستین بیمارستانِ دارای داروخانه و بخش داروسازی بوده‌است. دانشگاه جندی شاپور همچنین به‌طور رسمی، دارای مدرسهٔ پزشکی بوده‌است.[۱][۲]

گسترش

[ویرایش]

پس از شروع دوران اسلامی، بیمارستان‌ها گسترش پیدا کردند و در سرزمین‌هایی همچون ایران، عراق، ترکیه، مصر، تونس، آندلس و هند ساخته شدند.[۳] از این رو، این نهاد به مرکز گسترش و آموزش علمِ پزشکی تبدیل شد.[۱] ابن جبیر و ابن بطوطه می‌گویند که در نیمه غربی جهان اسلام، نزدیک به ۳۴ بیمارستان قابل ذکر وجود داشته‌است.[۴]

زوال

[ویرایش]

برخی از این بیمارستان‌ها به دلیل مشکلات سیاسی و نابودی شهرها، تنها دوره کوتاهی فعالیت کردند.[۵] اکثر بیمارستان‌ها از قرن سیزدهم میلادی رو به زوال نهادند. در قرن شانزدهم فعالیت‌های پزشکیِ علمی نیز در مصر و سوریه، و در قرن هجدهم در ایران رو به زوال نهاد.[۶]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ «دائرةالمعارف بزرگ اسلامی:بیمارستان». www.cgie.org.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۰۷.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ «BĪMĀRESTĀN – Encyclopaedia Iranica». www.iranicaonline.org. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۰۷.
  3. Roshdi Rashed (dir.), Histoire des sciences arabes, vol. 3: Technologie, alchimie et sciences de la vie, Seuil, 1997, p.161-162.
  4. Jean-Charles Sournia, La Médecine arabe, Albin Michel / Laffont / Tchou, 1977, p. 219-222. dans Histoire de la Médecine, tome II, dirigée par J. Pulet, J-C. Sournia et M. Martiny. کاراکتر line feed character در |عنوان= در موقعیت 91 (کمک)
  5. Roshdi Rashed (dir.), Histoire des sciences arabes, vol. 3: Technologie, alchimie et sciences de la vie, Seuil, 1997, p.239-240.
  6. Roshdi Rashed (dir.), Histoire des sciences arabes, vol. 3: Technologie, alchimie et sciences de la vie, Seuil, 1997, p.211-212.