تنبلی
تنبلی (یا تنپروری، کاهلی) به معنی نداشتن تمایل به فعالیت یا تلاش، با وجود برخورداری از توانایی کافیست.[۱]
واژهشناسی
[ویرایش]در زبان فارسی کسل نیز به کسی که تنبل است، گفته میشود. کسل وامواژهای از زبان عربی در فارسی است که در عربی به معنای تنبلی است.[۲]
در دین
[ویرایش]مسیحیت
[ویرایش]در مسیحیت تنبلی جزو هفت گناه کبیره محسوب میشود.
اسلام
[ویرایش]در قرآن از کسالت و تنبلی بهخصوص در کارهای نیک و در راه عبادت خدا، به زشتی یاد شده و این صفت از ویژگیهای منافقان برشمرده شدهاست.
بر پایه کشور
[ویرایش]در ایران
[ویرایش]حسن قاضیمرادی در کتابی با عنوان کار و فراغت ایرانیان به این مسئله پرداخته و در آن خاطرنشان میکند که «کار» و «تفریح» در بین ایرانیان، به شکل «زحمت» و «سرگرمیخواهی» نمود یافتهاست. از طرفی دیگر انتقادهایی به شیوه علمی به کار رفته در اینگونه پژوهشها وارد شدهاست که تحلیل و استنتاج بر پایه دادههای آماری پژوهشهای انجام شده و حتی شکل، نحوه و نوع سوالات پرسیده شده را به چالش کشیدهاست.[۳]
روحالله خمینی در گفتگویی بیان کرد: جنگ وقتی که واقع میشود، انسان از خستگی و سستی بیرون میآید و فعالیت میکند و جوهره انسان، که باید همیشه متحرک و فعال باشد، بروز میکند. در استراحت و در راحتی، انسان هی کسل میشود، قوای انسان خمود میشود.[۴][۵]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ ویکیپدیای انگلیسی
- ↑ «تنبلی - ویکی فقه». wikifeqh.ir. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۴-۱۹.
- ↑ [۱] فضائلی، احمد. «جایگاه جهانی ایران اسلامی از نظر تنبلی اجتماعی». راهبرد فرهنگ، بهار ۱۳۹۲، شماره ۲۱، ص ۵۷
- ↑ «صحیفه امام خمینی - جلد 13 - صفحه 247 | روحالله». farsi.rouhollah.ir. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۴-۱۹.
- ↑ «امام خمینی (س) - جنگ و دفاع». www.imam-khomeini.ir. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۴-۱۹.