هندبال
 | |
| بالاترین نهاد ورزشی | فدراسیون بین‌المللی هندبال |
|---|---|
| ویژگی‌ها | |
| برخورد | به صورت محدود |
| اعضاء تیم | ۷نفره |
| تجهیزات | توپ و دروازه |
| محل برگزاری | سالن سرپوشیده |
| برگزاری | |
| کشور یا منطقه | سرتاسر جهان، اما در اروپا محبوب‌تر است. |
| المپیک | نخستین بار ۱۹۳۶ از ۱۹۷۲ به صورت پیوسته |
| مسابقات قهرمانی جهان | مسابقات قهرمانی هندبال مردان جهان از سال ۱۹۳۸ مسابقات قهرمانی هندبال زنان جهان از سال ۱۹۵۷ |
هندبال ساحلی هندبال ساحلی (Beach Handball) یک نوع ورزش تیمی است که در محیط ساحلی و روی شن بازی می‌شود. این ورزش شباهت زیادی به هندبال داخل سالن دارد، اما تفاوت‌هایی در قوانین و ویژگی‌های بازی دارد که آن را برای فضای باز و شرایط خاص ساحل مناسب می‌کند.
1. ویژگی‌های هندبال ساحلی • زمین بازی: بازی هندبال ساحلی در یک زمین شن‌زاری به ابعاد ۲۷ متر طول و ۱۲ متر عرض برگزار می‌شود. زمین به دو نیمه تقسیم می‌شود و هر تیم در نیمه خود بازی می‌کند. • توپ: توپ هندبال ساحلی از توپ‌های هندبال استاندارد کوچک‌تر و سبک‌تر است تا راحت‌تر در شرایط ساحلی کنترل شود. • تعداد بازیکنان: هر تیم شامل ۴ بازیکن است (۳ بازیکن و یک دروازه‌بان). این ورزش به صورت ۴ به ۴ بازی می‌شود. معمولاً تیم‌ها برای هر مسابقه ۱۰ بازیکن دارند که در طول مسابقات جابه‌جا می‌شوند.
2. قوانین بازی هندبال ساحلی • مدت زمان بازی: هندبال ساحلی شامل دو نیمه ۱۰ دقیقه‌ای است که بین آنها یک استراحت کوتاه (۵ دقیقه) وجود دارد. اگر در پایان دو نیمه نتیجه مساوی باشد، بازی به وقت اضافه می‌رود. • امتیازدهی: بر خلاف هندبال سالن، در هندبال ساحلی یک امتیاز برای هر گل به تیم داده نمی‌شود. در واقع، در صورتی که تیمی در وقت اصلی (۲۵ دقیقه) پیروز شود، یک امتیاز برای برنده در نظر گرفته می‌شود و در صورتی که بازی به وقت اضافه یا پرتاب پنالتی برود، امتیازها مجدداً محاسبه می‌شوند. • پرتاب پنالتی: اگر بازی به وقت اضافه برسد یا نتیجه بازی همچنان مساوی بماند، مسابقه به پرتاب پنالتی می‌رود. در اینجا بازیکنان به نوبت از فاصله‌ای مشخص به دروازه‌بان حریف ضربه می‌زنند. • زمان و استراحت: پس از پایان هر بازی، بازیکنان فرصت استراحت دارند و در صورت لزوم می‌توانند جابه‌جا شوند.
3. ویژگی‌های فنی • پرتاب‌ها: در هندبال ساحلی، پرتاب‌ها معمولاً از نوع هوایی هستند. بازیکنان می‌توانند از پرتاب‌های جالب و تکنیکی استفاده کنند که به توپ را به بالای دروازه پرتاب کنند. • دفاع: بازیکنان باید به دلیل ویژگی‌های خاص ساحل، دفاع‌های ویژه‌ای برای جلوگیری از گل زدن حریف داشته باشند. در این ورزش، تعامل با توپ و حریف در موقعیت‌های دشوار باید بسیار سریع و تکنیکی باشد.
4. مزایای هندبال ساحلی • ورزش سرگرم‌کننده و داینامیک: هندبال ساحلی به دلیل سرعت بالا و تعامل سریع میان بازیکنان، بسیار سرگرم‌کننده و داینامیک است. سرعت بازی بیشتر از هندبال داخل سالن است و بازیکنان نیاز به توانایی‌های استقامت بالا دارند. • توسعه مهارت‌های فردی و تیمی: این ورزش به بازیکنان کمک می‌کند تا مهارت‌های فردی مانند دویدن سریع، پرتاب‌های دقیق و مهارت‌های تکنیکی را بهبود دهند. • سلامت و تناسب اندام: به دلیل بازی در ساحل و نیاز به دویدن و پریدن زیاد، این ورزش به تقویت عضلات و استقامت کمک زیادی می‌کند هندبال
ورزشی گروهی است هندبال یکی از ورزش‌های تیمی است که در سطح جهانی محبوبیت زیادی دارد و به عنوان یک ورزش الماسنی شناخته می‌شود. این ورزش ترکیبی از سرعت، استقامت، تکنیک و استراتژی است و به همین دلیل، برای بازیکنان و تماشاگران جذابیت خاصی دارد. هندبال به طور رسمی در اوایل قرن بیستم در اروپا توسعه یافت و به تدریج به سایر نقاط جهان گسترش یافت.
هندبال در ابتدا به عنوان یک بازی تفریحی در کشورهای اسکاندیناوی و آلمان آغاز شد. در سال ۱۹۱۷، قوانین رسمی این بازی توسط یک معلم ورزش آلمانی به نام "کونراد کوچ" تدوین شد. در سال ۱۹۳۶، هندبال به عنوان یک ورزش رسمی در المپیک تابستانی برلین معرفی شد و از آن زمان به تدریج به یک ورزش جهانی تبدیل گردید.
چسب هندبال (یا چسب مخصوص هندبال) یک نوع چسب است که به بازیکنان هندبال کمک می‌کند تا توپ را بهتر و محکم‌تر در دست بگیرند. این چسب معمولاً برای افزایش قدرت چسبندگی و کنترل توپ استفاده می‌شود. در ادامه، توضیحاتی در مورد چسب هندبال آورده شده است:
1. هدف استفاده از چسب هندبال
چسب هندبال به بازیکنان کمک می‌کند تا توپ را بهتر نگه دارند و در برخورد با آن دقت بیشتری داشته باشند. توپ هندبال ممکن است در برخی شرایط لغزنده باشد، به ویژه در سالن‌های ورزشی گرم یا مرطوب، و چسب می‌تواند این مشکل را حل کند.
2. انواع چسب هندبال
چسب‌های هندبال معمولاً در دو نوع عرضه می‌شوند: • چسب مایع: که به طور مستقیم روی دستان بازیکن اعمال می‌شود. این نوع چسب به راحتی قابل استفاده است، اما باید حواستان باشد که استفاده بیش از حد از آن ممکن است باعث ایجاد لکه‌های چسبنده روی توپ یا لباس‌ها شود. • چسب اسپری: که به صورت اسپری روی دست یا توپ اسپری می‌شود. این نوع چسب معمولاً دارای کاربرد سریع‌تری است و به دلیل نوع پاشش آن، چسبندگی یکنواختی ایجاد می‌کند.
3. چسبندگی و عملکرد
چسب‌های هندبال معمولاً بر اساس چسبندگی طبیعی یا مصنوعی تولید می‌شوند. چسبندگی مطلوب کمک می‌کند تا توپ در هنگام پرتاب یا دریافت، به خوبی در دست بازیکن قرار گیرد.
4. ملاحظات • قوانین فدراسیون‌ها: در برخی از لیگ‌ها و مسابقات هندبال، استفاده از چسب‌های خاص ممکن است محدود یا حتی ممنوع باشد. بنابراین، همیشه بهتر است که از قوانین مسابقات و فدراسیون‌های مربوطه مطلع باشید. • مراقبت از توپ و تجهیزات: چسب‌های مایع یا اسپری ممکن است باعث تغییر بافت یا سطوح توپ شوند. بنابراین، استفاده از آنها باید با احتیاط صورت گیرد .از این هفت بازیکن، یک نفر به عنوان دروازه‌بان جلوی دروازه می‌ایستد. در ورزش هندبال بازیکنان برای کسب امتیاز باید توپ را درون دروازهٔ حریف جای دهند. در این ورزش از دست برای پاس دادن و شوت کردن استفاده می‌شود. در هندبال تیمی برنده است که تعداد گل بیشتری بزند. این بازی در اواخر قرن نوزدهم میلادی در دانمارک ابداع گردید. شکل امروزی و استانداردشده هندبال در ۲۹ اکتبر ۱۹۱۷ در آلمان معرفی شد و این روز به عنوان روز تولد هندبال در نظر گرفته می‌شود.[۱][۲]
مدت استاندارد بازی هندبال دو نیمهٔ ۳۰ دقیقه‌ای است. هندبال داخل سالن، هندبال روی چمن، هندبال ساحلی، هندبال چکی، هندبال آمریکایی و هندبال گیلیک، انواع مختلف هندبال هستند. به هندبالی که به صورت امروزی و در داخل سالن انجام می‌شود، هندبال تیمی، هندبال المپیکی و هندبال اروپایی نیز می‌گویند. هندبال روی چمن و هندبال چکی از انواع خارج سالنی هستند که در گذشته بیشتر مرسوم بوده‌اند. نوع دیگر هندبال که در ساحل‌ها برگزار می‌گردد، هندبال ساحلی یا شن‌بال (به انگلیسی: sandball) است. هندبال آمریکایی و گیلیک نیز شکل و روش کاملاً متفاوتی با هندبال مرسوم و المپیکی دارند. ورزش هندبال ورزشی سریع و دارای برخوردهای بدنی فراوان است.
هندبال مردان نخستین بار در بازی‌های المپیک در المپیک تابستانی ۱۹۳۶ برلین در فضای باز و در المپیک تابستانی ۱۹۷۲ در مونیخ در داخل سالن بازی شد. هندبال از آن زمان به یک ورزش المپیکی تبدیل شده‌است. هندبال زنان نیز در المپیک تابستانی ۱۹۷۶ به رشته‌های المپیکی افزوده شد.[۳]
فدراسیون بین‌المللی هندبال در سال ۱۹۴۶ تشکیل شد و تا سال ۲۰۱۶، تعداد ۱۹۷ فدراسیون عضو دارد.[۴] این ورزش در اروپا محبوبیت بیشتری دارد و کشورهای اروپایی از سال ۱۹۳۸ همگی مدال‌ها را به‌جز یک مدال در مسابقات قهرمانی مردان جهان کسب کرده‌اند. در مسابقات جهانی زنان تنها دو کشور غیر اروپایی مدال کسب کرده‌اند: کره جنوبی و برزیل. این ورزش همچنین در شرق آسیا، شمال آفریقا و بخش‌هایی از آمریکای جنوبی از محبوبیت بالایی برخوردار است.
قانون‌های هندبال
[ویرایش]_-_2010_European_Men%27s_Handball_Championship.jpg)
قانون‌های هندبال در مجموعه قوانین فدراسیون جهانی هندبال ارائه شده‌اند.[۵]
مشخصات زمین بازی
[ویرایش]
بازی هندبال در زمینی به ابعاد ۲۰ در ۴۰ متر انجام می‌شود که در مرکز دو انتها، یک دروازه قرار دارد. یک محدوده نیم‌دایره در اطراف دروازه به فاصله شش متر از آن وجود دارد که محوطه دروازه نامیده می‌شود. همچنین یک خط‌چین در فاصله نه متری دروازه کشیده می‌شود که محل پرتاب آزاد را مشخص می‌کند.
مشخصات دروازه
[ویرایش]ابعاد دروازه هندبال، ۳×۲ متر است و باید به صورت ایمنی به زمین یا دیوار پشت خود متصل شود. محیط تیرهای دروازه، ۷ متر است. دروازه باید دارای تور باشد و به گونه‌ای ساخته شود که توپ پس از ورود به دروازه در حالت معمول، از دروازه خارج نشود.
مدت بازی
[ویرایش]بازی هندبال در دو زمان سی دقیقه‌ای انجام می‌شود. زمان استراحت بین دو نیمه، ۱۰ دقیقه است. تیم‌ها پس از پایان نیمه اول، زمین و نیمکت خود را عوض می‌کنند. در صورتی که بازی به تساوی برسد و نیاز باشد که یک تیم به عنوان برنده اعلام شود (مثلاً در مرحله حذفی)؛ بازی در حداکثر دو وقت اضافی که مدت هرکدام دو وقت ۵ دقیقه‌ای است، دنبال می‌شود. اگر پس از وقت‌های اضافی نیز برنده مشخص نشد، ضربات پنالتی (که مشابه با فوتبال است) مشخص‌کننده تیم برنده خواهد بود.
داور می‌تواند در شرایط مشخصی، زمان بازی را متوقف کند. این شرایط، شامل مصدومیت بازیکنان، جریمه شخصی و تمیز کردن زمین می‌باشد.
از سال ۲۰۱۲ هر تیم می‌تواند در هر بازی سه وقت استراحت درخواست کند (در هر نیمه، حداکثر دو وقت استراحت) که مدت هر وقت استراحت، یک دقیقه است. تنها تیمی که توپ را در اختیار دارد، قادر به درخواست وقت استراحت است و در زمان وقت استراحت نیز زمان بازی متوقف می‌شود.
جریمهٔ شخصی
[ویرایش]در این بازی، کارت زرد وجود دارد که کارت زرد دوم به معنای اخراج موقت است. مدت اخراج موقت در هندبال ۲ دقیقه است و بعد از این مدت بازیکن دوباره به زمین بازمی‌گردد. هر ۳ اخراج ۲ دقیقه‌ای، اخراج کامل از بازی را به همراه دارد که داور آن را با کارت قرمز نشان می‌دهد. یک خطای مرسوم که اسم آن، خط می‌باشد و بازیکن حق ورود به محوطه شش متر دروازه‌بان را ندارد. در هندبال انواع خطاهای دیگری نیز وجود دارد برای مثال خطای رانینگ (Running) این خطا بدین گونه است که بازیکن صاحب توپ پس از طی سه گام خود بدون زمین زدن توپ که مجاز است، اگر یک گام دیگری بردارد در این هنگام داور خطای رانینگ او را گرفته و مالکیت توپ عوض می‌شود؛ و خطای دبل اینکه توپ را به زمین زده و بعد بگیریم و سپس دوباره این کار را تکرار کنیم داور خطا می‌گیرد و توپ را به تیم مقابل می‌دهد.
داوران
[ویرایش]یک مسابقهٔ هندبال توسط دو داور با قدرت برابر قضاوت می‌شود. برخی از نهادهای ملی در موارد خاص در کوتاه مدت اجازه بازی با یک داور را می‌دهند. اگر داوران در هر موقعیتی با هم اختلاف نظر داشته باشند، تصمیم بر توافق دوجانبه در یک تایم‌اوت کوتاه گرفته می‌شود. داوران موظفند «بر اساس مشاهدات خود از حقایق» تصمیم‌گیری کنند.[۶] است و تنها در صورت عدم رعایت قوانین، قابل تجدید نظر است.
داوران به‌صورت مورب در یک راستا قرار دارند تا هر کدام بتوانند یک خط کناری را مشاهده کنند. بسته به موقعیت آنها، یکی داور زمین و دیگری داور گل نامیده می‌شود. این موقعیت‌ها به موقعیت توپ بستگی دارد و متناوب است. داوران تقریباً هر ۱۰ دقیقه موقعیت خود را به‌صورت فیزیکی عوض می‌کنند (تبادل طولانی) و هر پنج دقیقه یک بار تغییر سمت می‌دهند (تبادل کوتاه).
داوران اصلی توسط یک داور شمارندهٔ گل‌ها و یک داور کنترل کنندهٔ زمان، همراهی می‌شوند که به ترتیب به کارهای رسمی مانند پیگیری گل‌ها و تعلیق‌ها یا زمان شروع و توقف‌ها می‌پردازند. آنها همچنین نیمکت‌ها را زیر نظر دارند و اشتباهات تعویضی را به داوران اطلاع می‌دهند. میز آنها بین دو ناحیهٔ بازیکنان ذخیره است.
توپ
[ویرایش]توپ هندبال کروی است و باید از چرم یا مواد مصنوعی ساخته شود. داشتن سطح براق و لغزنده مجاز نیست. از آن‌جایی که قرار است توپ با یک دست گرفته شود، اندازه‌های رسمی آن بسته به سن و جنسیت تیم‌های شرکت کننده متفاوت است.
هندبال معمولاً بین دو تیم با هفت بازیکن برگزار می‌شود، که شامل شش بازیکن میدان و یک دروازه‌بان است. هدف اصلی هر تیم این است که توپ را به دروازه حریف بیندازند و در عین حال از گل خوردن جلوگیری کنند. زمین بازی مستطیلی شکل است و دارای دروازه‌هایی در هر انتها است. قوانین هندبال شامل موارد زیر است: 1. **زمان بازی:** هر مسابقه به دو نیمه ۳۰ دقیقه‌ای تقسیم می‌شود و بین آنها یک وقفه ۱۰ دقیقه‌ای وجود دارد. 2. **تعداد تعویض‌ها:** تیم‌ها می‌توانند به طور نامحدود تعویض انجام دهند، به شرطی که بازیکنان در ناحیه مخصوص تعویض قرار بگیرند. 3. **خطاها:** بازیکنان مجاز به برخورد فیزیکی با حریف نیستند و هرگونه خطا ممکن است منجر به اخطار یا اخراج بازیکن شود.
تکنیک و استراتژی
تکنیک‌های هندبال شامل پاس دادن، شوت زدن، دریبل کردن و دفاع کردن است. هر کدام از این تکنیک‌ها نیاز به تمرین و مهارت دارد. استراتژی‌های بازی نیز به نوع تیم و سبک بازی آن بستگی دارد. برخی از تیم‌ها به بازی تهاجمی و فشار بالا روی حریف متمایل هستند، در حالی که دیگران ممکن است به دفاع منسجم و استفاده از ضد حملات تمرکز کنند
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Laver، L.؛ Landreau، P.؛ Seil، R.؛ Popovic، N. (۲۰۱۸). Handball Sports Medicine: Basic Science, Injury Management and Return to Sport. Springer Berlin Heidelberg. ص. ۲۵. شابک ۹۷۸-۳-۶۶۲-۵۵۸۹۲-۸. دریافت‌شده در ۱۴ مه ۲۰۲۲.
- ↑ Pazen, Björn (31 October 2017). "Handball in Germany celebrates 100th anniversary". فدراسیون هندبال اروپا (به انگلیسی). Retrieved 5 March 2020.
- ↑ "Montreal Olympics photo flashback: More women competed thanks to three new events | Montreal Gazette". 24 May 2018. Archived from the original on 24 May 2018.
- ↑ «Member Federations». International Handball Federation.
- ↑ قانون‌های هندبال
- ↑ Official rules, rule 17:11
- «سایت روزپورت - ابعاد زمین هندبال و قوانین آن». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۰.
- «قوانین ورزش هندبال». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ دسامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲۰ شهریور ۱۳۸۷.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Handball در ویکی‌انبار
| کتابخانه‌های ملی | |
|---|---|
| سایر | |
