اترو (مد)
 | |
| نوع | شرکت سهامی خاص |
|---|---|
| صنعت | خرده‌فروشی |
| بنا نهاده | ۱۹۶۸ میلادی |
| بنیانگذاران | جیمو اترو |
| دفتر مرکزی |  ایتالیا
، میلان |
| محدودهٔ فعالیت | جهانی |
| افراد کلیدی |
|
| محصولات | پوشاک، کفش، کیف‌دستی، جواهرات، عطر، منسوجات و اثاث منزل |
| درآمد | افزایش ۳۷۲ میلیون دلاری (۲۰۱۸ میلادی)[۱] |
| وبگاه | |
اترو (ایتالیایی: Etro)؛ یک خانهٔ مُد لوکس و خرده‌فروشی ایتالیایی تحت مدیریت خانوادگی است که در سال ۱۹۶۸ میلادی توسط جیمو اترو تأسیس شد. این خانه عمدتاً به خاطر الگوهای بته‌جقه‌ای خود که شرکت ساخت آن‌ها را در سال ۱۹۸۱ میلادی آغاز کرد، شناخته شده است.
تاریخچه
[ویرایش]اترو در سال ۱۹۶۸ میلادی توسط جرولمو «جیمو» اترو[۲] به عنوان یک شرکت طراحی پارچه تأسیس شد.[۳][۴] در زمان تولد شرکت، جیمو و همسرش، روبرتا (که یک دلال عتیقه بود)، مجموعه‌ای از ۳۰۰ شال عتیقه را جمع‌آوری کرده بودند که هنوز یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های خصوصی موجود امروزی است.[۵] محرک اصلی سبکی برای اترو در دهه‌های اول آن، الگوی بته‌جقه و تغییرات در این الگو بود.[۶] دفتر مرکزی این شرکت در میلان، خیابان اسپارتاکو واقع شده است و در سال ۱۹۷۷ میلادی بازسازی شد.[۷] دفتر مرکزی شامل هنر نساجی است که در کتابخانهٔ داخلی آن‌ها بایگانی شده است.[۸] یاکوپو اترو، رئیس آیندهٔ منسوجات، بعداً در مورد این دوره اظهار نظر کرد،[۹] و اظهار داشت که او زمانی که کودک بود شروع به بازدید از بایگانی کرده بود و ساعت‌های زیادی را صرف کپی کردن طرح‌های پارچه و آزمایش با سبک خلاقانهٔ خود کرده بود.[۱۰] پس از سفری به هند که توسط مدیران اترو انجام شد، خط منسوجات مبلمان در سال ۱۹۸۱ میلادی آغاز به کار کرد.[۱۱] طبق نوشتهٔ مجله ال، طرح بته‌جقهٔ «چرخش» که طی در این سفر خلق شد اکنون «مترادف» با برچسب است.[۱۲]
این شرکت در سال ۱۹۸۴ میلادی شروع به تولید کالاهای چرمی کرد که از پارچه‌های ژاکاردِ بته‌جقه ساخته شده بودند.[۱۳] اترو سپس مجموعهٔ خانگی خود را در سال ۱۹۸۵ میلادی آغاز کرد.[۱۴] مجموعهٔ عطرها در سال ۱۹۸۹ میلادی،[۱۵] اولین بار در بوتیک پرچمدار عطرهای میلان، واقع در خیابان وری راه‌اندازی شد. افزوده‌های اخیر این خط عبارتند از راجستان[۱۶] و ژاکارد.[۱۷] اولین نمایش مد اترو در هفتهٔ مد میلان در سال ۱۹۹۶ میلادی برگزار شد.[۱۸] این شرکت فروش خود را از طریق درح آگهی-تبلیغاتی در نیویورک تایمز از سال ۱۹۹۹ میلادی آغاز کرد،[۱۹] و در سال ۲۰۱۳ میلادی شروع به فروش لباس‌های خود به صورت آنلاین علاوه بر فروشگاه‌های خرده‌فروشی کرد.[۲۰] در سال ۲۰۱۴ میلادی، تک‌نگاشتی دربارهٔ تاریخ شرکت با عنوان اترو توسط انتشارات ریتسولی منتشر شد.[۲۱]
تا سال ۲۰۱۸ میلادی، اترو درآمد سالانهٔ ۳۷۲ میلیون دلاری را گزارش کرد.[۲۲] تا سال ۲۰۲۱ میلادی، این شرکت دارای ۱۴۰ پرچمدار در ۵۸ کشور با بوتیک در شهرهایی مانند میلان، لندن، پاریس، نیویورک، پکن و توکیو بود.[۲۳] در آن سال، با افتتاح یک شرکت تابعه در سئول، کنترل تجارت خود در کرهٔ جنوبی را نیز در دست گرفت.[۲۴]
در سال ۲۰۲۱ میلادی، ال کاترتون با خرید ۶۰ درصد از سهام اترو موافقت کرد، در معامله‌ای که ارزش شرکت را حدود ۵۰۰ میلیون یورو (۵۹۰ میلیون دلار) می‌کرد.[۲۵][۲۶][۲۷] در سال ۲۰۲۲ میلادی، اترو طراح، مارکو د وینچنتسو را به عنوان مدیر خلاق جدید خود برای مجموعه‌های زنانه، مردانه و خانگی منصوب کرد،[۲۸] و او را به اولین طراح اصلی برندِ خارج از خانوادهٔ اترو تبدیل کرد.[۲۹]
منابع
[ویرایش]- ↑ Alexandra Marshall (February 23, 2018), How An Italian Family Turned Paisley Prints And Haute-Hippe Garb Into a 50-Year-Old Fashion Legacy W
- ↑ ""Creative director at Etro takes inspiration from native textiles"". South China Morning Post (به انگلیسی). Retrieved 1 January 2015.
- ↑ Mary Lisa Gavenas (2008). The Fairchild Encyclopedia of Menswear. Fairchild Books. p. 137 (به انگلیسی).
- ↑ Björn Stüwe (2009). "Produktklassiker: Quintessenzen der Konsumkultur". Springer-Verlag. p. 139. (به آلمانی).
- ↑ Alexandra Marshall (August 15, 2017). "The Colorful World of Etro". WSJ Magazine (به انگلیسی).
- ↑ Peggy Fincher Winters and Carole Paul (2002). "Brandstand: Strategies for Retail Brand Building". Visual Reference Publications (به انگلیسی). p. 57.
- ↑ Christina Binkley (26 January 2012). ""The Healthy Sibling Rivalry in a Design House"". WSJ (به انگلیسی).
- ↑ The Independent. ""Fashion: Raison D'Etro"". The Independent (به انگلیسی). Retrieved 2 April 2014.
- ↑ ""Etro is the latest Italian fashion house to hit the block"". thedeal.com (به انگلیسی). Retrieved 2014-08-27.
- ↑ Marie Claire Italia. ""Etro: i tessuti, l'arredamento, le borse, i profumi e la moda"". Marie Claire Italia (به ایتالیایی). Retrieved 7 April 2014.
- ↑ Vogue. ""Voguepedia"". Vogue (به انگلیسی). Retrieved 31 March 2014.
- ↑ ""Etro Collections - Etro Runway Show Archive - ELLE"". ELLE (به انگلیسی).
- ↑ ""Le Souk"". lesouk.co. (به انگلیسی).
- ↑ ""Etro Home Collection SS15"". LuxPad (به انگلیسی).
- ↑ Alexandra Marshall (August 15, 2017). "The Colorful World of Etro". WSJ (به انگلیسی).
- ↑ Vogue India. ""Italians make a perfume of Rajasthan"". Vogue India (به انگلیسی). Retrieved 2 April 2014.
- ↑ InStyle. ""Spring Fragrances"". InStyle (به انگلیسی). Retrieved 29 March 2014.
- ↑ Allison Cawley. ""Italian Fashion from Etro"". Peachfully Chic (به انگلیسی).
- ↑ Winters and Paul, 63 (به انگلیسی).
- ↑ Harpers Bazaar. ""Etro launches e-commerce on revamped website"". Harpers Bazaar (به انگلیسی). Retrieved 7 April 2014.
- ↑ Hannah Martin. ""Preview Etro, a new monograph from Rizzoli"". Architectural Digest (به انگلیسی).
- ↑ Alexandra Marshall (February 23, 2018). "How An Italian Family Turned Paisley Prints And Haute-Hippe Garb Into a 50-Year-Old Fashion Legacy". W (به انگلیسی).
- ↑ Luisa Zargani (July 18, 2021). "L Catterton Takes Control of Etro". Women's Wear Daily (به انگلیسی).
- ↑ Martino Carrera (January 27, 2021). "Etro Opens South Korean Subsidiary". Women's Wear Daily (به انگلیسی).
- ↑ Elisa Anzolin and Claudia Cristoferi (April 19, 2021). "Italy's Etro is considering interest from L Catterton -source". Reuters (به انگلیسی).
- ↑ Silvia Aloisi (July 18, 2021). "LVMH-backed fund to buy 60% of Italian fashion label Etro -sources". Reuters (به انگلیسی).
- ↑ Luisa Zargani (July 18, 2021). "L Catterton Takes Control of Etro". Women's Wear Daily (به انگلیسی).
- ↑ Hannah Militano (25 February 2022). "Etro Names New Creative Director, Designer Marco De Vincenzo". Grazia (به انگلیسی).
- ↑ Laura Rysman (11 June 2022). "What Would Happen if Fashion Actually Slowed Down?". The New York Times (به انگلیسی).
پیوند به بیرون
[ویرایش]