نجمای مازندرانی

نجما آوازی مازندرانی است که اشعار فارسی دارد. ملودی نجما در دستگاه شور و از گوشه رهاوی تأثیر پذیرفته است. از نظر موسیقیایی با موسیقی فارس و مناطقی از خراسان شباهت دارد. آواز نجما مانند آواز امیری، ریتم ندارد و در دستگاه شور ارائه می‌شود. تا به امروز شاعر آوازهای نجما مشخص نیست.

پیش‌زمینه

نجما، نام عاشقی است که در فراق معشوقه‌اش به نام «رعنا» ترانه‌هایی ساخته که در آهنگ ابوعطا خوانده می‌شود. این داستان که مانند ویس و رامین و لیلی و مجنون سرگذشت جان‌گداز دل داده‌ای را تشریح می‌نماید. گوینده این داستان همان عاشق حقیقی این سرگذشت می‌باشد.

از داستان‌های بومی مازندران بوده و در اغلب نقاط مازندران، روستاییان آن را به یاد سپرده و در زمان جشن و شادمانی و شب‌نشینی‌ها و مجالس عروسی و سرور می‌خوانند. تاریخ زندگی سراینده به تحقیق به دست نیامد، ولی محقق است از زمان باستان مشهور صفحات شمال بوده‌است.

پانویس

سایت آهنگهای محلی ایرانی

منابع

منبع

ادبیات مکتب‌خانه‌ای حسن ذوالفقاری، محبوبه حیدری. ص۲۲۰۰.