علاء الدین کیقباد (یکم) بن کیکاوس یازدهمین سلطان از سلجوقیان روم بود . بعد از مرگ سلطان کیخسرو یکم، علاءالدین کیقباد با برادرش کیکاووس یکم برای به دست آوردن تاج و تخت با هم وارد جنگ شدند که علاءالدین شکست خورد و اسیر شد و به زندان انداخته شد. وی بین سال‌های ۱۲۲۰–۱۲۳۷ حکومت کرد. وی فرزند کیخسرو یکم بود. در زمان حکومت وی وسعت قلمروی سلاطین روم گسترش یافت[۱]
علاءالدین کیقباد یکم (۶۳۴–۶۱۶ ه ق) پادشاه سلجوقیان روم و ملوک شام بود.[۲]الملک الاشرف بعد از سقوط اخلاط با علاءالدین کیقباد یکم و امرای ایوبی حلب و موصل و الجزیره بر ضد جلال‌الدین خوارزمشاه طرح اتحادی قوی ریخت و به دعوت علاءالدین کیقباد، پادشاه مصر الملک الکامل برادر الملک الاشرف نیز در این اتحاد وارد شد.[۳] علاءالدین کیقباد توانست در جنگی چهار روزه در محلی به نام یاسی چمن از نواحی ارزنجان و در ۲۸ رمضان سال ۶۲۷ شکستی سخت بر سپاهیان خوارزمشاه و برادرش رکن‌الدین غورسانچی وارد کند. بعد از شکست یافتن جلال الدین لشکریان علاء الدین ارزروم را مسخر کردند و سپاهیان الملک الاشرف نیز به شهر اخلاط وارد شدند و چون الملک الاشرف بیم حملهٔ مجدد جلال‌الدین را داشت از جلال‌الدین که در این هنگام در آذربایجان بود تقاضای صلح کرد و او نیز چون خبر رسیدن سپاه مغول به آذربایجان را شنید با اکراه صلح را پذیرفت و قرار شد این سه تن هر کدام هر چه اراضی در دست دارند مالک باشند و بعدها معترض یکدیگر نشوند.سلطان علاءالدین کیقباد در سال ۱۲۳۷ با توطئه وزیرش سعادت الدین کوپک و همسرش محبره خاتون با خوردن سم به قتل رسید.[۴]
_4170.jpg)
