شوگون‌سالاری کاماکورا
شوگون‌سالاری کاماکورا 鎌倉幕府 کاماکورا باکوفو شوگون‌سالاری کاماکورا | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱۱۹۲–۱۳۳۳ | |||||||||
 | |||||||||
| پایتخت | هی‌آن-کیو (قصر امپراتوری) کاماکورا، کاناگاوا (محل اقامت شوگون) | ||||||||
| زبان(های) رایج | ژاپنی میانه پسین | ||||||||
| دین(ها) | |||||||||
| حکومت |
Diarchial ارثی دیکتاتوری نظامی[۳] تحت ارثی نایب‌السلطنه[۴] | ||||||||
| امپراتور ژاپن | |||||||||
• ۱۱۸۳–۱۱۹۸ | امپراتور گو-توبا | ||||||||
• ۱۳۱۸–۱۳۳۹ | امپراتور گودایگو | ||||||||
| شوگون | |||||||||
• ۱۱۹۲–۱۱۹۹ | میناموتو نو یوریتومو | ||||||||
• ۱۳۰۸–۱۳۳۳ | شاهزاده موریکونی | ||||||||
| شیکن | |||||||||
• ۱۱۹۹–۱۲۰۵ | هوجو توکیماسا | ||||||||
• ۱۳۲۶–۱۳۳۳ | هوجو موریتوکی | ||||||||
| تاریخ | |||||||||
• میناموتو نو یوریتومو به شوگونی منصوب شد | ۲۱ اوت،[۵] ۱۱۹۲ | ||||||||
| ۲۵ آوریل، ۱۱۸۵ | |||||||||
• شورای سلطنتی خاندان هوجو تأسیس شد | ۱۲۰۳ | ||||||||
| ۱۸ مه ۱۳۳۳ | |||||||||
| واحد پول | ریو (سکه طلا) | ||||||||
| |||||||||
شوگون‌سالاری کاماکورا (به ژاپنی: 鎌倉幕府 Kamakura bakufu) یا کاماکورا باکوفو، یک دیکتاتوری نظامی در کشور ژاپن بود که به سرکردگی شوگون‌ها اداره می‌شد و از سال ۱۱۸۵ (یا به تعبیری از سال ۱۱۹۲ که به صورت رسمی پذیرفته شد) تا سال ۱۳۳۳ میلادی ادامه پیدا کرد. مرکز سیاسی این دیکتاتوری شهر کاماکورا بود و دوره کاماکورا که یکی از دوره‌های تاریخ ژاپن است، نام خود را از همین شهر به عاریه می‌گیرد. پیش از پایه‌گذاری شوگون‌سالاری کاماکورا، قدرت به صورت عمده در دست امپراتوران و جانشینان آنان بود که آنها نیز از سوی مقام‌های دربار پادشاهی و طایفه‌های آریستوکراتی که با هم در حال رقابت بودند تعیین می‌شدند. امور نظامی هم در اختیار دولت عرفی بود. با این همه، پس از شکست خاندان تایرا در جنگ گنپی، میناموتو نو یوریتومو در سال ۱۱۸۵ بخشی از قدرت را از دست آریستوکرات‌ها به درآورد و با دریافت نشان شوگون در سال ۱۱۹۲، نظام خاصی از حکومت را با سردمداری شوگون‌ها بر پا کرد که به شوگون‌سالاری کاماکورا مشهور شد.
فهرست شوگون‌ها[ویرایش]
سال‌ها نشانگر دوره حکومت است:
- میناموتو نو یوریتومو، ۱۱۹۲–۱۱۹۹[۶]
- میناموتو نو یوری‌ایه، ۱۲۰۲–۱۲۰۳[۷]
- میناموتو نو سانه‌تومو، ۱۲۰۳–۱۲۱۹[۸]
- کوجو یوریتسونه، ۱۲۲۶–۱۲۴۴[۹])
- کوجو یوریتسوگو، ۱۲۴۴–۱۲۵۲[۱۰]
- شاهزاده مونه‌تاکا، ۱۲۵۲–۱۲۶۶[۱۱]
- شاهزاده کوره‌یاسو، ۱۲۶۶–۱۲۸۹[۱۲]
- شاهزاده هیساآکی، ۱۲۸۹–۱۳۰۸[۱۳]
- شاهزاده موریکونی، ۱۳۰۸–۱۳۳۳[۱۴]
فهرست شیکّن‌های کاماکورا[ویرایش]
شیکّن (به ژاپنی: 執権 Shikken) به معاون شوگون در زمان شوگون‌سالاری کاماکورا در ژاپن گفته می‌شود. این مقام تنها در انحصار خاندان هوجو بود.
- هوجو توکیماسا، ۱۲۰۳–۱۲۰۵[۱۵]
- هوجو یوشیتوکی، ۱۲۰۵–۱۲۲۴[۱۶]
- هوجو یاسوتوکی، ۱۲۲۴–۱۲۴۲[۱۷]
- هوجو تسونه‌توکی، ۱۲۴۲–۱۲۴۶[۱۸]
- هوجو توکی‌یوری، ۱۲۴۶–۱۲۵۶[۱۹])
- هوجو توکیمونه، ۱۲۶۸–۱۲۸۴[۲۰]
- هوجو ساداتوکی، ۱۲۸۴–۱۳۰۱[۲۱]
- هوجو موروتوکی، ۱۳۰۱–۱۳۱۱[۲۲]
- هوجو تاکاتوکی، ۱۳۱۶–۱۳۲۶[۲۳]
نخستین شوگون، میناموتو نو یوریتومو[ویرایش]
میناموتو نو یوریتومو، اولین شوگون از شوگون‌سالاری کاماکورا، به دلیل تأسیس دولت سامورایی که تا پایان دوره ادو ادامه داشت، شناخته شده است. مادر او یورا گوزن نام داشت که از نسل خاندان فوجیوارا است. میناموتو نو یوریتومو خوش قیافه، باهوش و در توان نظامی عالی بود، بنابراین از سنین جوانی از اطرافیانش انتظارات زیادی داشت. با این حال، در سن ۱۲ سالگی، در اولین نبرد خود، شورش هیجی، از تایرا نو کیوموری شکست خورد. سال بعد، او به تبعید (مجازات تبعیدی که مجرمان را به مناطق یا جزایر دورافتاده می‌فرستد) محکوم شد و به هیروگا کوجیما در ولایت ایزو (شبه‌جزیره ایزو فعلی در استان شیزوئوکا) فرستاده شد و حدود ۲۰ سال را در آنجا سپری کرد. در آن زمان تبعید مجازاتی سنگین در نظر گرفته می‌شد، اما میناموتو نو یوریتومو نسبتاً آزادانه در ولایت ایزو زندگی می‌کرد. دلیل این امر این بود که مردم شرق ژاپن از جمله ولایت ایزو اساساً از خاندان گنجی حمایت می‌کردند. میناموتو نو یوریتومو با حمایت اطرافیانش به تحصیل ادامه داد و در حالی که در صفوف خود خاندان‌های قدرتمند شرق ژاپن را که مخالف خاندان تایرا (خاندان هیکه) بودند به خدمت گرفت، به دقت به دنبال فرصت‌ها بود. ۲۰ سال پس از تبعید، در سال ۱۱۸۰، شاهزاده موچی‌هیتو، پسر امپراتور گوشیراکاوا، ارتشی را برای «سرنگونی هیکه» تشکیل داد، و میناموتو نو یوریتومو نیز با استفاده از این موقعیت، سامورایی‌ها را گرد هم آورد و از ولایت ایزو و ولایت ساگامی (استان کاناگاوا کنونی)، ارتش تشکیل داد و از هیروگا کوجیما فرار کرد. اگرچه در نبرد اول شکست خوردند، اما سپس به سمت کاماکورا، «سرزمین اجدادش» حرکت کرد. پس از آن، میناموتو نو یوریتومو نبرد شدیدی با خاندان تایرا انجام داد و موفق شد خاندان تایرا را در نبرد دان نو اورا به انقراض بکشاند. در سال ۱۱۹۲ (کنکیو ۳)، او توسط دربار امپراتوری به سمت سی تایشوگون منصوب شد و شوگون سالاری را در کاماکورا تأسیس کرد. میناموتو نو یوریتومو، که اولین کاماکورا-دونو (ارباب کاماکورا) شد، قدرت سیاسی واقعی را از دربار امپراتوری به دست گرفت و شوگو (حفظ نظم عمومی و اعمال قدرت پلیس) و جیتو (جمع‌آوری و پرداخت مالیات سالانه) را در کشور تأسیس کرد. علاوه بر این، او سامورایی-دوکورو، ماندوکورو و مونچو-جو را برای تقویت نظام شوگونی راه اندازی کرد.[۲۴]
دومین شوگون، میناموتو نو یوری‌ایه[ویرایش]
میناموتو نو یوری‌ایه، دومین شوگون از شوگون‌سالاری کاماکورا، در سال ۱۱۸۲ به عنوان پسر ارشد اولین شوگون، میناموتو نو یوریتومو، و همسرش، ماساکو هوجو، به دنیا آمد. میناموتو نو یوری‌ایه سه سال پس از نقل مکان میناموتو نو یوریتومو به کاماکورا متولد شد؛ بنابراین، میناموتو نو یوری‌ایه دوران کودکی خود را با دریافت برکات بسیاری از اطرافیان خود سپری کرد. میناموتو نو یوری که با دقت به عنوان یک «ارباب کاماکورا متولد شده» بزرگ شده بود، در شکار آنقدر ماهر بود که در سن ۱۲ سالگی توانست به یک گوزن تیر انداخت و حتی «استاد بی نظیر هنرهای رزمی در تاریخ» نامیده شد. در سال ۱۱۹۹ (سال دهم کنکیو)، پدرش، میناموتو نو یوریتومو، به‌طور ناگهانی درگذشت. میناموتو نو یوری، که به عنوان ارباب بعدی کاماکورا بزرگ شده بود، طبق برنامه‌ریزی موفق به ریاست خانواده شد و دومین شوگون شد، اما در این زمان مشکلی به وجود آمد. میناموتو نو یوری‌ایه تنها ۱۸ سال داشت. برخلاف پدرش، میناموتو نو یوریتومو، که مهارت‌های سیاسی بسیار خوبی از خود نشان می‌داد، نگهبانان مسن‌تر به تدریج از میناموتو نو یوری، که هنوز جوان بود و مهارت‌های سیاسی نداشت، بسیار ناراضی شدند. سیستم فئودالی شوگون‌سالاری کاماکورا گوئون (حمایت‌های مختلفی که اربابان به خدمتگزاران در جامعه فئودالی می‌دادند) ja:御恩 و هوکو (خود را وقف ملت و دربار کردن. به نوبه خود، به وقف خود به یک ارباب فئودالی یا ارباب خاص نیز اشاره دارد) ja:奉公 است. پدرش، میناموتو نو یوریتومو، سرزمینی را به عنوان لطف و گوئون به گوکه‌نین‌هایی که در جنگ فعال بودند تقسیم کرد. گوکه‌نین به عنوان خدمتگزار شوگون خدمت می‌کرد و در مواقع اضطراری در کنار میناموتو نو یوریتومو قرار می‌گرفت. در آن زمان، نیروهای مخالف علیه شوگون‌سالاری کاماکورا نه تنها در داخل شوگون سالاری بلکه در دربار امپراتوری نیز فعال شدند و حوادثی رخ داد که در آن مقام‌های شوگون سالاری که در دربار امپراتوری بودند اخراج شدند. اگر این وضعیت حل نمی‌شد، نه تنها میناموتو نو یوری‌ایه نمی‌توانست به عنوان شوگون به کار خود ادامه دهد، بلکه خطر فروپاشی خود شوگون‌سالاری کاماکورا وجود داشت؛ بنابراین، دستیاران نزدیک میناموتو نو یوری‌ایه سیستم شورای ۱۳ نفره را ابداع کردند. سیستم شورای ۱۳ عضوی سیستمی بود که در آن ۱۳ ملازم تأثیرگذار سیاست سیاسی شوگون‌سالاری کاماکورا را تعیین می‌کردند. هدف از تشکیل چنین سیستمی این بود که به جای اینکه میناموتو نه یوری‌ایه به تنهایی سیاست را اداره کند، که نمی‌توانست اعتماد حافظان خود را جلب کند، با دعوت از ملازمان ناراضی برای مشارکت در اداره شوگون‌سالاری، تداوم شوگون‌سالاری کاماکورا را حفظ کند. در نتیجه، سیستم شورای ۱۳ نفره موفق شد از فروپاشی شوگون‌سالاری کاماکورا جلوگیری کند. با این حال، در نتیجه این، توانایی کاماکورا-دونو در اعمال قدرت کاهش یافت. به این ترتیب پایه‌های «حکومت موروثی» که بعداً توسط خاندان هوجو انجام شد، به تدریج به وجود آمد.[۲۴]
سومین شوگون، میناموتو نو سانه‌تومو[ویرایش]
| هوجو توکیماسا نخستین شیکّن | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| میناموتونو یوریتومو نخستین شوگون | هوجو ماساکو | هوجو یوشیتوکی (دومین شیکن) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| اوهیمه دختر ارشد | میناموتو نو یوری‌ایه (دومین شوگون) | میناموتو نو سانه‌تومو (سومین شوگون) | سانمان دختر دوم | هوجو توکیئوجی مرگ زودرس | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| میناموتو نو ایچیمان | کوگیو قاتل سومین شوگون | ایجیتسو | زنگیو | تاکه نو گوشو دختر ارشد | کوجو یوریتسونه (چهارمین شوگون) | هوجو یاسوتوکی (سومین شیکن) | هوجو تسونه‌توکی (چهارمین شیکن) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
میناموتو نو سانه‌تومو، سومین شوگون از شوگون‌سالاری کاماکورا، دومین پسر اولین شوگون میناموتو نو یوریتومو و همسرش هوجو ماساکو، و برادر کوچکتر دومین شوگون میناموتو نو یوری‌ایه بود. برادر بزرگتر او، میناموتو نو یوری، یک سامورایی بود که به عنوان استاد هنرهای رزمی شناخته می‌شد، اما برخلاف برادر بزرگترش، میناموتو نو سانه‌تومو به عنوان یک شخصیت فرهنگی شناخته می‌شد که از شعر واکا و ورزش که‌ماری لذت می‌برد. میناموتو نو سانه‌تومو سومین شوگون در سال ۱۲۰۳ (سال سوم کنین) شد. در آن زمان، بین قبیله هیکی که می‌خواست برادر بزرگترش میناموتو نو یوری‌ایه تاج و تخت را به دست گیرد و خاندان هوجو که از برادر کوچکترش میناموتو نو سانه‌تومو حمایت می‌کرد، درگیری در شوگون‌سالاری وجود داشت. در سپتامبر همان سال، دستیار نزدیک میناموتو نو یوریتومو، هیکی یوشیکازو، و خانواده اش توسط هوجو توکیماسا نابود شدند و میناموتو نو یوری‌ایه نیز از کاماکورا بیرون رانده شد، معروف به حادثه هیکی یوشیکازو. در نتیجه، برادر بزرگتر او، میناموتو نو یوری‌ایه، مجبور شد راهب شود و میناموتو نو سانه‌تومو با حمایت خاندان هوجو، سومین شوگون شد. علاوه بر این، میناموتو نو سانه‌تومو در این زمان تنها ۱۱ سال داشت. او آنقدر بزرگسال نبود که بتواند به تنهایی سیاست را اداره کند؛ بنابراین، این هوجو توکیماسا، اولین شیکن نایب‌السلطنه و مغز متفکر حادثه هیکی یوشیکازو بود که در واقع قدرت واقعی را در دست داشت. هوجو توکیماسا شروع به گرفتن تمام تصمیم‌هایی تحت امضای خود کرد، که معمولاً باید توسط شوگون انجام می‌شد، به نمایندگی از شوگون جوان. این اقدام‌های هوجو توکیماسا «سیاست نایب‌السلطنه» نامیده می‌شد (سیاستی که در آن هوجو به بهانه کمک به شوگون نایب السلطنه شد و سیاست را کنترل کرد) و نسل‌های بعدی این تصور را دارند که «طایفه هوجو یک شخص قدرتمند.» در این زمان تکمیل شد. از سوی دیگر، میناموتو نو سانه‌تومو که سومین شوگون شد، سعی می‌کند با غوطه ور شدن در دنیای واکا، نارضایتی خود از سلب قدرت واقعی را برطرف کند. او علاوه بر به دست آوردن «مانیوشو» و «شین کوکین واکاشو»، مجموعه شعری به نام «کینکای واکاشو» نیز گردآوری کرد و همچنین از سامورایی‌هایی که در واکا مهارت داشتند، حمایت کرد و به آنها پاداش و املاک داد. با این حال، این اقدام‌ها نه تنها باعث ایجاد نارضایتی در بین ملازمان شد و نفوذ خاندان هوجو را نیز افزایش داد. میناموتو نو سانه‌تومو متوجه شد که به یک «شوگون تزئینی» تبدیل شده است و علاقه خاصی به دریافت عناوین رسمی از دربار امپراتوری داشت. در دسامبر ۱۲۱۸، میناموتو نو سانه‌تومو اولین سامورایی در تاریخ شد که به مقام «وزیر راست» رسید، اما اندکی پس از آن، میناموتو نو سانه‌تومو با بدبختی روبرو شد. در ژانویه ۱۲۱۹ (کنپو ۷)، میناموتو نو سانه‌تومو در مراسمی برای اودایجین (وزیر راست) که در معبد تسوروگائوکا هاچیمانگو در کاماکورا برگزار می‌شد، شرکت کرد. میناموتو نو سانه‌تومو به‌طور ناگهانی توسط شخصی به نام کوگیو با شمشیر مورد حمله قرار گرفت و جان خود را از دست داد. در واقع، این شخص به نام کوگیو پسر میناموتو نو یوری‌ایه بود و گفته می‌شود که وقتی میناموتو نو سانه‌تومو را ترور می‌کرد، فریاد زد «اویا نو کاتاکی» (انتقام پدر). با ترور میناموتو نو سانه‌تومو، خاندان میناموتو که با میناموتو نو یوریتومو شروع شد، تنها پس از سه نسل به پایان رسید.[۲۴]
شجره‌نامه[ویرایش]
(۱۱۴۷–۱۱۹۹) میناموتو نو یوریتومو(1) حکمرانی ۱۱۹۲–۱۱۹۹ | (مرگ ۱۱۹۰) بومون‌هیمه | (۱۱۴۷–۱۱۹۷) ایچیجو یوشییاسو | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(۱۱۸۲–۱۲۰۴) میناموتو نو یوری‌ایه(2) حکمرانی ۱۲۰۲–۱۲۰۳ | (۱۱۹۲–۱۲۱۹) میناموتو نو سانه‌تومو(3) حکمرانی ۱۲۰۳–۱۲۱۹ | (۱۱۶۹–۱۲۰۶) کوجو یوشیتسونه | (۱۱۶۷–۱۲۰۰) دختر ایچیجو یوشییاسو | (مرگ ۱۲۲۷) ایچیجو زنشی | (۱۱۷۱–۱۲۴۴) سایئونجی کینتسونه | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| (۱۱۹۸–۱۲۰۳) میناموتو نو ایچیمان | (۱۲۰۰–۱۲۱۹) کوگیو (راهب) | (۱۱۹۳–۱۲۵۲) کوجو میچی‌ایه | (۱۱۹۲–۱۲۵۳) سایئونجی رینشی | (۱۱۹۴–۱۲۶۹) سایئونجی سانه‌اوجی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| (۱۲۰۲–۱۲۳۴) میناموتو نو یوشیکو |  (۱۲۱۸–۱۲۵۶) کوجو یوریتسونه(4) حکمرانی ۱۲۲۶–۱۲۴۴ | اومیا نو تسوبونه دختر فوجیوارا نو چیکایوشی | (b. 1211) کوجو جینشی | (۱۲۱۰–۱۲۵۹) کونوئه کانه‌تسونه | (مرگ ۱۳۰۸) تایرا نو مونه‌کو | (۱۲۲۰–۱۲۷۲) امپراتور گو-ساگا | (۱۲۲۵–۱۲۹۲) سایئونجی کیشی | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(۱۲۳۹–۱۲۵۶) کوجو یوریتسوگو(5) حکمرانی ۱۲۴۴–۱۲۵۲ | (b. 1241) کونوئه سایشی |  (۱۲۴۲–۱۲۷۴) شاهزاده مونه‌تاکا(6) r. 1۲۵۲–۱۲۶۶ | (۱۲۴۳–۱۳۰۴) امپراتور گو-فوکاکوسا | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(۱۲۶۴–۱۳۲۶) شاهزاده کوره‌یاسو(7) حکمرانی ۱۲۶۶–۱۲۸۹ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| دختر شاهزاده کوره‌یاسو | (۱۲۷۶–۱۳۲۸) شاهزاده هیساآکی(8) حکمرانی ۱۲۸۹–۱۳۰۸ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(۱۳۰۱–۱۳۳۳) شاهزاده موریکونی(9) حکمرانی ۱۳۰۸–۱۳۳۳ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
جدول زمانی شوگون‌سالاری کاماکورا[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Naofusa Hirai. "Shinto § The encounter with Buddhism". britannica.com. شرکت دانشنامه بریتانیکا. Retrieved October 22, 2020.
- ↑ "Buddhism § Korea and Japan". britannica.com. شرکت دانشنامه بریتانیکا. Retrieved October 22, 2020.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ "Kamakura period | Japanese history". britannica.com. شرکت دانشنامه بریتانیکا. Retrieved October 22, 2020.
- ↑ John A. Harrison. "Hōjō Family | Japanese family". britannica.com. شرکت دانشنامه بریتانیکا. Retrieved October 22, 2020.
- ↑ "First Shogunate in Japan". nationalgeographic.org. انجمن نشنال جئوگرافیک. 6 April 2020. Retrieved October 21, 2020.
- ↑ Nussbaum, «Minamoto no Yoritomo" at p. 635.
- ↑ Nussbaum, «Minamoto no Yoriie" at p. 635.
- ↑ Nussbaum, «Minamoto no Yoritomo" at pp. 633-634.
- ↑ Nussbaum, «Fujiwara no Yoritsune" at p. 212; «Kujō Yoritsune" at p. ۵۷۱ linking «Hōjō Masako" at p. ۳۴۰
- ↑ Nussbaum, «Fujiwara no Yoritsugu" at p. 212.
- ↑ Nussbaum, «Munetaka Shinnō» at p. 66.
- ↑ Nussbaum, «Koreyasu Shinnō» at p. 561.
- ↑ Nussbaum, «Hisaakira Shinnō» at p. 321.
- ↑ Nussbaum, «Morikuni Shinnō» at p. 660.
- ↑ Nussbaum, «Hōjō Tokimasa" at p. 340.
- ↑ Nussbaum, «Hōjō Yoshitoki" at p. 341.
- ↑ Nussbaum, «Hōjō Yasutoki" at p. ۳۴۱.
- ↑ Nussbaum, «Hōjō Tsunetoki" at p. 341.
- ↑ Nussbaum, «Hōjō Tokiyori" at p. 341.
- ↑ Nussbaum, «Hōjō Tokimune" at p. 341.
- ↑ Nussbaum, «Hōjō Sadatoki" at p. 340.
- ↑ Nussbaum, «Hōjō Morotoki" at p. 340.
- ↑ Nussbaum, «Hōjō Takatoki" at p. 340.
- ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ ۲۴٫۲ "鎌倉殿とは". 刀剣ワールド (به ژاپنی). 2021-10-09. Retrieved 2024-05-23.
- ↑ Genealogy, showing the different lines of descent from Emperor Ninmyō and the main family links between the Kamakura Shōguns (jp)[پیوند مرده]
- ↑ Fujiwara-Ichijō genealogy (jp)[پیوند مرده]
