ساب ۳۵ دراکن
Saab 35 Draken | |
---|---|
کاربری | هواگرد رهگیر |
کشور سازنده | سوئد |
تولیدکننده | Svenska Aeroplan AB (SAAB) |
نخستین پرواز | ۲۵ اکتبر ۱۹۵۵ |
معرفیشده در | ۸ مارس ۱۹۶۰ (frontline service) |
بازنشستگی | ۲۰۰۵ (اتریش) |
وضعیت | بازنشسته از خدمت نظامی |
کاربر اصلی | نیروی هوایی سوئد نیروی هوایی اتریش نیروی هوایی فنلاند نیروی هوایی پادشاهی دانمارک |
ساختهشده | ۱۹۵۵–۱۹۷۴ |
تعداد ساختهشده | ۶۵۱ |
گونهها | ساب ۲۱۰ |
ساب ۳۵ دراکن (کایت یا اژدها)[۱]گونهای هواپیمای جنگنده با طراحی بال دلتا دوگانه است که توسط گروه ساب بین سالهای ۱۹۵۵ و ۱۹۷۴ تولید شد. توسعه ساب ۳۵ دراکن در سال ۱۹۴۸ به عنوان جایگزین آتی نیروی هوایی سوئد، برای جنگنده در حال توسعه ساب ۲۹ تونان و جنگنده شبانه ساب ۳۲ لانزن آغاز شد. طراحی ابتکاری، اما آزمایش نشده بال دلتا دوگانه آن، منجر به ایجاد هواپیمای آزمایشی ساب ۲۱۰ با ابعاد کوجکتر شد، که برای آزمایش این ویژگی آیرودینامیکی ناشناخته تولید و به پرواز درآمد. ساب ۳۵ دراکن برای دستیابی به اولینهای متعددی در صنعت هوانوردی مشهور است. اولین هواپیمای نظامی ساخت اروپای غربی با قابلیت رسیدن به سرعت فراصوت بود و همچنین اولین هواپیمای کاملاً فراصوت بود که در غرب اروپا مستفرگردید. ازنظر طراحی، اگر اولین نباشد، یکی از اولین هواپیماهای نظامی بود که با طراحی بال دلتا دوگانه، در اوایل سالهای ۱۹۵۰ طراحی شد. طراحی غیر متعارف بال همچنین دارای اثر جانبی بود که آن را به اولین هواپیمای شناخته شدهای تبدیل کرد که قادر به انجام مانور کبرا بود. وهمجنین یکی از اولین هواپیماهای ساخت اروپای غربی بود که از دو برابر سرعت صوت فرا تر رفت و در ۱۴ ژانویه ۱۹۶۰ به این مهم دست یافت. دراکن به عنوان یک هواپیمای جنگنده مافوق صوت کارآمد، در دوران جنگ سرد عمل کرد، اگرچه هرگز در درگیری استفاده نشد. با وجود اینکه دراکن به عنوان یک رهگیر طراحی و برای آن مأموریت، برنامهریزی شده بود، به عنوان یک داگفایت بسیار توانا برای آن دوران محسوب میشد. در سرویس سوئد، چندین به روز رسانی را تجربه کرد که آخرین آنها مدل J 35J است.
در اواسط سالهای ۱۹۸۰ میلادی، اکثر دراکنهای نیروی هوایی سوئد با جنگنده پیشرفته تر ساب ۳۷ ویگن جایگزین شدند، در نتیجه معرفی جنگنده توانمندتر ساب ۳۹ گریپن که انتظار میرفت در عرض یک دهه به خدمت واردشود، هرچند با تأخیر. برای صرفه جویی و کاهش هزینههای بالای تعمیر و نگهداری، نیروی هوایی سوئد تصمیم گرفت، تا باقی دراکن را در دسامبر ۱۹۹۹ بازنشسته نماید.
این جنگنده همچنین به نیروهای هوایی اتریش، دانمارک و فنلاند صادر شد. هواپیماهای دانمارکی، پس از خدمت، به ایالات متحده صادر شده و در آنجا به عنوان هواپیمای آموزشی برای خلبانان آزمایشی شدند.
نامگذاری[ویرایش]
واژه دراکِن (سوئدی: Draken) معنایی دوگانه دارد که به اژدها یا کایت ترجمه میشود.[۲][۳] گفته شده که این نام از ظاهر نمونه اولیه الهام گرفته شده است، که وقتی از بالا دیده میشد به بادبادک کاغذی، شباهت داشت.[۴]
عدد "۳۵" از کدگذاری نیروی هوایی سوئد هواپیما گرفته شده است، (سوئدی: flygplan 35 (fpl 35))[۵] به معنای «هواپیمای ۳۵».
بسته به مأموریت اختصاص داده شده به هواپیما یک پیشوند در نام در نظر گرفته شده است، رایجترین آنها "J 35" برای نشان دادن واژه(سوئدی: jaktflygplan) به معنای (هواپیما رهگیر)، برای هواپیماهای جنگنده است.
طراحی و توسعه[ویرایش]
پس از جنگ جهانی دوم و با توسعه فناوری جت جنگنده، سوئد نیاز به یک جنگنده مافوق صوت را پیشبینی کرد که بتواند بمب افکنها را در ارتفاع بالا رهگیری نموده و همچنین با سایر جنگندهها درگیر شود.
در ماه سپتامبر ۱۹۴۹، نیروی هوایی سوئد، از طریق اداره تجهیزات دفاعی سوئد، الزامات اخیر خود را برای یک هواپیمای رهگیر پیشرفته، که پیشبینی میشد قادر به حمله به هواپیماهای بمب افکن متخاصم در محدوده سرعت فراصوتی باشد، را منتشر نمود.[۶][۷]
شرط اولیه دستیابی به حداکثر سرعت ۱٫۴ تا ۱٫۵ ماخ را مشخص مینمود، اما این سرعت در سال ۱۹۵۶ به ۱٫۷ ماخ به ۱٫۸[۶] و سپس دوباره در سال ۱۹۵۹ به ۲٫۰ ماخ تجدید نظر شد.[۸]
این هواپیما میبایست توسط یک خلبان به پرواز درمیآمد، قادر به انجام عملیات رزمی تحت هر شرایط آب و هوایی، شب یا روز میبود. درعین حال میبایست قادر به فرود و برخاست از باندهای پروازی با شرایط بوده و تمام تجهیزات لازمه برای رهگیری، شکار و ناکارآمد نمودن مأموریت بمب افکنهای متخاصم را به همراه میداشت.[۶]
اگر چه که رهگیر دیگری مانند اف-۱۰۴ استارفایتر بادر نیروی هوائی ایلات متحده در همان دوران چنین نقشی داشتند، دراکن مجبور به ایفای نقش یک جنگجوی منحصر بفرد را در سوئد داشت. دیگر نیاز خواسته شده، قابلیت عمل و استفاده از جادههای عمومی تقویت شده به عنوان پایگاه هوایی در زمان جنگ و همچنین زمان کمتر از ده دقیقه برای سوختگیری و تسلیح مجدد به وسیلهٔ سربازان با حداقل آموزش بود. در سپتامبر سال ۱۹۴۹ اداره سرپرست مواد دفاعی سوئد اقدام به صدور درخواست برای یک هواپیمای جنگنده رهگیر نموده و کار در شرکت ساب در همان سال آغاز گردید.[۹][کدام صفحه؟]
طراحی[ویرایش]
ساب ۳۵ دراکن یک هواپیمای جنگنده است که مجهز به یک بال دلتای دوگانه متمایز میباشد. طبق گفته فلایت اینترنشنال، تمایز بین بدنه و بال دشوار است.[۶] این طرح چیزی را تداعی میکند که بعداً به عنوان «بدنه بال ترکیبی» شناخته میشود. بدنه دارای مقطع دایرهای است و قسمت داخلی بال یک سطح وتر بزرگ است که تقریباً تا ورودیهای موتور کشیده شده است. لبه حمله بال داخلی برای عملکرد با سرعت بالا، با زاویه ۸۰ درجه به عقب کشیده شد و زاویه بال بیرونی ۶۰ درجه برای عملکرد خوب در سرعتهای پایین، طراحی گردیده است.[۱۰]
کابین خلبان دراکن عمدتاً دارای تجهیزات سوئدی بود. در مدلهای بعدی، بهبودهای مختلفی در اجزای کابین خلبان ارائه شد، مانند کاناپی اصلاحشده و اویونیک جدید. برای مشتریان صادراتی، دراکن مجهز به یک رادار کنترل آتش Airpass II ساخت فرانتی مجهز شد که برای دستیابی به اهداف مختلف هوا به هوا یا هوا به سطح، همراه با حالت نقشهبرداری زمینی که با سیستمهای ناوبری هواپیما کار میکند.
پیشرانه یک دستگاه توربوجت RM6B/C ساخت Svenska Flygmotor است، مدل تحت امتیاز تولیده شدهای از موتور رولز-رویس اون ۲۰۰/۳۰۰ که با نامهای Avon Mk.48A و Mk.60 نیز شناخته میشود.[۱۱]
یک توربین هوای رم RAT، که در زیر دماغه هواپیما قرار داشت، نیروی اضطراری را تأمین میکرد، در حالی که موتور همچنین دارای یک واحد استارت اضطراری داخلی بود. برای کاهش طول باند فرود در مواقع لزوم، دراکن به چتر فرود مجهز شد.[۱۲]
تسلیحات اصلی از خارج بدنه حمل میشد، تا چهار عدد موشک هوا به هوا ایم-۹ سایدوایندرروی آویزگاه خارجی تسلیحات زیر بالها و بدنه حمل میشد. محمولههای جایگزین شامل انواع بمبها و راکتها، و فضایی برای نصب یک جفت توپ ۳۰ میلیمتری، در آویزگاه خارجی تسلیحات داخل بالها، مخارن سوخت بیرونی نیز در همین مکان نصب میشد.[۱۱] برای ماموریتهای شناسایی هوایی، انواع غلافهای دوربین قابل حمل در زیر بدنه هواپیما بود.[۱۳]
عدم تعادل[ویرایش]
به دلیل فقدان دانش در مورد طراحی تجربه نشده، ساب ۳۵ پیکربندی بدون دم دوگانه بال دلتا، هواپیما در دوران ابتدایی خدمت خود، مواجه با مشکلاتی شد. طراحی ناپایدار بال دلتای دوگانه، فرود نسخههای اولیه ساب ۳۵ را دشوار میکرد، زیرا باید به صورت دستی در هنگام فرود تثبیت میشدند.[۱۴] این طرحی همچنین به هواپیما اجازه ورود به حالت «فوق واماندگی» را میداد.
گونههای صادراتی[ویرایش]
تلاش برای صادرات ساب ۳۵ از زمانی آغاز شد، که حتی توسعه آن در سوئد به پایان نرسیده بود. گروه ساب این جنگنده را به نیروی هوایی آلمان، نیروی هوایی سلطنتی استرالیا و نیروی هوایی سوئیس پیشنهاد نمود.[۱۵]
ساب ۳۵ H (هلوتیا)[ویرایش]
ساب ۳۵ اچ (Helge) گونه پیشنهادی، بر اساس ساب ۳۵ دی برای صادرات به نیروی هوایی سوئیس در سال ۱۹۵۸ بود. پسوند H از واژه لاتین هلوتیا به معنای سوئیس الهام گرفته شده بود. یک نمونه نمایشی از آن تولید شد و با داسو میراژ ۳ مدل S وارد رقابت شده و در نهایت ناکام بود. با این حال انتخاب و خریدمیراژ ۳ اشتباه بودو بعد از بیشتر شدن از بودجه اولیه موجب رسوائی گردید. در نتیجه فرمانده نیروی هوایی سوئیس، رئیس ستاد کل ارتش و وزیر دفاع مجبور به استعفا شدند. درطی آزمایشها، ساب ۳۵ اچ، ۲۰ الی ۴۰ درصد سرعت اوجگیری بیشتری از میراژ ۳ را نشان داده و برخاست آن ۳۵ درصد کوتاهتربود.[۱۶]
ساب ۳۵ X (ویژه صادرات)[ویرایش]
ساب ۳۵ ایکس (Xerxes) گونههای صادراتی بر اساس مدلهای دی و اف، بود که گروه ساب در طی سالهای دهههای ۸۰٬۷۰٬۶۰ قرن بیستم پیشنهاد مینمود. ساب ۳۵ X در سال ۱۹۶۷ به بلژیک، در ۱۹۶۸ به آرژانتین، در ۱۹۶۹ به ونزوئلا، در ۱۹۷۱ به شیلی، سنگاپور در ۱۹۷۵، تونس در ۱۹۷۶ و مالزی در۱۹۸۰ پیشهناد کردید، با این حال هیچیک از کشورهای ذکر شده ساب ۳۵ را خریداری نکردند[۱۵]
ساب ۳۵ XD (صادرات به دانمارک)[ویرایش]
ساب ۳۵ ایکس دی (Xerxes David) گونه صادراتی جنگنده بمب افکن برای نیروی هوایی پادشاهی دانمارک بود. پسوندهای X نشان دهنده صادرات و D نمایانگر دانمارک بودند و این هواپیما در سال ۱۹۶۸ باداسو میراژ ۳ و نورثروپ اف-۵ وارد رقابت شده و درنهایت برنده این رقابت شد.[۱۷]
سه مدل با قابلیتهای مختلف تولید شد:
- F-35 – تک سرنشین هواپیمای تهاجمی. ۲۰ فروند تولید شد.
- RF-35 – تک سرنشین هواپیمای شناسایی بادوربین نصب شده در دماغه مشابه با ساب ۳۵ F، بدون قابلیت تجهیز به موشک ایجیام-۱۲ بولپاپ[۱۸] ۲۰ فروند ساخنه شد.
- TF-35 – دوسرنشین هواپیمای آموزشی دارای تنها یک قبضه توپ، ۱۱ فروند ساخته شد (ابتدا ۶ و بعداً ۵ فروند).
-
F-35 WDNS Draken
-
RF-35 WDNS Draken
-
TF-35 WDNS Draken
ساب ۳۵ XD به شدت اصلاح شد تا به یک جتگنده بمب افکن تبدیل شود، در مقایسه با گونههای سوئدی، بالهای خارجی آن کاملاً طراحی مجدد شده ودستاورد آن ۹ آویزگاه خارجی تسلیحات بود. این گونه از دراکن قادر به حمل گستره وسیعی از مهمات ناتو همانند بمبهای ۱۰۰۰ پوندی، راکتهای ۷۰ میلیمتری (۲٫۷۵ اینچی) و موشکهای ایجیام-۱۲ بولپاپ بود.[۱۹] برای دفاع هوایی، مجهزبه دوتوپ هوایی ۳۰ میلیمتری آدن و دو موشک هوابههواایم-۹ سایدوایندر قابل نصب بر آویزگاه خارجی تسلیحات بود.[۲۰] فاقد رادار بود و به جای آن یک وزنه تعادل در دماغه داشت. اگرچه ساب ۳۵ XD به یک کامپیوتر ساخت گروه ساب به نام BT-9R مجهز بود که بمبها و راکتها کارمیکرد و امکان بمباران کمانی رابه هواپیما میداد.
ساب ۳۵ XS (صادرات به فنلاند)[ویرایش]
ساب ۳۵ ایکس اس (Xerxes Sigurd) گونه ای صادراتی بود که برای صادرات به نیروی هوایی فنلاند تولید شد. پسوندهای X نشان دهنده صادرات و S نمایانگر فنلاند بودند.
ساب ۲۵ ایکس اس به عنوان بخشی از برنامه همکاری بزرگتر سوئد و فنلاند برای ارائه هواپیماهای ساب ۳۵ به نیروی هوایی فنلاند از سال ۱۹۷۰ فروخته شد.
سوئد هواپیماهای دست دوم J 35F1، J 35B و SK 35C را در اختیار نیروی هوایی فنلاند قرار داد، به علاوه ساب ۳۵ ایکس اس که توسط گروه ساب در سوئد به عنوان کیت تولید سده تا تحت لیسانس بوسیله والمت در فنلاند مونتاژ شود. والمت همچنین مجوز تولید قطعات یدکی را دریافت کرد.
ساب ۳۵ XV (صادرات به ونزوئلا)[ویرایش]
ساب ۳۵ ایکس وی (Xerxes Viktor) گونه ای صادراتی بود که برای صادرات به نیروی هوایی ونزوئلا تولید شد. پسوندهای X نشان دهنده صادرات و V نمایانگر ونزوئلا بودند.
ونزوئلا از سال ۱۹۶۶ به ساب ۳۵ علاقه نشان داده بود و در سال ۱۹۷۱ توسط ونزوئلا برای رقابت داسو میراژ ۳ و اینگلیش الکتریک لایتنینگ به پرواز درآمد.
در ۲۳ آوریل ۱۹۷۱ ونزوئلا درخواستی برای ۳ گونه از ساب ۳۵ ارائه نمود:[۲۱]
- ساب ۳۵ جی ۱- تک سرنشین هواپیمای جنگنده معادل با ساب ۳۵ اف. ۶ فروند.
- ساب ۳۵ جی ۲- تک سرنشین هواپیمای تهاجمی براساس ساب ۳۵ ایکس دی البته بدون مخزن سوحت داخلی ۱۲ فروند.
- ساب ۳۵ جی تی - دو سرنشین هواپیمای آموزشی ۲ فروند.
این درخواست شامل بک گونه از ساب ۱۰۵ ایکس تی نیز بود، که ساب ۱۰۵جی نامیده شد. ۲۴ فروند ساب ۱۰۵ جی پیشنهاد شد، به همراه یک بسته تسلیحاتی اولیه که شامل، موشکهای ایم-۴ فالکون، بمب، راکت و مهمات توپ، و همچنین «پشتیبانی محصول» و تجهیزات اضافی مانند آویزگاه خارجی تسلیحات و مخزن سوخت بیرونی میشد.[۲۱]
به دلیل کاهش بودجه، پیشنهاد ونزوئلا بعداً تغییر کرده و فقط شامل ۱۵ فروند ساب ۳۵ و ۱۵ فروند ساب ۱۰۵ گردید، اما در نهایت کل پروژه به دلیل فشار و مداخله ایالات متحده آمریکا از بین رفت.[۲۱]
ساب ۳۵ Ö (صادرات اتریش)[ویرایش]
درخت فن آوری[ویرایش]
- درخت فن آوری ساب ۳۵[۲۲]
F-35 | RF-35 | TF-35 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Saab 35J | Saab 35XS | Saab 35FD | Saab 35XD | Saab 35G2 | Saab 35G1 | Saab 35GT | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Saab 35FS | Saab 35F | Saab 35E | Saab 35G | {{{۳۵Ö}}} | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Saab 35H | Saab 35D | Saab 35X | Saab 35XV | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Saab 35CS | Saab 35C | Saab 35B | Saab 35BS | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Saab 35A1 | Saab 35A2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
{{{۳۵}}} | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Fpl 210A | Fpl 210B | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
اطلاعات[ویرایش]
J 35A1 | J 35A2 | J 35B | SK 35C | J 35D | S 35E | J 35F | J 35J | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
تعدادسرنشین | یک | دو | یک | |||||
طول | ۱۵٫۲۰۷ متر (۴۹٫۸۹ فوت) | ۱۵٫۳۴ متر (۵۰٫۳۳ فوت) | ۱۵٫۲۰۷ متر (۴۹٫۸۹ فوت) | ۱۵٫۳۴ متر (۵۰٫۳۳ فوت) | ||||
بازه بال | ۹٫۴۲ متر (۳۰٫۹ فوت) | |||||||
مساحت بال | ۴۹٫۲۲ متر مربع (۵۲۹٫۸ فوت مربع) | |||||||
ارتفاع دم | ۳٫۸۶۹ متر (۱۲٫۶۹ فوت) | ۳٫۸۹ متر (۱۲٫۷۶ فوت) | ||||||
نوع رادار | PS-02/A | PS-03/A | – | PS-03/A | – | PS-011/A | ||
Weapons sight | 6B | 7A | – | 7A | – | 7B | ||
وزن خالی | ۶٬۵۹۰ کیلوگرم (۱۴٬۵۰۰ پوند) | ۶٬۷۹۲ کیلوگرم (۱۵٬۰۰۰ پوند) | ۷٬۲۶۵ کیلوگرم (۱۶٬۰۰۰ پوند) | ۷٬۳۱۱ کیلوگرم (۱۶٬۱۰۰ پوند) | ۷٬۴۲۵ کیلوگرم (۱۶٬۴۰۰ پوند) | ۷٬۴۲۲ کیلوگرم (۱۶٬۴۰۰ پوند) | ||
(بیشینه وزن برخاست)[Note ۱] | ۱۰٬۰۸۹ کیلوگرم (۲۲٬۲۰۰ پوند) | ۱۰٬۱۸۹ کیلوگرم (۲۲٬۵۰۰ پوند) | ۱۰٬۵۰۸ کیلوگرم (۲۳٬۲۰۰ پوند) | ۱۰٬۰۸۹ کیلوگرم (۲۲٬۲۰۰ پوند) | ۱۱٬۸۶۴ کیلوگرم (۲۶٬۲۰۰ پوند) | ۱۱٬۹۷۳ کیلوگرم (۲۶٬۴۰۰ پوند) | ۱۱٬۹۱۴ کیلوگرم (۲۶٬۳۰۰ پوند) | ۱۲٬۴۳۰ کیلوگرم (۲۷٬۴۰۰ پوند) |
حداکثرسرعت | ۱٬۹۰۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۲۰۰ مایل بر ساعت) | ۲٬۱۵۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۳۴۰ مایل بر ساعت) | ماخ ۲٫۰ | |||||
طول باند مورد نیاز (خشک) | ۸۱۰ متر (۲٬۶۶۰ فوت) | ۹۲۰ متر (۳٬۰۲۰ فوت) | ۹۲۱ متر (۳٬۰۲۲ فوت) | ۱٬۲۲۰ متر (۴٬۰۰۰ فوت) | ||||
-"- (drag chute) |
۵۱۰ متر (۱٬۶۷۰ فوت) | ۶۸۰ متر (۲٬۲۳۰ فوت) | ۶۷۸ متر (۲٬۲۲۴ فوت) | ۸۸۰ متر (۲٬۸۹۰ فوت) | ||||
ذخیره سوخت داخلی | ۲٬۲۴۰ لیتر (۵۹۰ گالون آمریکایی) | ۲٬۸۲۰ لیتر (۷۴۰ گالون آمریکایی) | ||||||
مخزن سوخت بیرونی ۵۲۵ لیتر (۱۳۹ گالون آمریکایی) |
۱ | ۲ | ۴ | ۲ | ۴ | |||
توپ داخلی ۳۰ میلیمتری Aden |
۲ | – | ۲ | – | ۱ | |||
موشک هوابههوا سایدوایندر |
۴ | – | ۴ | – | ۴ Falcon-capable |
۶ Falcon-capable | ||
راکتهای هوا به هوا ۷۵ میلیمتری |
– | ۲×۱۹ | – | ۲×۱۹ | – | ۲×۱۹ | ۴×۱۹ | |
پیشرانه | RM6B | RM6C | ||||||
پسسوز | Ebk 65 | Ebk 66 | Ebk 65 | Ebk 67 | ||||
Primary source[۲۳] |
کاربران[ویرایش]
ساب ۳۵ دراکن در سال ۲۰۰۵ از استفاده نظامی خارج شد. چندین هواپیما در خدمات غیرنظامی پرواز میکنند، عمدتاً توسط مدرسه ملی آزمایش خلبانی.
- اتریش
- نیروی هوایی اتریش ۲۴ فروند
- هنگ دوم هوایی
- گُردان هوایی یکم
- گردان هوایی دوم
- هنگ دوم هوایی
- نیروی هوایی اتریش ۲۴ فروند
- دانمارک:[۲۴]
- نیروی هوایی پادشاهی دانمارک ۵۱ فروند
- گردان هوایی شماره ۷۲۵
- گردان هوایی شماره ۷۲۹
- نیروی هوایی پادشاهی دانمارک ۵۱ فروند
- فنلاند
- نیروی هوایی فنلاند ۵۰ فروند
- گردان هوایی جنگنده ۱۱
- گردان هوایی جنگنده ۲۱
- نیروی هوایی فنلاند ۵۰ فروند
- سوئد
J 35A | J 35B | SK 35C | J 35D | S 35E | J 35F | J 35J | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
F 1 Hässlö |
– | – | – | – | – | ۱۹۶۶–۱۹۸۳ | – |
F 3 مالمسلوت |
– | – | – | ۱۹۶۵–۱۹۷۰ | – | ۱۹۷۰–۱۹۷۳ | – |
F 4 Frösön |
– | – | – | ۱۹۶۹–۱۹۸۴ | – | – | – |
F 10 انگلهولم |
– | ۱۹۶۶–۱۹۷۶ | ۱۹۸۶–۱۹۹۹ | ۱۹۶۴–۱۹۷۱ | – | ۱۹۶۹–۱۹۹۱ | ۱۹۸۷–۱۹۹۹ |
F 11 نیشوپینگ |
– | – | – | – | ۱۹۶۵–۱۹۷۹ | – | – |
F 12 کالمار |
– | – | – | – | – | ۱۹۶۸–۱۹۷۹ | – |
F 13 نورشوپینگ |
۱۹۶۰–۱۹۶۴ | – | – | ۱۹۶۳–۱۹۶۶ | – | ۱۹۶۵–۱۹۷۸ | – |
F 16 اوپسالا |
۱۹۶۱–۱۹۷۶ | ۱۹۶۲–۱۹۶۵ | ۱۹۶۲–۱۹۸۵ | – | – | ۱۹۷۶–۱۹۸۵ | – |
F 17 کالینیه |
– | – | – | – | – | ۱۹۷۲–۱۹۸۲ | – |
F 18 Tullinge |
– | ۱۹۶۲–۱۹۷۳ | – | – | – | – | – |
F 21 کالاکس |
– | – | – | ۱۹۶۹–۱۹۸۴ | ۱۹۶۶–۱۹۷۹ | – | – |
مشخصات (J 35F دراکن)[ویرایش]
دادهها از The Great Book of Fighters,[۲۵][کدام صفحه؟] Combat Aircraft since 1945,[۲۶] Saab 35 Draken in Finnish Air Force,[۲۷] SAAB Aircraft since 1937[۲۸]
ویژگیهای کلی
- خدمه: ۱
- طول: ۱۵٫۳۵ متر (۵۰ فوت ۴ اینچ)
- پهنای بال: ۹٫۴۲ متر (۳۰ فوت ۱۱ اینچ)
- ارتفاع: ۳٫۸۹ متر (۱۲ فوت ۹ اینچ)
- مساحت بالها: ۴۹٫۲ متر مربع (۵۳۰ فوت مربع)
- ماهیواره: ۵٪
- وزن خالی: ۷٬۸۶۵ کیلوگرم (۱۷٬۳۳۹ پوند)
- وزن ناخالص: ۱۱٬۰۰۰ کیلوگرم (۲۴٬۲۵۱ پوند)
- بیشترین وزن برخاست: ۱۱٬۹۱۴ کیلوگرم (۲۶٬۲۶۶ پوند)
- پیشرانه هواگرد: ۱ عدد توربوجت با پس سوز موتور آر.ام. ۶. سی، ۵۶٫۵ کیلونیوتن (۱۲٬۷۰۰ پوند-نیرو) dry, ۷۸٫۴ کیلونیوتن (۱۷٬۶۰۰ پوند-نیرو) با پسسوز
عملکرد
- حداکثر سرعت: ۲٬۴۵۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۵۲۲ مایل بر ساعت؛ ۱٬۳۲۳ گره) در ۱۱٬۰۰۰ متر (۳۶٬۰۰۰ فوت)
- بیشینه سرعت: ماخ ۲٫۳
- برد معبر: ۲٬۷۵۰ کیلومتر (۱٬۷۰۹ مایل؛ ۱٬۴۸۵ مایل دریایی) بامخزن سوخت بیرونی
- حداكثر ارتفاع: ۲۰٬۰۰۰ متر (۶۶٬۰۰۰ فوت)
- نرخ صعود: ۱۹۹ متر بر ثانیه (۳۹٬۲۰۰ فوت بر دقیقه)
- بارگیری بال: ۲۳۱٫۶ کیلوگرم بر متر مربع (۴۷٫۴ پوند بر فوت مربع)
- نیرو به وزن: ۰٫۷
- Takeoff roll: ۸۰۰ متر (۲٬۶۰۰ فوت)
جنگافزار
- سلاحها ** یک یا دو قبضه توپ ۳۰ میلیمتری آدن آکان با ۱۰۰ گلوله به ازای هر اسلحه (در ساب ۳۵ اف یکی از توپها برای تطبیق با تجهیزات اویونیکی مورد نیاز برای موشکهای فالکون، حذف گردید),[۲۹] گونههای اولیه و همچنین گونههای صادراتی به دوتوپ مجهز بودند.
- آویزگاههای حمل سلاح: شش عدد برای حمل مهمات یا مخزن سوخت بیرونی (دو عدد بروی آویزگاههای انتهایی), با ظرفیت ۲۹۰۰ کیلوگرم (۶۳۹۳ پوند),با مقررات حمل ترکیبی از:
- راکتها: غلافهای راکت هوا به زمین ۲ × ۷۵ میلیمتر نصب به زیر بدنه هواپیما یا راکتهای ۱۲ ×۱۳۵ میلیمتری روی شش آویزگاه حمل سلاح در زیربالها [۳۰]
- موشکها: هوا به هوا [۲۹] آر. بی ۲۴, آر. بی ۲۷ و آر. بی ۲۸
- بمبها: گونه صادراتی به دانمارک F-35 مطابق با استانداردهای ناتو اصلاح شده و به بمب ۱۰۰۰ پوندی مجهز گردید. [۳۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
توسعه مرتبط
هواگردهای با عملکرد، پیکربندی و یا دوره زمانی مشابه
- Avro Canada CF-105 Arrow
- کانویر اف-۱۰۲ دلتا دگر
- کانویر اف-۱۰۶ دلتا دارت
- داسو میراژ ۳
- اینگلیش الکتریک لایتنینگ
- لاکهید اف-۱۰۴ استارفایتر
- میگ-۲۱
فهرستهای مرتبط
منابع[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
استنادها[ویرایش]
- ↑ "Ängelholms Flygmuseum, Saab J35 Draken history in English" (PDF). Archived (PDF) from the original on 2017-02-24. Retrieved 2021-07-01.
- ↑ "Saab J 35D Draken – start engine and taxiing". kringla.nu. Riksantikvarieämbetet (Swedish National Heritage Board). Retrieved 2024-03-08.
- ↑ "Ängelholms Flygmuseum, Saab J35 Draken history in English" (PDF). Archived (PDF) from the original on 2017-02-24. Retrieved 2021-07-01.
- ↑ Saab HjartaFlygvapnet, Forsvarsmakten. "Hösten 1955 flög den första prototypen av Saab 35 ”Draken” (den såg ut som en pappersdrake ovanifrån" (In the autumn of 1955, the first prototype of the Saab 35 Draken flew (it looked like a paper kite from above)."
- ↑ SKI fpl 35: Speciell klargöringsinstruktion fpl 35. Försvarets materielverk (Swedish Defence Materiel Administration). 1988.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ Flight International 30 December 1960, p. 1017.
- ↑ Andersson 1989, p. 125.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام50 år 33, 59
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ (Andersson 1989).
- ↑ Andersson 1989, p. 127.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Flight International 30 December 1960, p. 1018.
- ↑ "FPL 35 – Teknisk beskrivning (J 35D)". 26 December 2018.
- ↑ Flight International 30 December 1960, p. 1020.
- ↑ Draken 50 år. Svensk flyghistorisk förening. 2005.
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ Widfeldt 1995, p. 134.
- ↑ Draken 50 år. Sweden: Svensk Flyghistorisk Förening. 2005. pp. 132–134.
- ↑ Draken 50 år. Sweden: Svensk Flyghistorisk Förening. 2005. pp. 135–145.
- ↑ FORSVARETS FLY EFTER 1945. Denmark: Flyvevabnets Specialskole. 1995. p. 30.
- ↑ Widfeldt 1995, p. 149.
- ↑ Flight manual, F/RF/TF-35, Vol. I, SAAB 35XD, 1971, 1992 edit. Saab-Scania.
- ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ ۲۱٫۲ Widfeldt 1995, p. 138,139.
- ↑ Widfeldt 1995, p. 134-139, 155.
- ↑ Widfeldt 1995, p. 156.
- ↑ Schrøder, Hans (1991). "Royal Danish Airforce". Ed. Kay S. Nielsen. Tøjhusmuseet, 1991, pp. 1–64. شابک ۸۷−۸۹۰۲۲−۲۴−۶.
- ↑ Green, Swanborough 2001.
- ↑ Wilson 2000, p. 123.
- ↑ Laukkanen 2009, p. 101.
- ↑ Andersson 1989.
- ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ Andersson 1989, p. 133.
- ↑ Andersson 1989, p. 134.
- ↑ Andersson 1989, p. 135.
ویکی انگلیسی
خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref>
برای گروهی به نام «Note» وجود دارد، اما برچسب <references group="Note"/>
متناظر پیدا نشد. ().